 |
| Η
καθαρή νίκη του «ΟΧΙ» στο ιταλικό δημοψήφισμα βαθαίνει ακόμα περισσότερο την κρίση της Ευρωπαϊκής «Ένωσης» |
● Είναι
πια αναμφισβήτητο ότι η «Ευρωπαϊκή
Ένωση», αυτό το σαθρό και αντιδραστικό
καπιταλιστικό οικοδόμημα, πλησιάζει
στην κατάρρευσή του. Είναι πλέον σαφής
κι εδώ, όπως και στις ΗΠΑ, η τάση αναδίπλωσης
του κάθε καπιταλισμού και οχύρωσής του
στα πλαίσια του εθνικού κράτους. Επίσης,
η εποχή των
«ανοιχτών συνόρων» και της «ελεύθερης
διακίνησης κεφαλαίων και ανθρώπων»
–που σε τελευταία ανάλυση ήταν η με
διάφορες μορφές επένδυση στη φτηνή
εργασία– τελειώνει και για την Ευρώπη.
Είναι, τέλος, σαφής η διαμόρφωση νέων
διεθνών συμμαχιών.
● Ας
δούμε τις τελευταίες εξελίξεις:
Η
καθαρή ήττα της φιλοευρωπαϊκής ιταλικής
κυβέρνησης στο δημοψήφισμα ήταν ένα
ακόμα χτύπημα στους υπέρμαχους της Ε.Ε.
Τώρα πια και στην Ιταλία οι πολιτικές
δυνάμεις που υποστηρίζουν ανοιχτά την
έξοδο από το ευρώ αρχίζουν να παίρνουν
το πάνω χέρι.
Στη
Γαλλία,
η ανάδειξη του Φιγιόν ως υποψηφίου του
Ρεπουμπλικανικού Κόμματος σηματοδοτεί
μια στροφή προς αυστηρότερες θέσεις
απέναντι στους μετανάστες προσεγγίζοντας
σε αυτό το θέμα τις θέσεις της Λεπέν.
Όμως, η κύρια γραμμή του Φιγιόν και της
γαλλικής αστικής τάξης είναι να επιτεθούν
ολόπλευρα στις κατακτήσεις της γαλλικής
εργατικής τάξης. Αυτό
όμως θα οξύνει ακόμα περισσότερο τα
αδιέξοδα του γαλλικού καπιταλισμού,
που αντιμετωπίζει μεγάλο πρόβλημα
χρέους και αποβιομηχάνισης.
Στη
Γερμανία,
η Μέρκελ με την πολιτική της στο
μεταναστευτικό-προσφυγικό προκάλεσε
την άνοδο του αντι-μεταναστευτικού AfD,
αλλά το μεγάλο πρόβλημα του γερμανικού
καπιταλισμού είναι ότι θα
χτυπηθεί άγρια από την επερχόμενη
διάλυση της Ευρωζώνης και τον ανερχόμενο
παγκόσμιο προστατευτισμό.
Στην
Αυστρία,
παρά τις θριαμβολογίες των φιλοευρωπαϊστών
για το εκλογικό αποτέλεσμα, η ισχύς του
ευρωσκεπτικισμού αυξάνεται.
Η
Μεγάλη Βρετανία,
παρά τις καταστροφολογικές προβλέψεις
των οπαδών του Bremain
(της παραμονής στην Ε.Ε.), όχι μόνο δεν
έχει.. καταστραφεί ακόμη, όχι μόνο δεν
φοβάται… απόσχιση της Σκωτίας ή της
Βόρειας Ιρλανδίας, αλλά βλέπει την
οικονομία της σε αισιόδοξη προοπτική
με το Brexit.
Αλλά
και οι δηλώσεις του Σόιμπλε ότι η έξοδος
της Ελλάδας από την Ε.Ε.
ήταν και παραμένει ένα συζητήσιμο
σενάριο, πρέπει να εκληφθούν όχι τόσο
ως εκβιασμός αλλά ως έμμεση αναγνώριση
του αναπόφευκτου της διάλυσης της ΕΕ,
τουλάχιστον με τη σημερινή της μορφή.
● Και
δεν είναι μόνον αυτά. Μετά και την εκλογή
Τραμπ στην Αμερική, οι
δοκιμασίες που περιμένουν τον ευρωπαϊκό
καπιταλισμό είναι πραγματικά τεράστιες.
Ήδη, και πριν από τις αμερικανικές
εκλογές, ο κρυφός εμπορικός πόλεμος
μεταξύ ΗΠΑ και Γερμανίας ή ΗΠΑ και
Γαλλίας φούντωνε όλο και περισσότερο,
με τις δύο πλευρές του Ατλαντικού να
βομβαρδίζουν με πρόστιμα δισεκατομμυρίων
η μία τις επιχειρήσεις της άλλης. Τώρα
ο οικονομικός πόλεμος θα γίνει ανοιχτός
και πολύ πιο σφοδρός.
● Το
μεγάλο ζητούμενο ενόψει της τεράστιας
πολιτικής και οικονομικής κρίσης του
ευρωπαϊκού καπιταλισμού είναι το κατά
πόσον θα αδράξει την ευκαιρία η ευρωπαϊκή
εργατική τάξη.
Η
ευκαιρία είναι πράγματι μεγάλη: η
επί εξήντα περίπου χρόνια πολιτική
σημαία όλων των ευρωπαϊκών καπιταλισμών,
στο όνομα της οποίας χτυπούσαν την
εργατική τάξη, η σημαία της «Ενωμένης
Ευρώπης», έχει πλέον ξεφτίσει.
Η συμβιβαστική ομόνοια μεταξύ των
ευρωπαϊκών μεγαλοαστικών τάξεων
πλησιάζει στο τέλος της και απρόβλεπτες
συγκρούσεις προμηνύονται μεταξύ τους.
Με δυο λόγια, ο
ταξικός μας αντίπαλος θα είναι πολιτικά
εξευτελισμένος και εσωτερικά διασπασμένος.
Εμείς
οι Ευρωπαίοι εργαζόμενοι πρέπει να
ενωθούμε, να οργανωθούμε, να συγκροτήσουμε
τη δική μας πολιτική πρόταση για μια
άλλη κοινωνία και να περάσουμε στην
αντεπίθεση. Πρέπει
να πάρουμε την πρωτοβουλία των κινήσεων
και να γίνουμε εμείς οι πρωταγωνιστές
των εξελίξεων. Μόνο εμείς μπορούμε να
ανακόψουμε την πορεία της παρακμής και
της εξαχρείωσης, στην οποία οδηγούν την
ήπειρό μας οι καπιταλιστές δυνάστες
μας. Αυτό είναι το μεγάλο στοίχημα για
τη νέα εποχή που ανοίγεται μπροστά μας.
Βασίλης
Παπανικολάου
