ΣΕΒ & ΝΤΟΠΙΟΙ ΕΡΓΟΔΟΤΕΣ ΑΝΤΕΡΓΑΤΙΚΟΤΕΡΟΙ ΤΩΝ «ΔΑΝΕΙΣΤΩΝ»

Η εγχώρια μεγαλοαστική τάξη εμπνευστής και κύριος υπερασπιστής του εργασιακού μεσαίωνα

Αυτή η εικόνα εκφράζει με τον πιο χαρακτηριστικό τρόπο το πώς θέλουν τις εργασιακές σχέσεις στη σημερινή Ελλάδα οι εγχώριοι μεγαλοκαπιταλιστές και εργοδότες

Η δέσμευση της χώρας μας στη μέγγενη του ΔΝΤ και της τρόικας από τον Γιωργάκη Παπανδρέου το 2010 ήταν μια βασική πολιτική επιλογή της ελληνικής αστικής τάξης για να ρίξει τα βάρη της κρίσης στις πλάτες εμάς των εργαζομένων και κυρίως για να χτυπηθούν εργατικές κατακτήσεις και δικαιώματα δεκαετιών. Οι Έλληνες καπιταλιστές ήταν αυτοί που σε κάθε ευκαιρία έστελναν μπιλιετάκια στους δανειστές με τα μέτρα που αυτοί
ήθελαν αλλά δίσταζαν να περάσουν, για να τα μετατρέψουν οι τροϊκανοί σε «διαπραγματευτικές θέσεις» και να τα επιβάλουν στον εργαζόμενο λαό μας με τον εκβιασμό της χρεοκοπίας.

Το ίδιο συμβαίνει και τώρα. Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι τώρα παρουσιάζονται στον Τύπο οι θέσεις του ΣΕΒ να ταυτίζονται με αυτές του ΔΝΤ… Πρόκειται για μέτρα τα οποία οι Έλληνες μεγαλοεργοδότες έχουν εμπνευστεί, προτείνει και επιθυμούν διακαώς να περάσουν. Ο ΣΕΒ, μάλιστα, με πρόσφατη ανακοίνωσή του, πάνω στην κρίσιμη φάση των διαπραγματεύσεων για τα εργασιακά, ζήτησε ξεκάθαρα να υπερισχύουν οι επιχειρησιακές συμβάσεις των κλαδικών, να αυξηθεί το όριο των ομαδικών απολύσεων, ενώ είναι γνωστές οι θέσεις του για τον υπο-κατώτατο μισθό, την αλλαγή στον συνδικαλιστικό νόμο (περιορισμός δικαιώματος απεργίας, συνδικαλιστικής δράσης κ.λπ.) κ.ά. Οι ντόπιοι μεγαλοκαπιταλιστές αυτή τη στιγμή εμφανίζονται αντεργατικότεροι ακόμα και από τους «δανειστές»!

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ σε όλη αυτή την ιστορία εξαπάτησε συνειδητά τον ελληνικό λαό. Αντί να βγει και να καταγγείλει τις ύπουλες μεθοδεύσεις των εργοδοτών και τη συμπαιγνία τους με τους «δανειστές», διέδιδε ψευδώς ότι έχει δημιουργήσει κοινό μέτωπο μαζί τους εναντίον των «δανειστών»! Σε αυτή την απάτη για μια ακόμα φορά αποφασιστικό ρόλο έπαιξαν και οι γραφειοκράτες της ΓΣΕΕ.

Τα νέα αυτά βάρβαρα και αντιδραστικά μέτρα που προτείνει η ελληνική κεφαλαιοκρατία είναι εντελώς παράλογα ακόμα και από μια ευρύτερη αστική οπτική. Η πλήρης απουσία συλλογικών συμβάσεων, οι μισθοί κάτω από το κόστος επιβίωσης, η έλλειψη οποιουδήποτε κινήτρου για τους εργαζόμενους κ.λπ. όχι μόνο δεν εξασφαλίζουν την επιβίωση των επιχειρήσεων και τη διατήρηση θέσεων εργασίας, όπως ισχυρίζεται ο ΣΕΒ, αλλά οδηγούν στο ακριβώς αντίθετο: διώχνουν τη μορφωμένη νεολαία αλλά και έμπειρους και ειδικευμένους εργαζόμενους στο εξωτερικό, απαξιώνουν το εργατικό δυναμικό, ρίχνουν την παραγωγικότητα, μειώνουν την κατανάλωση κ.λπ. Η μειωμένη κατανάλωση με τη σειρά της οδηγεί στην καταστροφή και στο κλείσιμο χιλιάδες μικρομεσαίες επιχειρήσεις, βιοτεχνίες ακόμα και βιομηχανίες, και άρα στη διόγκωση της ανεργίας και στη διαιώνιση της κρίσης. Με αυτή την πολιτική της πλήρους απορρύθμισης της αγοράς εργασίας δεν μπορεί να αυξηθεί η ζήτηση και να κινηθεί η οικονομία, δεν μπορεί να υπάρξει κανένας εκσυγχρονισμός στην παραγωγή και γενικά παραγωγική ανάπτυξη. Οι μόνοι που θα ευνοηθούν θα είναι συγκεκριμένα αρπακτικά κεφάλαια και διάφορες παρασιτικές δραστηριότητες.

Η ελληνική αστική τάξη, λοιπόν, για τα βραχυπρόθεσμα κέρδη της αλλά και για να εξουδετερώσει πολιτικά την εργατική τάξη, τριτοκοσμοποιεί τους εργαζόμενους, τον λαό και τη χώρα, αλλά στην ουσία τριτοκοσμοποιεί και τον ίδιο της τον εαυτό και οδηγεί τον ελληνικό καπιταλισμό στη χρόνια υπανάπτυξη και υποβάθμιση. Η παρανοϊκή αυτή πολιτική της είναι αποτέλεσμα και σύμπτωμα της παρακμής και της ίδιας και του συστήματός της.

Εμείς οι εργαζόμενοι σε καμία περίπτωση δεν μπορούμε να δεχθούμε μια τέτοια ζωή και ένα τέτοιο μέλλον. Εδώ και τώρα να πάρουμε στα χέρια μας την υπόθεσή μας, να παλέψουμε για την ανατροπή των μνημονιακών αντεργατικών τους μέτρων, νέων και παλαιών, να διεκδικήσουμε όλα όσα μας στέρησαν, όλα όσα δικαιούμαστε.

Μ. Σάκος