Η ιστορία περί δήθεν «άντρου εγκληματικότητας» στην Πολυτεχνειούπολη είναι κρατική προβοκάτσια με πολλαπλούς στόχους
Αντί να συζητάμε για την εγκατάλειψη των φοιτητικών εστιών από το
κράτος, η κυβέρνηση επιδιώκει, με χοντροκομμένες σκευωρίες, να εγκαταστήσει
την αστυνομία μέσα στις σχολές. Αλλά δεν θα είναι εύκολο να παρακάμψει
την αντίσταση των φοιτητών.
Η εισβολή της αστυνομίας στη Φοιτητική Εστία Ζωγράφου, για τη δήθεν εξάρθρωση κυκλωμάτων παράνομων αλλοδαπών που είχαν εγκατασταθεί εκεί, «μυρίζει» από μίλια μακριά για σκευωρία των κρατικών μηχανισμών. Με στόχο φυσικά να δικαιολογηθεί η συνολική κυβερνητική επιχείρηση εγκατάστασης κατασταλτικού μηχανισμού μέσα στα πανεπιστήμια.
Τα στοιχεία της υπόθεσης βοούν. Τα μέλη της συμμορίας ήταν γνωστά στην αστυνομία και πιθανοί πληροφοριοδότες της. Ο «αρχηγός» της, μετά τις πρώτες συλλήψεις, δεν πήγε να κρυφτεί αλλά πήγε στο αστυνομικό τμήμα να διαμαρτυρηθεί για τις συλλήψεις! Τα όποια ευρήματα είναι πολύ «φτωχά» για να αποδείξουν ότι η εστία λειτουργούσε ως «άντρο». Οι ιστορίες με τις αστυνομικίνες που η μία πυροβόλησε και η άλλη φέρεται ως μέλος της συμμορίας «μπάζουν» από παντού. Όσον αφορά τη στάση των αρμοδίων στην υπόθεση, ο υπουργός Δημόσιας Τάξης αλλά και ο πρύτανης του Πολυτεχνείου είπαν ότι τα φαινόμενα παρανομίας στον συγκεκριμένο χώρο παρατηρούνταν τα τέσσερα τελευταία χρόνια· τα ήξεραν όλοι δηλαδή, και κυρίως η αστυνομία, αλλά δεν γινόταν τίποτα, ισχυρίζεται ο υπουργός, λόγω του λοκντάουν!
Κατά πρώτον, οι «συμμορίες» αυτές ουδεμία σχέση έχουν με το φοιτητικό κίνημα και τους φοιτητές. Η εγκατάλειψη των φοιτητικών εστιών απ’ την κρατική και πανεπιστημιακή φροντίδα, συνέπεια της πολιτικής της λιτότητας και των περικοπών, έχει σαν αποτέλεσμα να αναπτύσσονται φαινόμενα μικροπαρανομίας στις παρυφές τους. Η κατάσταση αυτή χρησιμοποιήθηκε στη συγκεκριμένη περίπτωση για να παρουσιαστούν τα πανεπιστήμια γενικά σαν «άντρα» εγκληματικότητας και να «διαλαληθεί» σε όλη την κοινωνία, και ιδιαίτερα στο συντηρητικό τμήμα της, η ανάγκη παρουσίας της αστυνομίας μέσα στις σχολές. Η κυβέρνηση δεν έχει καταφέρει μέχρι τώρα να εγκαταστήσει τις Ο.Π.Π.Ι. (Ομάδες Περιφρούρησης Πανεπιστημιακών Ιδρυμάτων), λόγω της αντίδρασης συνολικά της ακαδημαϊκής κοινότητας (καθηγητές, φοιτητές κ.ά.) και επέλεξε μια «κατασκευή» χονδροειδή και άξεστη, όπως και η πολιτική της, για να προωθήσει το μέτρο.
Οι στόχοι της είναι σαφείς: να δυσφημήσει το φοιτητικό κίνημα και την αριστερά, να χτυπήσει την πολιτική και συνδικαλιστική δράση μέσα στις σχολές, να τρομοκρατήσει την κοινωνία, και ιδιαίτερα το πιο παθητικό τμήμα της, που είναι ευεπίφορο σε αυτή την προπαγάνδα, να καλύψει στη συγκεκριμένη περίπτωση τις ύποπτες διασυνδέσεις της αστυνομίας με τα κυκλώματα παρανόμων.
Ρόλο κεντρικό στην όλη υπόθεση παίζουν ο υπουργός Δημόσιας Τάξης Τ. Θεοδωρικάκος και ο πρόεδρος του Ινστιτούτου Εκπαίδευσης και Διά Βίου Μάθησης (ΙΝΕΔΙΒΙΜ) Κ. Δέρβος. Ο πρώτος απ’ την ΚΝΕ της δεκαετίας του ’80 πέρασε στα αστικά επιτελεία του Σημιτικού ΠΑΣΟΚ (την περίοδο της παντοδυναμίας του μεγαλοκαπιταλιστή Κόκκαλη) και από εκεί στο επιτελείο Μητσοτάκη. Είναι δηλαδή στέλεχος δοκιμασμένο στην εφαρμογή αδίστακτων πολιτικών σχεδιασμών. Ο δεύτερος, πρώην πρόεδρος της ΟΝΝΕΔ, έχει την ευθύνη της οικονομικής λειτουργίας των φοιτητικών εστιών και κάνει ταχύτατες αναθέσεις σε ιδιωτικές εταιρείες φύλαξης, οι οποίες στη συγκεκριμένη περίπτωση στου Ζωγράφου ήταν παντελώς εξαφανισμένες.
Η εγκατάσταση κατασταλτικού μηχανισμού στα πανεπιστήμια είναι «παραγγελία» των εφοπλιστών, βασικών στηριγμάτων της κυβέρνησης. Δεν ξεχνάνε ότι από τα πανεπιστήμια ξεκίνησε η μαζική αντίδραση στο προηγούμενο έμπιστο καθεστώς τους, αυτό της χούντας των συνταγματαρχών. Η επιχείρηση αυτή δείχνει ακόμα τις γενικότερες αντιδραστικές τάσεις και επιδιώξεις της αστικής τάξης όσον αφορά τα εργασιακά, πολιτικά και κοινωνικά δικαιώματα. Γι’ αυτό η πάλη του φοιτητικού κινήματος και του προσωπικού των πανεπιστημίων για την αποτροπή της εγκατάστασης κατασταλτικού μηχανισμού στις σχολές αφορά όλο τον εργαζόμενο λαό. Το εργατικό κίνημα πρέπει να σταθεί έμπρακτα αλληλέγγυο στη μάχη που δίνει το φοιτητικό κίνημα. Είναι μάχη για τα δικαιώματα όλου του εργαζόμενου λαού.
Σ. Κρόκος
