Τα συμβαίνοντα στη Μύκονο είναι μια προειδοποίηση για το πού οδηγεί τη χώρα η πολιτική της αποθέωσης του παρασιτισμού
 |
| Ο φράχτης με τον οποίο καταπατητής-«επενδυτής» έκλεισε μια ολόκληρη παραλία στον Πάνορμο της Μυκόνου θα μείνει σύμβολο της πολιτικής της τουριστικοποίησης για της ασυδοσίας των «επενδυτών»-μαφιόζων· για τους οποίους δεν ισχύει κανένας νόμος... |
Η διείσδυση της μαφίας στη Μύκονο έχει συμβεί εδώ και αρκετά χρόνια. Το ότι το «ανακάλυψαν ξαφνικά» στο Μέγαρο Μαξίμου μπορεί να χαρακτηριστεί, αν μη τι άλλο, ως ρεσιτάλ υποκρισίας. Το «αναπτυξιακό μοντέλο» που επέλεξαν ο ελληνικός καπιταλισμός και οι εντεταλμένες κυβερνήσεις του για την «αναδιάρθρωση» της χώρας, με κυρίαρχους πυλώνες κατασκευές-τουρισμό-τράπεζες, η πλήρης υποταγή στα «θέλω» των κάθε είδους «επενδυτών», των ντόπιων και ξένων κατασκευαστών, η καθολική γκαρσονοποίηση των Ελλήνων εργαζομένων, η «εξωτικοποίηση» των νησιών μας (και όχι μόνο), αφού έχουν προηγηθεί το ξεπούλημα του εθνικού πλούτου, το κλείσιμο των εργοστασίων, η απαξίωση της ντόπιας παραγωγής (γη, τροφή, μεταποίηση), οδηγούν τη χώρα με μαθηματική ακρίβεια σε ένα καθεστώς γενικευμένης ανομίας, αυθαιρεσίας και μαφιόζικης πρακτικής.
Το καθεστώς που επικρατεί στη Μύκονο είναι αποτέλεσμα αυτού ακριβώς του μοντέλου τουριστικής «ανάπτυξης». Που μόνο ανάπτυξη δεν είναι! Η ασυδοσία, η αυθαιρεσία και η ατιμωρησία, ειδικά τα τελευταία χρόνια, έχουν ξεπεράσει κάθε όριο, με τις πλάτες της κυβέρνησης, των τοπικών αρχών, της αστυνομίας και της δικαιοσύνης. Το κράτος νομοθετεί υπέρ των μεγάλων συμφερόντων, ιδιωτικοποιεί μέσω του ΤΑΙΠΕΔ, δίνει άδειες για τεράστιες παρασιτικές επενδύσεις, αδιαφορώντας για τις επιπτώσεις στις τοπικές κοινωνίες, για τις εγκληματικές πολεοδομικές επεμβάσεις και αλλοιώσεις στο περιβάλλον και σε περιοχές ιδιαίτερου φυσικού κάλλους, για τις καταπατήσεις του αιγιαλού. Αδιαφορώντας για την κατασπατάληση φυσικών πόρων, με τις χιλιάδες πισίνες δίπλα στα καταγάλανα αιγαιοπελαγίτικα νερά, σε νησιά που μαστίζονται από τη λειψυδρία!
Πίσω από τις τεράστιες επενδύσεις και τα φαραωνικά πρότζεκτ ξεπλένονται δισεκατομμύρια, ενώ η κόκα ρέει άφθονη και οι σεκιουριτάδες επίσης αφθονούν. Επιχειρήσεις που φοροδιαφεύγουν, που καταπατούν, που εκμεταλλεύονται τους εργαζόμενους με δουλειά μέχρι τελικής πτώσεως, χωρίς ρεπό και 5ήμερο, με απαράδεκτες συνθήκες διαβίωσης και διαμονής, με τη μαύρη εργασία να οργιάζει – και οι ελεγκτικοί μηχανισμοί παντελώς ανύπαρκτοι. Καθόλου τυχαίο! Και όποιος τολμήσει να αντισταθεί κινδυνεύει, απειλείται και ενίοτε ξυλοκοπείται. Μεγάλα τα κέρδη και μπροστά στο μεγάλο ποσοστό κέρδους μπορεί να διαπραχθεί οποιοδήποτε έγκλημα. Και η μαφία δεν βρήκε πόρτα ανοιχτή και μπήκε. Βρήκε πρόσφορο έδαφος και εκτεταμένη διαφθορά και στον κρατικό μηχανισμό (αστυνομία, πολεοδομία, δικαιοσύνη) αλλά και στην τοπική αυτοδιοίκηση.
Αυτό το τουριστικό μοντέλο δυστυχώς δεν περιορίζεται μόνο στη Μύκονο και τα Κυκλαδονήσια, αλλά με αφετηρία τη Μύκονο, τα κτηματομεσιτικά αρπακτικά έχουν κάνει επέλαση και «σκανάρουν» κάθε γωνιά της όμορφης ελληνικής γης που μπορεί να εκτιμηθεί ως τουριστικό προϊόν. Ώστε να μετατρέψουν την Ελλάδα σε «παιδική χαρά» για τους φραγκάτους και το ελληνικό καλοκαίρι, που δικαιωματικά μας ανήκει, σε προνόμιο ακριβοπληρωμένο μόνο για αυτούς που θα μπορούν να κάνουν διακοπές. Δεν αφήνουν τίποτε να πάει χαμένο και ανεκμετάλλευτο. Η τουριστικοποίηση, βίαιη και σαρωτική, δεν σέβεται ούτε τους ντόπιους ούτε τους εργαζόμενους αλλά ούτε και τους τουρίστες.
Δεν είναι αυτό που χρειάζεται η ελληνική κοινωνία! Επείγει στροφή προς μια πολιτική η οποία θα εστιάσει πρωτίστως στην παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας μας, με δημόσιες επενδύσεις, με στήριξη της ντόπιας αγροτικής και κτηνοτροφικής παραγωγής, με ενίσχυση της μεταποίησης. Αυστηροί περιορισμοί έκδοσης αδειών δόμησης. Πάταξη της φοροδιαφυγής και της αυθαιρεσίας με πρόστιμα που πονάνε και ανάλογα με τον τζίρο της κάθε επιχείρησης. Γκρέμισμα των αυθαίρετων κτισμάτων και όχι νομιμοποιήσεις. Στήριξη του εσωτερικού τουρισμού για τους Έλληνες εργαζόμενους, που οι καλοκαιρινές διακοπές τους έγιναν βορά της «ανάπτυξης» για τους λίγους. Επανακρατικοποιήσεις λιμανιών, αεροδρομίων και σιδηρόδρομων, για την εξυπηρέτηση των μετακινήσεων των ντόπιων. Προβολή της πολιτιστικής μας κληρονομιάς. Προστασία της νησιωτικότητας και επιστροφή σε παραδοσιακές παραγωγικές δραστηριότητες, με σύγχρονες μεθόδους. Σεβασμός στην αρχιτεκτονική κουλτούρα κάθε τόπου.
Φλορά Τριστάν
