 |
Περιχαρής ο
Μητσοτάκης δίπλα στον Σι Τζινπίνγκ, αλλά οι
συμφωνίες προσκρούουν στην αντίθεση
του αμερικανικού
ιμπεριαλισμού και σε εγγενείς αντιφάσεις
|
Είναι
πλέον υποχρέωση πρωτοκόλλου, απ’ ό,τι φαίνεται, κάθε νεοεκλεγείς Έλληνας
πρωθυπουργός να επισκέπτεται την Κίνα. Το
επιβάλλει η συμμαχία του κινέζικου καθεστώτος με τους εφοπλιστές, που
κυριαρχούν πλέον στην ελληνική αστική τάξη. Απ’ τις 16 συμφωνίες που υπέγραψε ο
Μητσοτάκης με τον πρόεδρο της Κίνας Σι Τζινπίνγκ σημαντικότερες φαίνονται: αυτή για τον ποινικό τομέα, που περιλαμβάνει έκδοση εκζητούμενων προσώπων,
αυτή για την είσοδο των Κινέζων στην ενέργεια και το νέο «μνημόνιο» για την COSCO στο
λιμάνι του Πειραιά.
Όσον
αφορά την πρώτη συμφωνία, συνιστά ευθεία
απειλή για τις ελευθερίες του ελληνικού λαού. Ο κινέζικος καπιταλισμός έχει
διατηρήσει άθικτο το δικτατορικό σταλινικό καθεστώς και με αυτό το όχημα
αναπτύσσεται. Το κινεζικό καθεστώς αποτελεί πρότυπο για το συγκεντροποιημένο
εγχώριο κεφάλαιο, και ιδιαίτερα για τους εφοπλιστές, που έχουν στο «ενεργητικό»
τους και τη στρατιωτική δικτατορία 1967-1974.
Όσον
αφορά την ενέργεια, ο καπιταλισμός παγκόσμια θέλει να δημιουργήσει ένα νέο
πεδίο υπερκερδών εις βάρος της ζωής των μαζών. Ο εγχώριος καπιταλισμός δεν θα
μπορούσε να λείπει από αυτή την ιστορία. Η συμμαχία του με την Κίνα τίποτε καλό
δεν προμηνύει και σε αυτόν τον τομέα.
Στο
λιμάνι του Πειραιά τώρα, οι Κινέζοι συναντούν
προβλήματα τελευταία. Απ’ τα 600 εκατομμύρια ευρώ του master plan εγκρίθηκαν τα
μισά. Ο υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας Γιάννης Πλακιωτάκης έκανε αρνητικές
δηλώσεις για την προοπτική να πάρει η COSCO και την προβλήτα 4
του ΟΛΠ.
Οι δυσκολίες αυτές
έχουν σχέση με την οξεία αντίδραση του αμερικάνικου παράγοντα στην ελληνο-κινεζική
συμμαχία,
που αποτυπώνεται και σε δηλώσεις Αμερικάνων αξιωματούχων (υπουργός Εμπορίου Γουίλμπερ
Ρος). Οι ΗΠΑ, στο πλαίσιο των αναπτυσσόμενων ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, δεν
θα ανεχτούν μια πλήρη αποσκίρτηση της Ελλάδας στο κινεζικό στρατόπεδο.
Οι
συμφωνίες με την Κίνα οξύνουν τις αντιθέσεις στο εσωτερικό της αστικής τάξης.
Οι εφοπλιστές και άλλα αρπακτικά κεφάλαια έχουν κάνει στρατηγική επιλογή τη
συμμαχία με την Κίνα, δεν συμβαίνει όμως το ίδιο με το σύνολο της αστικής
τάξης. Η κινεζοποίηση των εργασιακών
σχέσεων, η διάλυση της παραγωγής και του βιοτικού επιπέδου απ’ τα πάμφθηνα
κινέζικα προϊόντα συνιστούν άμεση επειλή για τον ελληνικό λαό. Οι
ενδοκαπιταλιστικές αντιφάσεις αντικειμενικά ευνοούν την πάλη του ενάντια σ’
αυτή την απειλή.
Σ. Κρόκος
