 |
|
Το
εργολαβικό κεφάλαιο διαφημίζει τα
«πρωτοποριακά» κτίρια που φτιάχνει με
ΣΔΙΤ – δηλαδή με τα δικά μας λεφτά!
|
Οι
ΣΔΙΤ (Συμπράξεις Δημόσιου-Ιδιωτικού
Τομέα) ψηφίστηκαν από την κυβέρνηση της
Νέας Δημοκρατίας το 2005, κατ’ επιταγήν
της αστικής τάξης. Η «σύμπραξη» όμως
είναι κατ’ ευφημισμόν. Στην
ουσία πρόκειται για μπίζνες των
καπιταλιστών με δημόσιο χρήμα. Για
παράδειγμα: μια κατασκευαστική εταιρεία
αναλαμβάνει την ανέγερση ενός κτιρίου
που προορίζεται για δημόσια χρήση. Το
αντάλλαγμα είναι ότι θα το εκμεταλλεύεται
για διάστημα έως και 50 χρόνια, είτε με
απ’ ευθείας είσπραξη ενοικίων είτε με
την υπενοικίαση χώρων κ.λπ. Ως εδώ, η
λέξη «σύμπραξη» δικαιολογείται, με
ευνοϊκούς για το κεφάλαιο όρους βέβαια.
Το θέμα είναι
ότι τα μισά τουλάχιστον χρήματα της
«επένδυσης», έως και 90%, προέρχονται από
επιδοτήσεις, είτε κρατικές, απ’ τους
διάφορους νόμους που έχουν φτιαχτεί
γι’ αυτόν το σκοπό –με
βασικό αυτόν του 1982,
για τον οποίο έχει
γράψει επανειλημμένα η εφημερίδα μας–,
είτε από
ευρωπαϊκά κονδύλια, ΕΣΠΑ κ.λπ. Σίγουρα
κέρδη δηλαδή για τον εμπλεκόμενο
καπιταλιστή.
Οι
ΣΔΙΤ έχουν γίνει αγαπημένη πρακτική
και της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ. Η Ελλάδα
είναι απ’ τις πρώτες ευρωπαϊκές χώρες
σε εγκρίσεις δανείων και σε εγγυήσεις
ιδιωτικών επενδύσεων με αυτή τη μέθοδο.
Οι ΣΔΙΤ έχουν εφαρμοστεί μέχρι τώρα
στους τομείς της υγείας, της παιδείας
και του περιβάλλοντος. Τώρα σχεδιάζεται
η επέκτασή τους σε πιο προσοδοφόρους
τομείς, όπως η ενέργεια, οι μεταφορές,
τα ψηφιακά δίκτυα.
Οι
ΣΔΙΤ δεν έχουν ιδιαίτερη σχέση με
παραγωγή, ανάπτυξη κ.λπ. Είναι μια
φάμπρικα για τον πλουτισμό των γνωστών
κρατικοδίαιτων, παρασιτικών κεφαλαίων,
εργολάβων, προμηθευτών κ.λπ., μιας
και αυτοί δραστηριοποιούνται στους
σχετικούς με τις «συμπράξεις» τομείς.
Η
κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ ακολουθεί την
πεπατημένη όλων των προηγούμενων, την
υποταγή στα αρπακτικά κεφάλαια, που
έχει όμως προδιαγεγραμμένη κατάληξη
για την ίδια, την πολιτική χρεοκοπία.
Πραγματικά παραγωγική ανασυγκρότηση
μπορεί να έρθει μόνο με δημόσιες
επενδύσεις που θα έχουν σαν βάση και
απαρχή τη βιομηχανία. Η προοπτική αυτή,
όμως, έχει σαν προϋπόθεση την πάλη του
ελληνικού λαού για την ανατροπή της
κυριαρχίας των αρπακτικών του κεφαλαίου
και των υποτακτικών τους κυβερνήσεων.
