 |
Με 30 παιδιά στην τάξη είναι αδύνατον
να γίνει
ποιοτικό μάθημα… |
Με
νέα αντιδραστικά μέτρα απειλείται η δημόσια παιδεία. Οι «θεσμοί», και όλο το
μνημονιακό σύστημα, πιέζουν για αύξηση του διδακτικού ωραρίου των εκπαιδευτικών
έως και τις 30 ώρες εβδομαδιαίως, αύξηση του αριθμού μαθητών ανά τμήμα και
βέβαια εφαρμογή της αξιολόγησης στην εκπαίδευση.
Παίρνοντας
κατ’ αρχάς τα δύο πρώτα μέτρα, και αφήνοντας προσωρινά την αξιολόγηση, που
απαιτεί ιδιαίτερη ανάλυση, λέμε ότι θα φέρουν άμεσες δραματικές αλλαγές
για την εργασία στην εκπαίδευση. Χιλιάδες εκπαιδευτικοί, ακόμα και
μόνιμοι με πολλά χρόνια υπηρεσίας, θα βγουν υπεράριθμοι, θα πολλαπλασιαστούν οι
υποχρεωτικές μετακινήσεις, με αποτέλεσμα έμμεσα να ξανανοίγει μια
συζήτηση για πλεονάζον προσωπικό, άρα και για πιθανές μελλοντικές απολύσεις.
Ακόμα,
χιλιάδες αναπληρωτές, που κάθε χρόνο βρίσκουν μια έστω προσωρινής μορφής
εργασία, θα στερηθούν και αυτή.
Όσο
για το διδακτικό ωράριο, 30 ώρες την εβδομάδα μπορεί να ακούγονται λίγες, και
σε αυτό ετοιμάζονται να πατήσουν οι μηχανισμοί προπαγάνδισης των μέτρων, δεν
λένε όμως ότι το διδακτικό ωράριο είναι μια εντελώς άλλη περίπτωση απ’ το
σύνηθες εργασιακό ωράριο. Σύμφωνα με διεθνείς επιστημονικές έρευνες, 1
διδακτική ώρα σε τάξη, υπό τις σημερινές μάλιστα δύσκολες κοινωνικές συνθήκες,
αντιστοιχεί σε 4 ώρες μιας άλλης εργασίας. Συν το ότι οι εκπαιδευτικοί
εργάζονται και στο σπίτι και έχουν και διοικητικά καθήκοντα στο σχολείο. Γίνεται
αντιληπτός ο εξοντωτικός χαρακτήρας και αυτού του μέτρου. Φυσικά, με το
μέτρο της αύξησης του αριθμού των μαθητών ανά τάξη χτυπιούνται άμεσα τα
μορφωτικά δικαιώματα των παιδιών.
Η
κυβέρνηση μέχρι τώρα έχει επιδοθεί σε πλάγιες μεθόδους επιβάρυνσης και
ελαστικοποίησης του ωραρίου ή περικοπών στην εκπαίδευση. Ώστε και με τους
«θεσμούς» να τα έχει καλά και να μη χαλάσει τελείως τις σχέσεις της με τον
εκπαιδευτικό κόσμο. Η διαρκής υποταγή της όμως στις απαιτήσεις του κεφαλαίου
κάνει χειροπιαστή την απειλή αυτών των μέτρων.
Η
μόνη δύναμη που μπορεί να αποτρέψει την εφαρμογή τους είναι το οργανωμένο
εκπαιδευτικό κίνημα. Σχετικές εμπειρίες από πρόσφατους αγώνες (π.χ. κατά της
αξιολόγησης) και αντίστοιχες προϋποθέσεις (μεγάλες και με παράδοση
συνδικαλιστικές ομοσπονδίες) υπάρχουν. Αυτό που χρειάζεται είναι πολιτική
βούληση και αποφασιστικότητα για σύγκρουση με την επίθεση στη δημόσια παιδεία.
Ο κόσμος της εκπαίδευσης σίγουρα πρέπει να προετοιμάζεται για μάχη.
Σ.
Κρόκος
