Απάτη η πολιτική «παντοδυναμία» της κυβέρνησης

Αν ξέρει κανείς τι να προσέξει στις δημοσκοπήσεις, θα διαπίστωσει
ότι η πολιτική κυριαρχία Μητσοτάκης έχει αρχίσει να συρρικνώνεται

 Έχουμε γράψει πολλές φορές ότι οι δημοσκοπήσεις, ειδικά στη χώρα μας, είναι πλήρως αναξιόπιστες. Πέρα από τα εγγενή τους προβλήματα (τρόπος που τίθενται οι ερωτήσεις, το πόσο «τυχαίο» και πόσο σταθμισμένο είναι το δείγμα κ.λπ.), πέρα από το γεγονός ότι στη χώρα μας οι εταιρείες δημοσκοπήσεων είναι άκρως διαπλεκόμενες, ούτως ή άλλως οι περισσότερες δημοσκοπήσεις παραγγέλλονται από συγκεκριμένους «πελάτες», που συνήθως είναι τα εξίσου διαπλεκόμενα μέσα ενημέρωσης – και κανείς δεν θέλει γενικά να δυσαρεστεί τους πελάτες του…

Ακόμα όμως και από αυτές τις αναξιόπιστες δημοσκοπήσεις, αν αφήσουμε στην άκρη την πρόθεση ψήφου (όπου πέφτει και το κύριο βάρος του «μαγειρέματος» της δημοσκόπησης), προκύπτουν στοιχεία που καταρρίπτουν το αφήγημα περί «πολιτικής παντοδυναμίας» του Μητσοτάκη και της κυβέρνησής του. Παίρνουμε, λοιπόν, μια πρόσφατη δημοσκόπηση της MRB (παρόμοια συμπεράσματα θα βγάζαμε και από άλλες δημοσκοπήσεις της τελευταίας περιόδου). Και βλέπουμε ότι: στο ερώτημα «ανεξαρτήτως του τι θα ψηφίσετε, ποιο κόμμα θα θέλατε να κερδίσει αν γίνονταν τώρα εκλογές», μόνο το 39% απαντούν «η ΝΔ», ενώ στο ερώτημα «ποιο κόμμα δεν θα θέλατε με τίποτα να κερδίσει», ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ παίρνουν το ίδιο (περί το 40%). Πού πήγε η περίφημη «διείσδυση» του Μητσοτάκη στους κεντρώους πολίτες; Πάνω από 64% των ερωτηθέντων λέει ότι τα πράγματα στη χώρα μας πάνε άσχημα ή πολύ άσχημα.Σχεδόν το 72% κρίνει την οικονομική κατάσταση της χώρας κακή ή πολύ κακή. Μόνο το 28% των ερωτηθέντων πιστεύει ότι τα χρήματα από το Ταμείο Ανάκαμψης θα βοηθήσουν την πλειοψηφία του κόσμου. Τέλος, από όλους τους υπουργούς, μόνο δύο (Δένδιας, Πιερρακάκης) συγκεντρώνουν περισσότερες θετικές κρίσεις απ’ ό,τι αρνητικές. Σε άλλη σχετικά πρόσφατη δημοσκόπηση, της ALCO, η «καταλληλότητα» του Μητσοτάκη ως πρωθυπουργού είναι στο 39% (λιγότερο απ’ όσο πήρε το κόμμα του στις τελευταίες εκλογές, άρα όχι και τόσο «δυνατό χαρτί»). Ενώ μόνο 28% υποστηρίζει ξεκάθαρα τον αντεργατικό νόμο του Χατζηδάκη. 

Σε κάθε περίπτωση, το καλύτερο «γκάλοπ» το κάνει κανείς μιλώντας με τους εργαζόμενους και με τον λαϊκό κόσμο στις γειτονιές. Και εκεί διαπιστώνουμε καθημερινά ότι η κυβερνητική προπαγάνδα περί επερχόμενης «ορμητικής ανάκαμψης» δεν πείθει κανέναν και η αντικυβερνητική δυσαρέσκεια αυξάνεται σταθερά.

 

Πάρις Δάγλας