 |
Σε αυτή την πολύπαθη
περιοχή του κόσμου, εκτός από τον
θρησκευτικό φανατισμό και τον πόλεμο, έχουμε
και
σημαντικές κοινωνικές εξελίξεις, που θα ενδυναμώσουν
τις τοπικές εργατικές
τάξεις
|
Οι τελευταίες εξελίξεις στη Μέση Ανατολή, με τον πόλεμο Σαουδικής Αραβίας
και Υεμένης, τον οικονομικό αποκλεισμό του Κατάρ και την ανακοίνωση από τον
Τραμπ της μεταφοράς της αμερικανικής πρεσβείας από το Τελ Αβίβ στην Ιερουσαλήμ,
δείχνουν ότι ο πόλεμος στην περιοχή όχι μόνο δεν θα τελειώσει αλλά θα ενταθεί.
Οι ιμπεριαλιστές με τις επεμβάσεις τους εξέθρεψαν τα υπαρκτά
θρησκευτικά μίση, για να εξυπηρετήσουν τους σκοπούς τους. Αυτά τα θρησκευτικά
μίση, μαζί με τους τοπικούς ανταγωνισμούς, φυλετικούς και όχι μόνο, αλλά και οι
ταξικές αντιθέσεις, δημιουργούν μια συγκεχυμένη εικόνα, όπου οι συμμαχίες και
τα συμφέροντα αλλάζουν ταχύτατα.
Ο πόλεμος στη Συρία
φτάνει στο τέλος του, χωρίς όμως να έχουν ξεκαθαρίσει τα πράγματα προς μια
κατεύθυνση σταθερότητας στη χώρα, δεδομένου ότι η συντριπτική πλειοψηφία των Σύριων,
οι σουνίτες (80%), δεν έχουν καμία εκπροσώπηση, έχοντας ηττηθεί στα πεδία των
μαχών. Οι Κούρδοι, ως νικητές και σύμμαχοι και των δύο ιμπεριαλιστικών δυνάμεων
που εισέβαλαν στη Συρία, ΗΠΑ και Ρωσία, κατέχουν ένα δυσανάλογα μεγάλο κομμάτι
της Συρίας σε σχέση με τον πληθυσμό τους, που δεν μπορούν όμως να το κρατήσουν
χωρίς την έξωθεν βοήθεια. Το τέλος του πολέμου βρίσκει τη Ρωσία με περισσότερες στρατιωτικές βάσεις στη χώρα από πριν, τις δε
ΗΠΑ να έχουν τουλάχιστον τρεις. Επίσης,
η Τουρκία έχει εισβάλει σε δύο
περιοχές, για να εξασφαλίσει οφέλη από την τελική μοιρασιά, αλλά και να ελέγχει
τις κουρδικές περιοχές.
Το Ιράν και η Τουρκία,
έχοντας ισχυροποιηθεί ιδιαίτερα, προσπαθούν να πάρουν τον έλεγχο της περιοχής
από τους Ευρωπαίους και τους Αμερικανούς. Συμμαχούν με τη Ρωσία και την Κίνα
και βοηθούν αραβικές ένοπλες ομάδες (π.χ. Χούτι-Υεμένη, Χεζμπολάχ). Οι ΗΠΑ
προσπαθούν να αποτρέψουν αυτές τις δύο χώρες, Ιράν και Τουρκία, να αναχθούν σε
μεγάλες περιφερειακές δυνάμεις, βοηθώντας χώρες εχθρικές προς αυτές, όπως η Σαουδική
Αραβία και η Αίγυπτος, αντίστοιχα.
Η κυβέρνηση των ΗΠΑ ανακοίνωσε ότι θα μεταφέρει στην Ιερουσαλήμ
την πρεσβεία της στο Ισραήλ, πυροδοτώντας νέες συγκρούσεις με τους
Παλαιστίνιους και τον υπόλοιπο αραβικό κόσμο. Ο Τραμπ θέλει να δώσει στήριγμα
στο Ισραήλ, που τελευταία δυσκολεύεται
να διατηρήσει τον ρόλο του τοποτηρητή, αλλά και δηλώνοντας έτσι τις προθέσεις
του και την αδιάλλακτη στάση που πρόκειται να κρατήσει.
Η Σαουδική Αραβία, παρά τη
στρατιωτική ενίσχυση από τις ΗΠΑ (350 δις εξοπλιστικά συμβόλαια), δείχνει να αντιμετωπίζει
πρόβλημα στον πόλεμο με τους αντάρτες Χούτι της Υεμένης, υποστηρικτές των
συμφερόντων του σιιτικού πληθυσμού και των μεσαίων στρωμάτων της χώρας.
Το Κατάρ, παρά την ύπαρξη
αμερικανικών βάσεων στη χώρα, στήριξε τους Αδελφούς Μουσουλμάνους στη Βόρεια Αφρική
(Αίγυπτο, Λιβύη, Τυνησία), πολέμιους των αμερικανικών συμφερόντων, μπαίνοντας
σε οικονομικό πόλεμο με τη Σαουδική Αραβία και τους συμμάχους της. Οι Αδελφοί Μουσουλμάνοι
αναπτύχθηκαν ιστορικά στη βάση της αντιπαλότητας έναντι των αποικιοκρατών
Ευρωπαίων και Αμερικανών και την ανάπτυξη του καπιταλισμού από μια ισλαμική
σκοπιά. Η εχθρική στάση της Σαουδικής Αραβίας απέναντι στο Κατάρ στην
πραγματικότητα εκφράζει τον ανταγωνισμό της με την άλλη αναπτυσσόμενη περιφερειακή
δύναμη της περιοχής, το Ιράν.
Μέσα σε όλο αυτό το
πολεμικό κλίμα και τις τάσεις κάποιων αραβικών κρατών από τη μια να
απεξαρτηθούν από τους έως τώρα αποικιοκράτες τους και από την άλλη να
αναπτυχθούν σε πιο σύγχρονες καπιταλιστικές βάσεις, με μικρότερη εξάρτηση από
το πετρέλαιο, αναπτύσσεται και μια πιο σύγχρονη εργατική τάξη. Αυτή η ανάπτυξη θα
περάσει αναγκαστικά μέσα από την απαξίωση της θρησκευτικής καθυστέρησης και την
αποτίναξή της.
Σε αυτή την αναπτυσσόμενη
εργατική τάξη στηρίζονται όλες οι ελπίδες αυτή η περιοχή του πλανήτη να περάσει
σε δημοκρατικές και προοδευτικές εξελίξεις. Η συνειδητοποίηση και η οργάνωση
των εργαζόμενων μαζών θα ξαποστείλει όλους αυτούς που, για τα συμφέροντά τους,
βάζουν τους λαούς να σκοτώνονται μεταξύ τους. Μαζί με αυτούς θα διώξει μια για
πάντα τον θρησκευτικό σκοταδισμό και όλα τα κατάλοιπα της φεουδαρχικής και
φυλετικής καθυστέρησης.
Χρήστος Χατζής
