Γιατί η κυβέρνηση χτυπά το δημόσιο πανεπιστήμιο;

Στα πανεπιστήμια δίνονται κρίσιμες μάχης, όπως ενάντια
στην κατάργηση των επαγγελματικών δικαιωμάτων

 Όλα τα νομοθετήματα που έχει ψηφίσει η κυβέρνηση Μητσοτάκη για την τριτοβάθμια εκπαίδευση επιδιώκουν να αλλάξουν άρδην τη φυσιογνωμία του ελληνικού δημόσιου πανεπιστημίου. Στόχος είναι ένα πανεπιστήμιο για λίγους, με ιδιωτικο-οικονομικά κριτήρια λειτουργίας, με περιεχόμενο σπουδών προς όφελος των συμφερόντων των κάθε είδους ιδιωτών, με διευθυντές-μάνατζερ, χωρίς δημοκρατική διοίκηση, αποστειρωμένο από την ελεύθερη διακίνηση ιδεών, την αμφισβήτηση, ακόμα και τον συνδικαλισμό. 

Δεν είναι λοιπόν καθόλου τυχαία τα μέτρα που έχουν παρθεί: μείωση εισακτέων, συγχωνεύσεις-καταργήσεις τμημάτων, μείωση χρηματοδότησης, «αξιοποίηση» από ιδιώτες της περιουσίας των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων, θεσμοθέτηση Συμβουλίων Διοίκησης στα οποία συμμετέχουν και εξωτερικοί «παράγοντες» (π.χ. καπιταλιστές), εντατικοποίηση των σπουδών (π.χ. θέσπιση χρονικού ορίου φοίτησης), «βιομηχανικά» μεταπτυχιακά, χτύπημα στα επαγγελματικά δικαιώματα των αποφοίτων (ισοτίμηση πτυχίων με τα αντίστοιχα των κολεγίων, απόσπαση της παιδαγωγικής επάρκειας από τις προπτυχιακές σπουδές κ.λπ.), κατάργηση του ασύλου, χτύπημα του φοιτητικού συνδικαλισμού, πανεπιστημιακή αστυνομία, και πολλά ακόμα. 

Η λυσσαλέα προσπάθεια της Κεραμέως και συνολικά της κυβέρνησης να επιβάλουν την αντιδραστική τους πολιτική –ακόμα και με τη βία (βλ. πανεπιστημιακή αστυνομία)– αποδεικνύει με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο ότι μισούν το δημόσιο πανεπιστήμιο και όλα όσα συμβολίζει για τον ελληνικό λαό. 

Το ελληνικό δημόσιο πανεπιστήμιο αποτέλεσε ιδίως από τη Μεταπολίτευση και μετά έναν παράγοντα κοινωνικής συνοχής και θετικής κοινωνικής κινητικότητας. Παιδιά φτωχών εργατικών και λαϊκών οικογενειών, χάρη στο υψηλό επίπεδο σπουδών των πανεπιστημίων μας, εξασφάλισαν ένα καλύτερο μέλλον. Η μαζική δωρεάν πανεπιστημιακή εκπαίδευση συνέβαλε στη μείωση των κοινωνικών ανισοτήτων και την αίσθηση αξιοπρέπειας της λαϊκής οικογένειας, κι αυτό είναι κάτι που για την κυβέρνηση πρέπει να τελειώνει. 

Η δημοκρατική λειτουργία των πανεπιστημίων, η ακαδημαϊκή ελευθερία, η κουλτούρα αμφισβήτησης και κριτικής, η διακίνηση ιδεών –ειδικά της Αριστεράς–, αλλά και η έμφαση στις κοινωνικές-ανθρωπιστικές σπουδές, αποτελούν «κόκκινο πανί» για τους νεοφιλελεύθερους, καθώς έρχονται σε πλήρη αντίθεση με την ιδεολογία τους. 

Η πολιτική της κυβέρνησης για τα πανεπιστήμια έχει βρει αντιστάσεις από τους φοιτητές και τους πανεπιστημιακούς καθηγητές, που έχουν ακυρώσει στην πράξη κάποια από αυτά τα μέτρα. Η πάλη πρέπει να συνεχιστεί σε όλα τα επίπεδα (ιδεολογικό, πολιτικό, αγωνιστικό). Η υπεράσπιση του δημόσιου πανεπιστημίου και του ρόλου του αφορά όλο τον εργαζόμενο ελληνικό λαό. 

 

Μ. Σάκος