 |
Τα νοσοκομεία λειτουργούν πλέον κυρίως
χάρη στο φιλότιμο του
προσωπικού τους
|
Έξι χρόνια άγριων μνημονιακών
πολιτικών έχουν τσακίσει τη δημόσια υγεία. Οι ελλείψεις σε προσωπικό (γιατροί,
νοσηλευτές κ.λπ.) είναι τεράστιες και η υποχρημαδότηση τραγική, με αποτέλεσμα
τα νοσοκομεία να λειτουργούν οριακά και κυρίως
χάρη στο φιλότιμο και την αυτοθυσία των εργαζομένων τους.
Σχεδόν σε όλα τα νοσοκομεία της
χώρας λείπει το 30%-40% του προσωπικού,
τα κέντρα υγείας είναι πλήρως αποδυναμωμένα και το ΕΚΑΒ υπό διάλυση. Οι
συνολικές ελλείψεις, σύμφωνα με τα σωματεία των υγειονομικών, ξεπερνούν τα
30.000 άτομα! Εξαιτίας αυτών, παραμένουν
σήμερα κλειστές 220 έτοιμες κλίνες εντατικής θεραπείας, οι χειρουργικές
θέσεις κλείνουν η μία μετά την άλλη, οι λίστες αναμονής φτάνουν πλέον τον έναν
χρόνο, κλινικές λειτουργούν χωρίς ειδικευμένους γιατρούς από το απόγευμα έως τη
νύχτα!
Την ίδια στιγμή, η
υποχρηματοδότηση έρχεται να ολοκληρώσει τη διάλυση. Οι ελλείψεις σε υλικά και
φάρμακα είναι μεγάλες, ο τεχνολογικός εξοπλισμός απαρχαιωμένος, η συντήρηση
μηχανημάτων και υποδομών έως και ανύπαρκτη, ενώ λείπουν καρότσια, φορεία,
κρεβάτια, ασθενοφόρα κ.λπ. Κι όμως, για
μια ακόμη χρονιά η χρηματοδότηση για το ΕΣΥ είναι μειωμένη, φέτος κατά 350
εκατ. ευρώ...
Αυτή η πολιτική της διάλυσης της
δημόσιας υγείας εκπορεύεται συνειδητά από τους καπιταλιστές, την κυβέρνηση και την
τρόικα, προκειμένου να εξοικονομήσουν κρατικό χρήμα για την εξόφληση των
δανείων τους και τη διάσωση των τραπεζών τους και να σπρώξουν όσους πολίτες αντέχουν οικονομικά στα ιδιωτικά κέντρα
και κλινικές για να τους απομυζήσουν. Μια πολιτική που σε συνδυασμό με το
χτύπημα της κοινωνικής ασφάλισης, τη μείωση των συντάξεων, τις συνεχιζόμενες
αυξήσεις στη φορολογία, οδηγεί κυριολεκτικά σε γενοκτονία τον εργαζόμενο λαό
μας.
Μπροστά λοιπόν σ’ αυτή την
κατάσταση οι εργαζόμενοι στη δημόσια υγεία έχουν προχωρήσει σε κατά τόπους
κινητοποιήσεις, σε επανειλημμένες στάσεις εργασίας, σε επισχέσεις (διότι η μη
πληρωμή δεδουλευμένων είναι πλέον σύνηθες φαινόμενο), ενώ στις 8 Ιουνίου πραγματοποίησαν 24ωρη πανελλαδική απεργία με μεγάλη
συμμετοχή. Δεν φτάνει όμως μόνο αυτό. Εκτός
από τη δυναμική συνέχιση των αγώνων κάθε μορφής, που είναι απαραίτητη,
χρειάζεται η κινητοποίηση και όλου του εργαζόμενου λαού. Η δημόσια υγεία είναι πάνω
απ’ όλα δική μας υπόθεση, αφορά την ίδια μας της ζωή και πρέπει να την
υπερασπιστούμε με νύχια και με δόντια.
Μ. Σάκος
