Οι πολυήμερες πλέον απεργίες (συχνά συνοδευόμενες από καταλήψεις και μπλοκαρίσματα) σε λιμάνια, διυλιστήρια, χημική βιομηχανία, συγκοινωνιακά δίκτυα, σε πολλά εργοστάσια και στην αποκομιδή των απορριμμάτων νέκρωσαν την «κανονική» ζωή των πόλεων και έφεραν την κεντρική εξουσία σε κατάσταση απομόνωσης. Ο Μακρόν πέρασε πραξικοπηματικά με προεδρικό διάταγμα το νομοσχέδιο, φοβούμενος ότι δεν θα πέρναγε από τη Βουλή. Αυτό όχι μόνο δεν πτόησε τον γαλλικό λαό, αλλά έδωσε στις κινητοποιήσεις χαρακτήρα ανοιχτής εξέγερσης.Αυθόρμητες πορείες παντού και σε διάφορες ώρες της ημέρας αψηφούν την απαγόρευση διαδηλώσεων και τη βάρβαρη καταστολή. Αυξάνονται οι καταλήψεις σε λύκεια και πανεπιστήμια. Στις συγκρούσεις συμμετέχει όλο και περισσότερος απλός κόσμος. Στις 23 Μαρτίου οι διαδηλωτές έφτασαν τα 3,5 εκατομμύρια σε όλη τη Γαλλία και τους 800.000 στο Παρίσι. Στις 28 Μαρτίου νέα ημέρα πανεθνικής δράσης, επίσης με μεγάλη συμμετοχή. Στο μεταξύ, μια παράλληλη εξέγερση βρίσκεται σε εξέλιξη στο Σαιν-Σολίν της δυτικής Γαλλίας ενάντια στην κατασκευή μεγάλων δεξαμενών που θα δεσμεύσουν τα αποθέματα νερού της περιοχής προς όφελος των αγροτοβιομηχανιών. Το επόμενο κρίσιμο αγωνιστικό «ραντεβού» είναι στις 6 Απριλίου.
Γερμανία: Μια από τις μεγαλύτερες απεργίες των τελευταίων δεκαετιών έλαβε χώρα στις 27 Μαρτίου, όταν το συνδικάτο Ver.di κάλεσε σε προειδοποιητική απεργία τους εργαζόμενους στις μεταφορές για τη διεκδίκηση αύξησης τουλάχιστον 500 ευρώ τον μήνα καθώς και προσλήψεων. Συμμετείχαν μισό εκατομμύριο εργαζόμενοι στα τρένα, τα λεωφορεία, τα λιμάνια, τα αεροδρόμια και τις εθνικές οδούς. Οι συγκοινωνίες νέκρωσαν. Παράλληλα, σε κινητοποιήσεις βρίσκονται σε διάφορα κρατίδια και πόλεις εκπαιδευτικοί, νοσοκομειακοί γιατροί, εργαζόμενοι σε κοινωνικές υπηρεσίες, εργαζόμενοι στην καθαριότητα κ.ά.
Από τη Σύνταξη
