 |
| Η τοποθέτηση του πρωθυπουργού στο σκάνδαλο των υποκλοπών επί της ουσίας ήταν «θα παρακολουθούμε όποιον γουστάρουμε και δεν θα δίνουμε λογαριασμό» |
Πολύς κόσμος αναρωτιέται: Πώς είναι δυνατόν, όταν η κυβέρνηση έχει εμπλακεί σε τέτοια καραμπινάτα σκάνδαλα (υποκλοπές, σκάνδαλο Πάτση κ.ά.), να μην ιδρώνει το αυτί κανενός, να μην έχει παραιτηθεί έστω ένας υπουργός, και ο πρωθυπουργός να μην αναλαμβάνει καμιά ευθύνη; Πώς εξηγείται αυτή η πρωτοφανής θρασύτητα;
Οι λόγοι είναι πολλοί. Κατ’ αρχάς, είναι ο ρόλος των μεγαλοαστικών μέσων ενημέρωσης, που συνεχίζουν να στηρίζουν την κυβέρνηση και «θάβουν» οτιδήποτε θα μπορούσε να την πλήξει πολιτικά. Ακόμη περισσότερο, η κυβέρνηση Μητσοτάκη δεν είναι μια κυβέρνηση απλής διαχείρισης των συμφερόντων της άρχουσας τάξης. Είναι μια κυβέρνηση που την έφερε στην εξουσία η άρχουσα τάξη για να «σπάσει αυγά», χωρίς να υπολογίσει καθόλου το πολιτικό κόστος. Δηλαδή, για να περάσει μια σειρά από αντιδραστικές αλλαγές σε όλα τα επίπεδα, ανατρέποντας και τις τελευταίες λαϊκές κατακτήσεις και δικαιώματα που είχαν αφήσει όρθια τα μνημόνια.
Όχι τυχαία, έχει στη σύνθεσή της νεοφιλελεύθερους, ακροδεξιούς, Σημιτικής προέλευσης «ακρο-κεντρώους» και τεχνοκράτες, δηλαδή, όλους αυτούς που τους ενώνει το μίσος για την οργανωμένη εργατική τάξη και τα πιο συνειδητά στρώματα του εργαζόμενου λαού. Έτσι, δεν την ενδιαφέρει να «καλοπιάσει» τον λαό· αλλά να πολώσει υπέρ της τα πλέον συντηρητικά, αντιδραστικά ή απλώς φοβισμένα κομμάτια της κοινωνίας, με όπλα τον «κοινωνικό αυτοματισμό», τη στοχοποίηση και την τρομοκρατία.
Μια κυβέρνηση με αυτά τα χαρακτηριστικά, βλέποντας μάλιστα ότι η «αντιπολίτευση» στη Βουλή είναι ψόφια και ότι η εργατική τάξη δεν έχει αυτή τη στιγμή αξιόμαχες πολιτικές και συνδικαλιστικές ηγεσίες, δεν θα μπει στη λογική να απολογηθεί. Όσο βλέπουν ότι το θράσος τους δεν προκαλεί ακαριαίες και αποφασιστικές αντιδράσεις, τόσο πιο θρασείς θα γίνονται.
Δεν είμαστε πια ούτε στη δεκαετία του ’80 ούτε στη δεκαετία του ’90. Ο καπιταλισμός παγκόσμια βρίσκεται σε μια ιστορική παρακμή και περνάει από τη μια κρίση στην άλλη. Δεν έχει περιθώρια για επίδειξη καλών προθέσεων στις μάζες. Αυτό ισχύει ακόμα περισσότερο στη χώρα μας, γιατί έχουμε μια άκρως τυχοδιωκτική και αδίστακτη άρχουσα τάξη, αλλά και το συγκεκριμένο αστικό επιτελείο στην κυβέρνηση. Το δικό μας στρατόπεδο, το στρατόπεδο της εργατικής τάξης, των φτωχών και καταπιεσμένων στρωμάτων του λαού, μπορεί να φοβίσει αυτά τα θρασίμια της μαύρης αντίδρασης μόνο με αντίστοιχη αποφασιστικότητα, τόλμη, ετοιμότητα για θυσίες και, πάνω απ’ όλα, οργάνωση!
Πάρις Δάγλας
