Παρά τους
περιορισμούς και τις απαγορεύσεις, υπάρχουν τρόποι να αμυνθούμε
Η
υγειονομική κρίση του κορωνοϊού είναι αφορμή για το κεφάλαιο και την κυβέρνησή
του να προχωρήσουν σε ευθεία επίθεση στους μισθούς και τα δικαιώματα της
εργαζόμενης πλειοψηφίας. Κεντρικό όργανο σε αυτή την επίθεση είναι ο υπουργός
«Εργασίας» Γ. Βρούτσης, ένα από τα πιο λυσσασμένα αντεργατικά πολιτικά
υποκείμενα που έχουν περάσει από αυτή τη θέση. Είχε διακριθεί για την
αντεργατική του λύσσα απ’ την εποχή των πρώτων μνημονίων (2012-2014) και τώρα
επανήλθε δριμύτερος, κερδίζοντας έτσι δίκαια
τον χαρακτηρισμό του δήμιου για την ελληνική εργατική τάξη.
Από την 1η
Μαρτίου, πριν δηλαδή την επιβολή των έκτακτων μέτρων λόγω της επιδημίας, οι
εργοδότες έχουν προχωρήσει σε τουλάχιστον 40.000 απολύσεις, αξιοποιώντας και τους
πρόσφατα ψηφισμένους νόμους της κυβέρνησης (υπονόμευση συλλογικών συμβάσεων,
απελευθέρωση απολύσεων, κατάργηση της δικαιολόγησης των απολύσεων κ.λπ.). Η
τακτική της κυβέρνησης απέναντι στις εταιρείες, με τα υπέρ τους μέτρα (αναστολή
όλων των υποχρεώσεών τους κ.λπ.), αποχαλίνωσε την επίθεση. Έτσι έχουμε τροποποιήσεις
συμβάσεων, καθυστερήσεις δεδουλευμένων, μη πληρωμή υπερωριών, μείωση ωραρίου
και φυσικά αποδοχών, υποχρεωτικές άδειες άνευ αποδοχών, διαθεσιμότητες,
απολύσεις συμβασιούχων ορισμένου χρόνου (όπως στο αεροδρόμιο) κ.λπ. Η κυβέρνηση
βρήκε ευκαιρία να καταργήσει επί της
ουσίας κάθε ελεγκτικό μηχανισμό και να προωθήσει την τηλε-εργασία, που
ανοίγει τον δρόμο για περαιτέρω αντεργατική επίθεση (μετατροπή μισθωτών σε
«ελεύθερους συνεργάτες» χωρίς δικαιώματα κ.ά.).
Τα
800 ευρώ επίδομα που δίνει η κυβέρνηση για ενάμισι μήνα είναι πολύ κάτω απ’ τις πραγματικές ανάγκες διαβίωσης, ενώ
οι διευκολύνσεις για τους φόρους και τα δάνεια ωφελούν περισσότερο τις μεγάλες
εταιρείες. Το νέο «κατόρθωμα» του δήμιου Βρούτση είναι η εκ περιτροπής εργασία: να δουλεύουν δηλαδή οι μισοί εργαζόμενοι
τον μισό μήνα και οι υπόλοιποι τον άλλο μισό, ως «προσωπικό ασφαλείας», και να παίρνουν φυσικά το 50% του μισθού.
Παράλληλα, για να δεθεί χειροπόδαρα η εργατική τάξη έγινε επαναφορά της δυνατότητας επιστράτευσης απεργών λόγω δήθεν της
έκτακτης κατάστασης (ενώ ο νόμος της προηγούμενης κυβέρνησης την προβλέπει μόνο
για φυσικές καταστροφές), Επίσης, η καταβολή του δώρου Πάσχα πήγε δύο μήνες
πίσω.
Η
κυβέρνηση και η εργοδοσία δεν πρέπει να νομίζουν ότι έχουν λυτά τα χέρια τους
για να επιβάλουν εργασιακό μεσαίωνα. Δυνατότητα
αντίστασης των εργαζομένων υπάρχει. Από τους πιο χτυπημένους μέχρι τώρα
χώρους (π.χ. ξενοδοχοϋπάλληλοι), μπορεί να αρχίσει μια συνεννόηση μέσω των
σωματείων, των συλλογικοτήτων κ.λπ. για διοργάνωση των πρώτων μαζικών
παρεμβάσεων και δράσεων αντίστασης, λαμβάνοντας υπ’ όψιν βέβαια την
ιδιαιτερότητα της κατάστασης. Είτε αυτές
είναι κάποιες συγκεντρώσεις όταν το επιτρέψουν οι συνθήκες, είτε παρεμβάσεις σε
χώρους δουλειάς που ακόμα βρίσκονται σε λειτουργία. Στη βόρεια Ιταλία που
πλήττεται απ’ την επιδημία άγρια έχει γίνει μέχρι και απεργία. Αυτό που
χρειάζεται είναι βούληση και
επινοητικότητα για να ξεπεράσουμε τα εμπόδια που θέτει η αντικειμενική
κατάσταση αλλά και τα αυταρχικά μέτρα της κυβέρνησης. Ακόμα ρόλο θα παίξει
και το διαδίκτυο. Η συνεννόηση ανάμεσα
σε όσους θέλουν να αντισταθούν, η ανύψωση του ηθικού των εργαζομένων, η αντι-πληροφόρηση
στα ψέματα της κυβέρνησης και του αστικού Τύπου επιβάλλεται να γίνει και μέσα
απ’ το δρόμο αυτό.
Τώρα
απαιτούμε:
● Ακύρωση
όλων των απολύσεων που έγιναν από την έναρξη της επιδημίας και όλων των
αντεργατικών μέτρων που πάρθηκαν μέσα στην επιδημία από εργοδότες και
κυβέρνηση.
● Ακύρωση
του μέτρου για την ισχύ της επιστράτευσης, που καθιστά στην ουσία παράνομη κάθε
εργατική αντίδραση.
● Επίδομα
ίσο με το πραγματικό κόστος ζωής σε όλους τους εργαζόμενους που πλήττονται,
μισθωτούς και αυτοαπασχολούμενους, καθώς και αναστολή πληρωμής λογαριασμών,
φόρων, δανείων.
● Καθιέρωση
διατίμησης σε όλα τα βασικά καταναλωτικά είδη, με προεξάρχοντα αυτά που αφορούν
την υγεία και τα βασικά τρόφιμα.
Πολεμάμε την
απειλή του κορωνοϊού, για την οποία είναι υπεύθυνο το σύστημα των καπιταλιστών,
πολεμάμε για ζωή ανθρώπινη με δικαιώματα. Από αυτή τη μάχη να βγουν νικητές η
ζωή και οι εργαζόμενοι, κόντρα στο θανατηφόρο σύστημα της κεφαλαιοκρατίας.
Σ. Κρόκος