Ενόψει των σκληρών μέτρων που προετοιμάζονται στο
«εργασιακό»,
επιστρατεύονται και ειδικές μορφές τρομοκράτησης όσων
αντιστέκονται
|
Τον
τελευταίο καιρό πραγματοποιείται, εκ μέρους και των τριών παρατάξεων ΣΥΝΕΚ
(ΣΥΡΙΖΑ), ΔΑΚΕ (ΝΔ) και ΠΑΜΕ, μια συντονισμένη επίθεση στον προερχόμενο από την
παράταξη των «Παρεμβάσεων» πρόεδρο της Ε΄ ΕΛΜΕ Θεσσαλονίκης Χρήστο Ζαγανίδη. Είναι
χαρακτηριστικό ότι και η ομοσπονδία (ΟΛΜΕ) δε δίστασε να αποστασιοποιηθεί,
ουσιαστικά παρέχοντας νομιμοποίηση στη «συμμαχία». Σίγουρα δεν είναι τυχαίο ότι
η Ε΄ ΕΛΜΕ αναγνωρίζεται από τους εκπαιδευτικούς της Θεσσαλονίκης ως το πιο
δραστήριο και μαχητικό σωματείο στον κλάδο τους, από τα πέντε υφιστάμενα.
Την
ίδια περίοδο εμφανίζονται όλο και πιο συχνά άρθρα όπου ο συνδικαλισμός παρουσιάζεται
κάτι σαν έγκλημα από πρόθεση. Κάθε συνδικαλιστής περιγράφεται ως ένας εν
δυνάμει «τρομοκράτης» της κοινωνίας ή ότι ζει «πλουσιοπάροχα» με χρήματα που
«τρώει» από τη φορολογία όλων μας. Η εικόνα συμπληρώνεται με τη μεγαλειώδη
αντίσταση του γαλλικού λαού, που συνεχίζεται από το Μάρτη, στον εργασιακό όλεθρο
που ο Ολάντ επιχειρεί να τους επιβάλλει. Είναι η ίδια «φωτιά» που μεταδόθηκε σε
Βέλγιο και Ισπανία. Για την οικονομική δικτατορία της ευρωπαϊκής ελίτ, ο
κίνδυνος είναι ορατός. Στην Ελλάδα οι μαριονέτες που μας κυβερνούν δρουν
προληπτικά, μιας και το ίδιο με τη Γαλλία «εργασιακό» άρχισε ήδη να συζητείται και
θα ανοίξει επισήμως το Σεπτέμβριο. Το παράδειγμα της Ε΄ ΕΛΜΕ είναι ένα δείγμα αντεργατικής
τρομοκρατίας που εγκαινιάζει προκαταβολικά ο ΣΥΡΙΖΑ και βρίσκει, για τους
δικούς τους λόγους, πρόθυμους συνεργούς τη ΝΔ και το ΚΚΕ.
Αν όμως η δράση
ενός περιφερειακού πρωτοβάθμιου σωματείου είναι ικανή αιτία το πολιτικό
υπηρετικό προσωπικό να λαμβάνει προκαταβολικά μέτρα, ταυτόχρονα είναι και μια
ομολογία ότι τρέμει και τη σκιά του πια! Επιπλέον, η καρατόμηση, αν επιτευχθεί,
ενός προέδρου σωματείου πιστοποιεί και την πλήρη συνενοχή της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας.
Οτιδήποτε θεωρείται έστω και λίγο ικανό να αντισταθεί πρέπει προκαταβολικά να χτυπηθεί!
Η κυβέρνηση κάνει
το λάθος να υποτιμά την ταξική συνείδηση και τη μαχητικότητα των Ελλήνων
εργαζομένων. Να είναι σίγουροι ότι όταν θα έρθει η ώρα να συγκρουστούμε, αυτά
τα χυδαία κόλπα θα σαρωθούν. Και αυτή η ώρα είναι κοντά!
Θωμάς Θαλασσινός