 |
Λέοντας Τρότσκυ
|
«Το αίσθημα της εκδίκησης έχει τα δικαιώματά του, αδιαφορώντας για τους
φαρισαίους της ηθικολογίας. Και αποτελεί τη μεγαλύτερη ηθική τιμή για την
εργατική τάξη, το ότι δεν αδιαφορεί καθόλου για τα συμβαίνοντα στον
καπιταλιστικό κόσμο.
Γι’ αυτό το λόγο, το έργο της επαναστατικής πρωτοπορίας δεν είναι να
καταπνίξει το ανεκπλήρωτο αίσθημα εκδίκησης του προλεταριάτου: Αλλά αντίθετα να
το διατηρεί και να το βαθαίνει συνέχεια, και να το στρέψει εναντίον των
πραγματικών αιτιών της κάθε ανθρώπινης αδικίας, χυδαιότητας και προστυχιάς.
Είμαστε όμως αντίθετοι με τις πράξεις της ατομικής εκδίκησης, διότι η ατομική
εκδίκηση δεν μας ικανοποιεί.
Ο λογαριασμός που έχουμε να εξοφλήσουμε με το καπιταλιστικό σύστημα είναι
πολύ μεγάλος για να τακτοποιηθεί με την τιμωρία ενός ατομικού καπιταλιστή ή
ενός ανώτερου λειτουργού του καπιταλιστικού κράτους.
Γι’ αυτό πρέπει να μάθουμε να βλέπουμε όλα τα εγκλήματα εναντίον της
ανθρωπότητας, και όλες τις ταπεινώσεις στις οποίες υποβάλλεται το ανθρώπινο
πνεύμα και σώμα, σαν τις τερατώδεις εκφράσεις του υπάρχοντος καπιταλιστικού
συστήματος: Για να μπορέσουμε να κατευθύνουμε όλη την ενεργητική μας δύναμη σ’
έναν μαζικό αγώνα εναντίον αυτού του κοινωνικού συστήματος.
Αυτή είναι η μοναδική κατεύθυνση, στην οποία η φλογερή επιθυμία για
εκδίκηση, μπορεί να βρει την ανώτατη ηθική της δικαίωση».
Από το περιοδικό
«Der Kampf» («Ο Αγώνας»), 1911
