 |
Η συζήτηση για τη στήριξη του θηλασμού φέρνει στην
επικαιρότητα
μια σειρά από εντελώς απαραίτητα μέτρα υπέρ των γυναικών, της
εργαζόμενης οικογένειας και της ίδιας της επιβίωσης του ελληνικού λαού
|
Ο υποψήφιος του κυβερνώντος κόμματος για τον δήμο Αθηναίων στις προσεχείς
δημοτικές εκλογές, Ν. Ηλιόπουλος, εξήγγειλε τη δημιουργία χώρων θηλασμού στα
δημόσια κτήρια για τη διευκόλυνση του δημόσιου θηλασμού, καθώς και
πραγματοποίηση ενημερωτικής καμπάνιας για τα οφέλη του θηλασμού. Έτσι, επανήλθε
στη δημόσια συζήτηση αυτό το πολύ σοβαρό ζήτημα. Εμείς θα σταθούμε στους λόγους
που στην Ελλάδα έχουμε από τα χαμηλότερα
ποσοστά παγκοσμίως σε αυτόν τον τομέα. Οι γυναίκες ξεκινούν τον θηλασμό σε
ποσοστό 94% από την πρώτη μέρα της γέννησης του παιδιού τους, τον τρίτο μήνα το
ποσοστό πέφτει στο 63,5%, τον έκτο μήνα έχουμε 45% και από τον έκτο μήνα και
μετά το ποσοστό είναι μικρότερο του 1%!
Φαίνεται, λοιπόν, ξεκάθαρα ότι οι γυναίκες δεν θηλάζουν –ιδιωτικά ή δημόσια–
όχι γιατί δεν είναι ενημερωμένες ή ντρέπονται αλλά για περισσότερο πρακτικούς
λόγους, όπως το εργασιακό καθεστώς που
ισχύει για την περίοδο της λοχείας. Στον ιδιωτικό τομέα κυρίως, παρόλο που
έχει κατοχυρωθεί η εξάμηνη άδεια, με την κρίση και την ανεργία που έπληξε
πολλές γυναίκες, η πίεση για συντομότερη
επιστροφή στη δουλειά είναι μεγάλη. Επίσης, με απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου άνοιξε ο δρόμος για τις απολύσεις
εγκύων, κάτι που οι εργοδότες στη χώρα μας εκμεταλλεύτηκαν – μέχρι τώρα
έχουμε τρεις απολύσεις εγκύων που έχουν φτάσει στα δικαστήρια.
Εκτός από το σκληρό εργασιακό καθεστώς, οι νέες μητέρες έχουν να
αντιμετωπίσουν και ένα σύστημα
κερδοσκοπίας και εκμετάλλευσης πολύ καλά οργανωμένο όσον αφορά τον τοκετό
και την ανάπτυξη και υγεία του μωρού. Η καισαρική, που στη χώρα μας φτάνει σε
ποσοστό πάνω από 60%, κυρίως στα ιδιωτικά μαιευτήρια, δείχνει πόσο
εμπορευματοποιημένη είναι πια η πιο φυσική διαδικασία, αυτή της γέννας. Η χώρα
μας επίσης πρόσφατα απέκτησε το «προνόμιο» μαζί με το Μεξικό και την Ουκρανία
να κατοχυρωθεί νομικά η αμφισβητούμενη διαδικασία της εξωσωματικής
γονιμοποίησης από τρεις γονείς (δύο μητέρες-ένας πατέρας), που είναι καθαρά μια
πρακτική ευγονικής, αλλά πολύ κερδοφόρα για τους καπιταλιστές της υγείας. Αλλά
και η διατροφή του μωρού αποτελεί ένα μεγάλο πεδίο κερδοσκοπίας, αν αναλογιστεί
κανείς τα τεράστια ποσοστά κέρδους της βιομηχανίας βρεφικών τροφών και
γάλακτος.
Τα κέρδη αυτά είναι βέβαια εις βάρος των μητέρων και των
παιδιών τους. Καμία βιομηχανοποιημένη τροφή δεν μπορεί να αντικαταστήσει το
μητρικό γάλα και δεν υπάρχει πιο αποτελεσματικός τρόπος να εδραιωθεί η καλή
υγεία του παιδιού από το μητρικό γάλα. Για να μην αναφέρουμε και το όφελος για
το δημόσιο σύστημα υγείας (αν υπήρχε ένας ορθολογικός σχεδιασμός) από τη
θεμελίωση και εξέλιξη μιας καλής υγείας των πολιτών.
Σε μια χώρα που το δημογραφικό πρόβλημα είναι τόσο μεγάλο (για πρώτη φορά
το ποσοστό των γεννήσεων είναι τόσο χαμηλό που δεν εξασφαλίζεται η συνέχιση της
ύπαρξης του λαού μας), τα μέτρα πρέπει να είναι δραστικά και άμεσα, αν κάποιος
πραγματικά θέλει να αντιστρέψει την κατάσταση.
– Καμιά ισχύς της απόφασης του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου για
την απόλυση εγκύων, επιβολή μεγάλων πρόστιμων στους εργοδότες που απολύουν έγκυο
ή απειλούν ή εκβιάζουν και γενικότερα δημιουργούν δύσκολες σύνηθες σε μια έγκυο
ή νέα μητέρα.
– Έναν χρόνο άδεια τοκετού και λοχείας, με πλήρεις αποδοχές,
με υποστήριξη, ενημέρωση και δωρεάν παροχή των υπηρεσιών που βοηθούν τη γυναίκα
σε αυτή τη σημαντική περίοδο της ζωής της (στο εξωτερικό
είναι κατοχυρωμένη υπηρεσία υγείας η βοηθός μητρότητας).
– Δημιουργία βρεφονηπιακών σταθμών ακόμα και σε εργασιακούς
χώρους για μπορούν οι μητέρες να εργάζονται ξέροντας ότι τα παιδιά τους είναι κοντά
τους και ασφαλή.
Οι γυναίκες πρέπει να νιώσουν ασφαλείς και όχι διωκόμενες
ή απειλούμενες. Το δικαίωμα στη μητρότητα είναι βασικό κοινωνικό και πολιτικό
ζήτημα. Κάθε παιδί που γεννιέται είναι και μια ελπίδα για έναν καλύτερο κόσμο.
Μαρία Καράβολα
