 |
Η εκφυλιστική
κατάσταση γύρω από το συνέδριο της
ΓΣΕΕ μόνο ζημιά κάνει στο εργατικό κίνημα
|
Αυτά
που γίνονται τον τελευταίο καιρό στη ΓΣΕΕ με τους ξυλοδαρμούς στο συνέδριό της
κ.λπ. σίγουρα χρήζουν απάντησης απ’ τη μεριά των πραγματικών συμφερόντων της ελληνικής
εργατικής τάξης.
Είναι
αλήθεια ότι το οργανωμένο εργατικό κίνημα αντιμετωπίζει μια χρόνια εκφυλιστική
κατάσταση. Με πολλά σωματεία που είναι στην ουσία άμαζα και εργοδοτικά και η
αντιπροσώπευσή τους στα ανώτερα συνδικαλιστικά όργανα δεν ανταποκρίνεται στην
πραγματική τους δύναμη. Με διευθυντικά στελέχη να καταλαμβάνουν θέσεις στη
διοίκησή τους. Όλη αυτή η κατάσταση συντηρείται και αναπαράγεται απ’ την
κυρίαρχη αστική γραφειοκρατία της ΓΣΕΕ, για να μένει αδύναμη η εργατική τάξη
και να μπορεί η αστική τάξη να κυριαρχεί ανενόχλητη. Τα τελευταία χρόνια,
μάλιστα, η γραφειοκρατία αυτή έχει εξαχρειωθεί τελείως, παίρνοντας ανοιχτά αντιδραστικές
θέσεις και στηρίζοντας το μνημόνιο.
Όμως
το θέμα εδώ είναι ποιοι επιδιώκουν τώρα τι και για ποιον σκοπό. Είναι προφανές
ότι το ΠΑΜΕ, η γραφειοκρατία του ΚΚΕ δηλαδή, θέλει να εκμεταλλευτεί την κατάσταση
αυτή για τους δικούς του σκοπούς. Το ΠΑΜΕ
και ο πολιτικός χώρος που εκπροσωπεί δεν είναι καθόλου άμοιροι ευθυνών για τα
προβλήματα του εργατικού κινήματος. Τα σωματεία που ελέγχει το ΠΑΜΕ υπάρχουν στην
ουσία λόγω του κομματικού μηχανισμού του ΚΚΕ. Ούτε πραγματικά μαζικά είναι,
ούτε θέλουν να δώσουν πραγματικούς αγώνες. Είναι γνωστό ότι σ’ αυτά δεν μπορεί
να υπάρξει άλλη άποψη από αυτή του μηχανισμού τους. Όσο για τις εκλογές που κάνουν,
είναι όνειδος για οποιαδήποτε έννοια διαφάνειας και δημοκρατίας. Στην
αντικατάσταση ολόκληρων τμημάτων της ελληνικής εργατικής τάξης από φθηνούς
τριτοκοσμικούς εργάτες, το ΠΑΜΕ έχει παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο. Στην αρχή του
μνημονίου, με τις ξεχωριστές συγκεντρώσεις, διαιρούσε και σύγχυζε τον κόσμο που
αντιδρούσε.
Η
αποσάθρωση της ΓΣΕΕ θα αυξήσει τη διάσπαση και την αποθάρρυνση μέσα στο
εργατικό κίνημα. Το συνέδριο πρέπει να γίνει στο κέντρο της εργατικής τάξης,
στην Αθήνα δηλαδή, με ανοιχτές τις πόρτες στους εργάτες και με άμεσα
ελεγχόμενες απ’ τους ίδιους διαδικασίες.
Το δίλημμα που
μπαίνει στην εργατική τάξη, ή με την κλασική αστική φιλοεργοδοτική γραφειοκρατία ή με τον σταλινικό μηχανισμό,
είναι ψεύτικο. Η εργατική τάξη έχει ανάγκη από σωματεία ζωντανά, μαζικά, που να
υπερασπίζονται πραγματικά τα συμφέροντά της. Η αναζωογόνηση των πρωτοβάθμιων
σωματείων θα αλλάξει τους συσχετισμούς υπέρ της εργατικής τάξης σε οργανωτικό
και πολιτικό επίπεδο.
