Η εξοντωτική ακρίβεια, η διάψευση των κυβερνητικών διαβεβαιώσεων περί «ισχυρής ανάκαμψης», η αγανάκτηση των στοχοποιημένων και οικονομικά κατεστραμμένων πολιτών φθείρουν ήδη την αντιλαϊκή κυβέρνηση. Να παλέψουμε για την κοινωνική της απομόνωση, να προετοιμάσουμε την ανατροπή της!
1. Το ολοκληρωτικό καθεστώς του υγειονομικού απαρτχάιντ και της νεοφιλελεύθερης επίθεσης στις λαϊκές κατακτήσεις κλιμακώνει την εγκληματική πολιτική του. Ενώ όλα τα στοιχεία δείχνουν ότι με την παραλλαγή Όμικρον η επιδημία υποχωρεί, και ίσως ακριβώς για αυτό, η κυβέρνηση Μητσοτάκη βιάζεται να πάρει τώρα όσο το δυνατόν περισσότερα μέτρα. Μέτρα που παγιώνουν τον κοινωνικό διαχωρισμό, τον κοινωνικό κανιβαλισμό, την αντιδημοκρατική εκτροπή, τη μετατροπή της κοινωνίας σε επιτηρούμενο στρατόπεδο. Δαιμονοποιώντας τους ανεμβολίαστους –παρότι είναι κοινά αποδεκτό πλέον ότι και οι εμβολιασμένοι μεταδίδουν τον ιό–, τους αποκλείουν από κάθε κοινωνική δραστηριότητα, από την ψυχαγωγία, την εστίαση κ.λπ. Και τους εξοντώνουν οικονομικά, με τα 100 ευρώ μηνιαίο πρόστιμο, τα τουλάχιστον 80 ευρώ τον μήνα για ράπιντ τεστ, τις πιέσεις των εργοδοτών στον ιδιωτικό τομέα «εμβολιάσου ή φύγε» και, φυσικά, τις «αναστολές» των 7.000 υγειονομικών. Τις οποίες τις πάνε για κανονικές απολύσεις, ανοίγοντας ουσιαστικά θέμα απολύσεων στο δημόσιο για όποιον δεν είναι απόλυτα υποτακτικός στις εντολές του κράτους.
Όμως, στο στόχαστρο του ολοκληρωτικού καθεστώτος μπαίνουν πλέον και οι εμβολιασμένοι. Πρώτ’ απ’ όλα, οι εμβολιασμένοι που δεν έχουν κάνει την τρίτη δόση – και που υποτίθεται ότι με τις δύο δόσεις θα ήταν πια «ελεύθεροι». Από 1ης Φεβρουαρίου, για όσους δεν έχουν κάνει την τρίτη δόση και έχουν περάσει 7 μήνες από τη δεύτερη, λήγει το πιστοποιητικό κοινωνικών φρονημάτων… συγγνώμη, το πιστοποιητικό εμβολιασμού θέλαμε να πούμε. Έτσι, οι εμβολιασμένοι… γίνονται και αυτοί ανεμβολίαστοι, δηλαδή, αποδιοπομπαίοι από κάθε δημόσια δραστηριότητα, υποκείμενοι σε διακρίσεις, απειλές απόλυσης κ.ο.κ. Όμως, επειδή τα ολοκληρωτικά καθεστώτα δεν μπορούν να σταθούν αν έστω και μια ομάδα πολιτών αισθάνεται ασφαλής, περιορισμούς υφίστανται και οι εμβολιασμένοι των τριών δόσεων. Για παράδειγμα, είναι υποχρεωμένοι να πνίγονται και αυτοί φορώντας συνεχώς τη μάσκα ακόμη και αν περπατούν μόνοι τους στον δρόμο ή σε κάποιο πάρκο. Επίσης, και αυτοί στερούνται μια σειρά από απλές ανθρώπινες απολαύσεις, όπως τη ζωντανή μουσική, τον χορό, το γήπεδο και διάφορες μορφές ψυχαγωγίας.
Στο στόχαστρο έχουν μπει και ολόκληροι οικονομικοί κλάδοι, με χιλιάδες εργαζόμενους, ελεύθερους επαγγελματίες και μικροεπιχειρηματίες, όπως η εστίαση, η διασκέδαση-ψυχαγωγία, το μικρό λιανεμπόριο, τα καλλιτεχνικά επαγγέλματα, καθώς και κάθε δραστηριότητα που προϋποθέτει συνάθροιση ανθρώπων. Το μέλλον για όλους αυτούς τους τομείς προβλέπεται ζοφερό, καθώς οι καταναλωτικές συνήθειες του κοινού αλλάζουν, αλλά κυρίως επειδή κυβέρνηση και άρχουσα τάξη προωθούν συνειδητά την αλλαγή καταναλωτικού μοντέλου. Ώστε το χρήμα να συγκεντρώνεται σε όλο και λιγότερα χέρια.
2. Πάνω απ’ όλα, βέβαια, στο στόχαστρο βρίσκεται η ίδια η δημοκρατία, οι δημοκρατικές κατακτήσεις και τα ατομικά δικαιώματα που με αγώνες δεκαετιών κέρδισε ο απλός πολίτης, κέρδισαν τα λαϊκά στρώματα. Πλήθος δικαιώματα υπονομεύονται ή καταστρατηγούνται ήδη με τον πλέον απροκάλυπτο, φασιστικό τρόπο. Το δικαίωμα της συνάθροισης, της διαδήλωσης, της απεργίας, της ελεύθερης κυκλοφορίας, της αυτοδιάθεσης του σώματος, της συναίνεσης σε ιατρική πράξη, της ελεύθερης πληροφόρησης και δημοσιοποίησης της πληροφορίας, του συνδικαλίζεσθαι κ.ά. Ακόμη περισσότερο, γίνεται μια τεράστια προσπάθεια να εθιστούμε σε μια μόνιμη επιτήρηση. Δεν είναι τυχαίο ότι εμβολιαστικό πάσο και δελτίο ταυτότητας ενώνονται πλέον σε ένα ψηφιακό πιστοποιητικό, το οποίο θα είσαι υποχρεωμένος να επιδεικνύεις όχι μόνο στις αρχές αλλά και σε διάφορους ιδιώτες. Μέσα στην επιδημία, γίνεται πλέον καθεστώς η σύνδεση μιας σειράς ψηφιοποιημένων υπηρεσιών ή κρατικών εγγράφων με τους τραπεζικούς μας λογαριασμούς ή με τη φορολογική μας «μερίδα».
Θα ήμαστε τελείως αφελείς αν πιστεύαμε ότι όλα τα παραπάνω είναι προσωρινά, ότι θα πάψουν μόλις περάσει η επιδημία και ότι το καθεστώς δεν θα στήσει έναν νέο, συντριπτικό εις βάρος μας συσχετισμό δυνάμεων πάνω στα σπασμένα και απαλλοτριωμένα δικαιώματά μας!
3. Φυσικά, τα παραπάνω δεν είναι πολιτική μόνο της κυβέρνησης Μητσοτάκη. Παρόμοια είναι η κατεύθυνση όλων των κυβερνήσεων και των αστικών καθεστώτων ανά τον κόσμο, με εξαίρεση πάντα τη Σουηδία, η οποία, χωρίς κανένα απολύτως υποχρεωτικό μέτρο, βρίσκεται σήμερα υγειονομικά στην καλύτερη κατάσταση ανάμεσα στις ευρωπαϊκές χώρες. Αυτή η παγκόσμια σύμπτωση πολιτικής δεν οφείλεται στο ότι οι κυβερνήσεις και οι «ειδικοί» τους δεν μπορούσαν να σκεφθούν μια άλλη στρατηγική αντιμετώπισης της επιδημίας. Οφείλεται στο ότι υπάρχει ένα κοινό αδιέξοδο για όλο το σύστημα παγκοσμίως: δεν μπορεί να ανεχθεί πλέον τα δημοκρατικά δικαιώματα που το ίδιο παραχώρησε την εποχή της ακμής της αστικής δημοκρατίας, ή που κερδήθηκαν από τους λαούς με αγώνες.
Ωστόσο, δεν είναι τυχαίο ότι στην πρώτη γραμμή της αντιδημοκρατικής επίθεσης βρίσκονται κυβερνήσεις σαν του Μητσοτάκη και του Μακρόν. Είναι αυτές οι κυβερνήσεις που είχαν από πριν στρατηγική να περάσουν σκληρές αντι-μεταρρυθμίσεις, για να «αλλάξουν» τους παραδοσιακά «απείθαρχους» λαούς τους και να καταργήσουν κρίσιμα εργασιακά, ασφαλιστικά και κοινωνικά δικαιώματα.
4. Ξαναγυρίζοντας πίσω στην Ελλάδα, είναι πλέον φανερό ότι το «υγειονομικό αφήγημα» της κυβέρνησης δεν αντέχει σε καμία κριτική. Οι πλέον των 21.000 θάνατοι συμπολιτών μας και η οριακή κατάσταση στην οποία έφθασε το δημόσιο σύστημα υγείας δεν οφείλονται στο ότι κάποιοι «κοινωνικά ανεύθυνοι» δεν πήγαν να εμβολιαστούν. Υπάρχουν αρκετές χώρες με παρόμοια ή χαμηλότερα ποσοστά εμβολιασμού που βρίσκονται σε καλύτερη κατάσταση από ό,τι η Ελλάδα. Ας μην ξεχνάμε ότι με το 70% του πληθυσμού εμβολιασμένο (και ακόμη παραπάνω όσον αφορά τους ενηλίκους) έχουμε την ίδια πίεση στο σύστημα υγείας που είχαμε πριν από έναν χρόνο, με 0% εμβολιασμένους. Το σύστημα υγείας δοκιμάζεται γιατί αφέθηκε από την κυβέρνηση χωρίς ουσιαστική ενίσχυση. Οι άνθρωποι πεθαίνουν σε αυτούς τους αριθμούς για αυτόν τον λόγο, αλλά και γιατί στη χώρα μας από χρόνια έχει διαλυθεί κάθε πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας, προκειμένου να παραδοθεί αυτό το πεδίο στους ιδιώτες.
Λέγοντας αυτό, οφείλουμε ωστόσο να επισημάνουμε ότι: η κριτική του πολύ μεγαλύτερου μέρους της «αριστεράς» ότι η κυβέρνηση δεν «δίνει λεφτά» για την υγεία είναι μια κριτική εύκολα αφομοιώσιμη από το σύστημα, γιατί αφήνει στο απυρόβλητο τις δικτατορικές μεθόδους και στόχους του καθεστώτος. Πόσω μάλλον που ο ΣΥΡΙΖΑ πλειοδοτεί πλέον σε κορωνο-υστερία και πίεση για λήψη περισσότερων περιοριστικών μέτρων, χύνει δηλαδή νερό στον μύλο του Μητσοτάκη. Η στάση συνενοχής σύσσωμης της «αντιπολίτευσης» με το ολοκληρωτικό καθεστώς αφ’ ενός βάζει εμπόδια στη δυνατότητα του ελληνικού λαού να αντιδράσει, αφ’ ετέρου όμως αφήνει και ένα τεράστιο πεδίο για νέες δυνάμεις που θα προτάξουν την ανάγκη αντίστασης του λαού στον νέο ολοκληρωτισμό.
5. Η κυβέρνηση, η άρχουσα τάξη, το καθεστώς έχουν τα δικά τους σχέδια, αλλά η πραγματικότητα δεν υποτάσσεται πάντα σε αυτά. Η προπαγάνδα τους αρχίζει και στομώνει, η προσπάθειά τους να διαιρέσουν τον λαό συναντάει εμπόδια. Κατ’ αρχάς, η κυβέρνηση, εκτός του ότι με τα πρόστιμα δεν έπεισε την πλειοψηφία των ανεμβολίαστων να πάει να εμβολιαστεί, τώρα στρέφει εναντίον της και τους εμβολιασμένους των δύο δόσεων, που το σκέφτονται σοβαρά για την τρίτη. Το υγειονομικό της «αφήγημα» θολώνει, ιδίως μετά την εμφάνιση της Όμικρον. Δεύτερον, οι διαρκείς παλινωδίες, τα απανωτά τυφλά μέτρα χωρίς την παραμικρή επιστημονική βάση έχουν δημιουργήσει από εκνευρισμό έως οργή ακόμα και στον κόσμο που είχε αρχικά πειστεί από αυτό το «αφήγημα». Τρίτον, η δυσαρέσκεια της μικροαστικής ιδίως τάξης, που έχει πληγεί υπέρμετρα από την επιδημία, είναι γοργά αυξανόμενη. Τέταρτον, η ακρίβεια, οι λογαριασμοί των 300-400 ευρώ, οι τρομερές ανατιμήσεις σε πολλές κατηγορίες τροφίμων και βασικών ειδών εξαπλώνουν γρήγορα την αγανάκτηση στον πληθυσμό. Πέμπτον, ο κόσμος έχει αρχίσει να βλέπει ότι η μόνη ανάκαμψη που υπάρχει είναι η ανάκαμψη των επιδοτήσεων στο μεγάλο κεφάλαιο και των απευθείας αναθέσεων στους κολλητούς της κυβέρνησης.
Για όλους αυτούς τους λόγους, το πλέον σκεπτόμενο και συνειδητό κομμάτι του λαού μας έχει σήμερα μια μεγάλη ευκαιρία: ακόμη και μικρές κινήσεις αντίστασης στο καθεστώς «εκτάκτων συνθηκών» μπορούν να παραγάγουν σημαντικό αποτέλεσμα. Οι σχετικές κινήσεις και πρωτοβουλίες (υγειονομικοί σε αναστολή, καλλιτέχνες, τοπικές ή πιο πολιτικοποιημένες κινήσεις κ.λπ.) αυξάνονται και εμπλουτίζουν τη δράση τους. Ο συντονισμός όλων αυτών των κινήσεων, η τολμηρή «έξοδός» τους στο πεζοδρόμιο, με μαχητικά συλλαλητήρια και άλλες μορφές πάλης, και η συνάντηση και με άλλα μέτωπα ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική, μπορούν να αντιστρέψουν το κλίμα. Ας πιστέψουμε σε αυτήν τη δυνατότητα. Τώρα είναι η ώρα της δράσης, της αντίστασης, της ανυπακοής!
13.1.2022
Η Συντακτική Επιτροπή
