Το καθεστώς θα κάνει το παν για να μην αποκαλυφθεί η αλήθεια και να μη διαταραχθεί η «σταθερότητα» – όμως την τελευταία λέξη θα την πει ο λαός
Οι συνταρακτικές συγκεντρώσεις της 26ης Ιανουαρίου έδωσαν την πρώτη απάντηση
στο καθεστώς της συγκάλυψης, της διαφθοράς, του παρασιτισμού. Με ακόμα
μεγαλύτερη αποφασιστικότητα στις 28 Φεβρουαρίου και στη συνέχεια, θα
ανοίξει ο δρόμος για τη δικαίωση των θυμάτων των Τεμπών και για την πτώση
αυτού του μαύρου καθεστώτος
Ετούτες εδώ οι γραμμές γράφονται μία περίπου βδομάδα πριν από τις καθοριστικές απεργίες-συγκεντρώσεις της 28ης Φεβρουαρίου 2025 για το τεράστιο έγκλημα των Τεμπών και τη μαφιόζικη προσπάθεια συγκάλυψής του.
Το έγκλημα αυτό και το όργιο συγκάλυψης που το ακολούθησε ξεγύμνωσαν μπροστά στα μάτια της πλειοψηφίας του ελληνικού λαού κάποιες πολύ δυσάρεστες αλήθειες:
α) Ότι η χρόνια και στοχευμένη εγκατάλειψη του σιδηροδρόμου, σε συνδυασμό με την πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων, την υποστελέχωση και το πελατειακό σύστημα, οδήγησαν σε ένα εκρηκτικό «μίγμα» θανάτου, που οδήγησε στη σύγκρουση.
β) Ότι κυρίαρχες οικονομικές μαφίες ή και τεράστιοι υπερεθνικοί οργανισμοί (υπάρχουν υποψίες για το ΝΑΤΟ) διακινούν παράνομα και επικίνδυνα φορτία με τον σιδηρόδρομο, πολλαπλασιάζοντας τους κινδύνους. Η ύπαρξη πυρόσφαιρας και χημικών διαλυτών στο συγκεκριμένο δυστύχημα είναι αποδεδειγμένη και παραμένει απλώς το ερωτηματικό για το σημείο τοποθέτησής τους.
γ) Ότι υπάρχει ένα τεράστιο δίχτυ διαφθοράς που απλώνεται σε κυβέρνηση, δικαιοσύνη, κρατικό μηχανισμό και μαφίες του κοινού ποινικού δικαίου, και το οποίο δεν διστάζει να χρησιμοποιήσει τα πιο αδίστακτα μέσα (μπάζωμα, εξαφάνιση πειστηρίων, πλαστά βίντεο, ελλιπείς ιατροδικαστικές πράξεις, απειλές, λογοκρισία, δολοφονίες κ.λπ.) για τη συγκάλυψη των ευθυνών του και τη διατήρηση της εξουσίας του.
δ) Ότι, αν δεν σπάσει αυτό το διεφθαρμένο καθεστώς, τεράστιοι κίνδυνοι γεννιούνται σε όλα επίπεδα, ακόμα και στο επίπεδο της στοιχειώδους ασφάλειας και επιβίωσης και του τελευταίου πολίτη αυτής της χώρας.
Γι’ αυτό και πάνω στο θέμα των Τεμπών έχει ανδρωθεί ένα ολόκληρο κοινωνικο-πολιτικό κίνημα, που με τη δύναμή του θα μπορούσε να επιβάλει κάποιες άμεσες και μεσοπρόθεσμες τομές μεγάλης σημασίας, οι οποίες θα μπορούσαν να συμπυκνωθούν στα παρακάτω αιτήματα:
1. Πτώση της κυβέρνησης Μητσοτάκη. Έχει παίξει τον πιο βρώμικο ρόλο στην προσπάθεια συγκάλυψης και έχει δείξει ότι είναι αδίστακτη. Με αυτήν στην εξουσία, καμία ευθύνη δεν θα αποδοθεί και η χώρα θα συνεχίζει να βυθίζεται στην κόλαση της μαφίας.
2. Σε πρώτη φάση, αλλαγή της σημερινής ηγεσίας της δικαιοσύνης (που έχει ταυτιστεί πλήρως με την κυβέρνηση) και του εφέτη-ανακριτή που χειρίζεται την υπόθεση, και σε δεύτερη φάση συνταγματική αναθεώρηση με κατάργηση του διορισμού των ηγεσιών των ανωτάτων δικαστηρίων από την κυβέρνηση.
3. Επανεθνικοποίηση-ανασυγκρότηση του σιδηροδρόμου, στα πλαίσια ενός ενιαίου δημόσιου φορέα, με αυξημένο ρόλο των σωματείων των εργαζομένων σε θέματα ασφάλειας.
Αυτά τα αιτήματα θα μπορούσαν να ενώσουν σε μια κοινή κατεύθυνση τη μεγάλη μάζα του ελληνικού λαού, με βάση το επίπεδο συνείδησης και τους πολιτικούς συσχετισμούς της παρούσας φάσης.
Η έκβαση της μάχης, φυσικά, θα κριθεί βήμα βήμα. Το καθεστώς δεν πρόκειται να πέσει αμαχητί. Δεν θα διστάσει να χρησιμοποιήσει όλα τα μέσα (απάτες, απειλές, διώξεις, προβοκάτσιες, καταστολή). Θα ποντάρει στην πολυδιάσπαση και ασυνεννοησία της αντιπολίτευσης και θα προτάξει τον μπαμπούλα της «ακυβερνησίας» και του «χάους». Το λαϊκό κίνημα, από την άλλη, θα πρέπει να κινηθεί πάνω στους εξής πυλώνες: ενότητα, διάρκεια, αποφασιστικότητα, εναλλαγή μέσων πίεσης και απαίτηση από τα κόμματα της αντιπολίτευσης να συμφωνήσουν πάνω σε στοιχειώδεις άξονες απέναντι στο καθεστώς.
Βρισκόμαστε πάνω σε μια κρίσιμη καμπή. Έχουμε μπροστά μας μια μεγάλη ευκαιρία αναγέννησης των κοινωνικών αγώνων και της συλλογικότητας. Μια ευκαιρία αμφισβήτησης του παρασιτισμού, του νεοφιλελευθερισμού, των ιδιωτικοποιήσεων και των μνημονιακών πολιτικών. Και τέλος την ευκαιρία να σπάσουμε αυτό το καταθλιπτικό μονομπλόκ εξουσίας (κυβέρνησης-δικαιοσύνης-ΜΜΕ), που πλέον συνιστά ένα ιδιότυπο ολοκληρωτικό καθεστώς. Ας μην αφήσουμε την ευκαιρία να πάει χαμένη!
Βασίλης Παπανικολάου
