Η Κεραμέως επιμένει αντι-εκπαιδευτικά

 

Η Κεραμέως έχει λυσσάξει επειδή οι εκπαιδευτικοί
απορρίπτουν μαζικά την αντιεκπαιδευτική και 
αντιδημοκρατική πολιτική της

Για μία ακόμα φορά η υπουργός «Παιδείας», η Κεραμέως, έστειλε στα δικαστήρια τη Διδασκαλική Ομοσπονδία Ελλάδας (ΔΟΕ) για να κηρυχθεί παράνομη και καταχρηστική η απεργία-αποχή της από τις νέες δομές ιεραρχικής αξιολόγησης μέσα στα σχολεία. Και αφού με βάση τον αντιδραστικό νόμο Χατζηδάκη η απεργία-αποχή κρίθηκε παράνομη, έστειλε και την ΑΔΕΔΥ στα δικαστήρια, που έβγαλε παρόμοια απόφαση για να καλύψει τους εκπαιδευτικούς της πρωτοβάθμιας. 

Η τακτική αυτή της υπουργού Παιδείας, να στέλνει δηλαδή κάθε τρεις και λίγο τα συνδικαλιστικά όργανα των εκπαιδευτικών στα δικαστήρια, αποδεικνύει την πλήρη αποτυχία της να βρει «πρόθυμους» στα σχολεία να εφαρμόσουν την αντιεκπαιδευτική πολιτική της.

 Αποδεικνύει όμως και την αδίστακτη φύση αυτού του πολιτικού επιτελείου, που έχει θέσει τα δικαιώματα των εκπαιδευτικών, αλλά και τη δημόσια εκπαίδευση, υπό διωγμό και καταφεύγει συνέχεια στον αυταρχισμό προκειμένου να μπορέσει να εφαρμόσει τα αντιδραστικά του μέτρα. 

Η απεργία-αποχή της ΔΟΕ αυτή τη φορά γίνεται ενάντια στην προσπάθεια να θεσμοθετηθούν μέσα στα σχολεία «μέντορες» (για τους νέους εκπαιδευτικούς) και «ενδοσχολικοί συντονιστές». Πρόκειται για θεσμούς με κύριο στόχο τη διάσπαση την ενότητας των συλλόγων διδασκόντων. Το υπουργείο μέσα από αυτούς τους θεσμούς «στελεχοποιεί» εκπαιδευτικούς, δημιουργεί ιεραρχίες, προωθεί εσωτερικούς ανταγωνιστικούς μηχανισμούς. Οι θεσμοί αυτοί δεν είναι τυχαίο ότι ορίζονται απευθείας από τον διευθυντή με αξιολογικά κριτήρια. 

Ο ρόλος των μεντόρων και των ενδοσχολικών συντονιστών ουσιαστικά θα είναι ο έλεγχος και η εποπτεία της εργασίας των συναδέλφων τους στα σχολεία. Θα αποτελούν τον τοποτηρητή του κάθε διευθυντή σχολείου και συμβούλου εκπαίδευσης και θα συμβάλλουν στην ατομική αξιολόγηση, στην οποία έχουν αντιταχθεί σύσσωμοι οι εκπαιδευτικοί. Τα μέτρα αυτά εντάσσονται στη γενικότερη νεοφιλελεύθερη πολιτική της κυβέρνησης για χτύπημα οποιασδήποτε έννοιας συλλογικότητας και δημοκρατίας, ειδικά μέσα στον χώρο του δημόσιου σχολείου. 

Δεν είναι λοιπόν τυχαίο ότι οι εκπαιδευτικοί όχι μόνο δεν θέλουν να παίξουν αυτό τον ρόλο, αλλά και αντιλαμβάνονται τον κίνδυνο διάλυσης της ενότητάς τους. Γι’ αυτό και συμμετέχουν μαζικά στην απεργία-αποχή, η οποία, παρά τις δικαστικές αποφάσεις, επαναπροκηρύχθηκε από τη ΔΟΕ. Ο αγώνας συνεχίζεται! 

 

Μ. Σάκος