 |
Η κατοχύρωση των ασφαλιστικών μας δικαιωμάτων θέλει
ενότητα, καλά προετοιμασμένους αγώνες και
όχι συντεχνιακές λογικές
|
Η κυβέρνηση επιχειρεί να
ξαναστήσει στα πόδια του το ειδικό ταμείο των δημοσιογράφων, τον ΕΔΟΕΑΠ, μετά
την κατάρρευσή του πριν από έναν χρόνο, λόγω κατάργησης του αγγελιοσήμου. Η ιατροφαρμακευτική
περίθαλψη των δημοσιογράφων, το επικουρικό τους και άλλες ασφαλιστικές παροχές καλύπτονταν
όχι από εισφορές αλλά από ένα ειδικό τέλος που κατέβαλλαν οι διαφημιζόμενοι
στον Τύπο και τα ΜΜΕ, το λεγόμενο αγγελιόσημο. Κι αυτό γιατί οι εκδότες, λόγω του ιδιαίτερου ρόλου τους στη στήριξη
του καθεστώτος, είχαν κερδίσει το απίστευτο προνόμιο να μην καταβάλουν
ασφαλιστικές εισφορές!
Σαφώς πρέπει να βρεθεί μια
λύση για να μη μείνουν χωρίς περίθαλψη κάποιες χιλιάδες ασφαλισμένοι, αλλά η «λύση» που ετοίμασε η κυβέρνηση
είναι στον αέρα. Συγκεκριμένα, σε συνεννόηση με τη συνδικαλιστική
γραφειοκρατία του χώρου, επεξεργάστηκε ένα σχέδιο ώστε ο ΕΔΟΕΑΠ να γίνει
επικουρικό ταμείο όλων των εργαζομένων στον Τύπο και τα ΜΜΕ (και όχι μόνο των
δημοσιογράφων του ημερήσιου Τύπου, όπως ήταν μέχρι τώρα), με κανονικές
εισφορές, συν ένα ποσοστό 2% επί του τζίρου των αντίστοιχων επιχειρήσεων. Οι
εκδότες, αφού έκαναν ότι το συζητάνε, τώρα βγαίνουν ένας ένας και το
καταγγέλλουν, με το σκεπτικό ότι οι επιχειρήσεις τους είναι μπατιριμένες και
δεν αντέχουν αυτό το 2%. Όντως οι
επιχειρήσεις Τύπου-ΜΜΕ αυτή τη στιγμή είναι μπατιριμένες, αλλά οι
μεγαλοεκδότες-μεγαλοκαναλάρχες δεν είναι καθόλου μπατίρηδες και για τα χάλια
του Τύπου φταίνε οι ίδιοι, με την άθλια ευθυγράμμισή τους με τα μνημόνια,
τη γενική αναξιοπιστία των εντύπων τους κ.λπ.
Όπως πάνε τα πράγματα, θα την πληρώσουν οι εργαζόμενοι του χώρου, συμπεριλαμβανομένων
και εκείνων που δεν είχαν καμιά σχέση με αυτό το «ευγενές» ταμείο, αλλά και τα
μικρότερα έντυπα, ραδιόφωνα κ.λπ., που όντως δεν αντέχουν άλλη επιβάρυνση.
Εμείς οι εργαζόμενοι έχουμε συμφέρον να υπάρχει ένα
ενιαίο ταμείο ασφάλισης όλων των μισθωτών, με αξιοπρεπείς παροχές και ξεκάθαρες
πηγές εσόδων. Με το να επιδιώκουμε να
έχουμε «ειδικά ταμεία», πρώτον, ευνοούμε τη διάσπαση της τάξης μας, και
δεύτερον, ειδικά στις τωρινές συνθήκες, κινδυνεύουμε ανά πάσα στιγμή να
μείνουμε χωρίς ασφάλιση.
Αυτό που πρέπει να γίνει είναι οι εκδότες να καταβάλλουν
επιτέλους πλήρεις εισφορές, όπως όλοι οι εργοδότες, να υπάρξει εγγύηση για την ασφάλιση
και την περίθαλψη όλων των εργαζομένων και, το κυριότερο, να μπει ένα τέλος
στην εργασιακή ζούγκλα που επικρατεί στον Τύπο.
Πάρις Δάγλας
