Από φέτος ξεκίνησε ένα ακόμα
μαρτύριο για τους χαμηλόμισθους, το ότι πρέπει να καλύπτουν υποχρεωτικά ένα 30%
των δαπανών τους με κάρτα ή μέσω e-banking, ώστε να «χτίσουν» το αφορολόγητό τους και να μη
φορτωθούν επιπλέον φόρους. Παρά τη μεγάλη μείωση της κατανάλωσης λόγω της
επιδημίας, η κυβέρνηση δεν σκέπτεται να πάρει πίσω το 30%, επικαλούμενη ότι,
ακριβώς λόγω της επιδημίας, αυξήθηκαν πολύ οι ηλεκτρονικές πληρωμές. Όμως για
τα εργατικά νοικοκυριά που ζουν στο ενοίκιο τα πράγματα δεν είναι εύκολα. Το
ενοίκιο δεν υπολογίζεται σε αυτό το 30% κι έτσι αυξάνεται πολύ το ποσοστό των
υπόλοιπων δαπανών που θα πρέπει να γίνουν ηλεκτρονικά.
Δεν είναι όμως μόνο ο κίνδυνος
να μην «πιάσεις» το αφορολόγητο. Είναι και η ταλαιπωρία. Όταν τα οικονομικά της
οικογένειας είναι περιορισμένα, και με δεδομένο ότι το αφορολόγητο είναι
ατομικό, πρέπει να προσέχεις πολύ τι χρήματα μπαίνουν και βγαίνουν από κάθε
κάρτα, ώστε να μη βρεθείς προ εκπλήξεων. Κανονικά οι φτωχοί εργαζόμενοι θα
έπρεπε να απαιτήσουν κάποιου είδους… αποζημίωση για το ψυχοφθόρο της
διαδικασίας και τις ώρες που σπαταλούν μπροστά στα ATM των τραπεζών
και το e-banking! Στο
κάτω κάτω δεν ευθυνόμαστε εμείς για τη φοροδιαφυγή και οι τράπεζες κερδίζουν
πολλά από τη γενίκευση των ηλεκτρονικών πληρωμών.
Π.Δ.
