 |
Τώρα που οι Ευρωπαίοι ιμπεριαλιστές είδαν
ότι το κύμα των προσφύγων είναι
ανεξέλεγκτο, ξέχασαν τα «καλώς ήρθατε» και
θέλουν να τους μαντρώσουν,
κατά προτίμηση στην Ελλάδα…
|
Πριν από λίγους μήνες η Μέρκελ
και ο πρόεδρος των Γερμανών βιομηχάνων, καθώς και πολλοί Ευρωπαίοι αξιωματούχοι,
«καλωσόριζαν» τους πρόσφυγες από τη Συρία, αποκαλώντας τους μάλιστα «ευλογία»
για την ευρωπαϊκή οικονομία. Τώρα, το πώς από τα θερμά «καλωσορίσματα» φτάσαμε στο να στήνονται παντού φράχτες για να τους
εμποδίσουν να φτάσουν στη μια ή την άλλη ευρωπαϊκή χώρα, ή να τους κατάσχονται
τα είδη αξίας και τα χρήματα που μπορεί να διαθέτουν, όπως γίνεται στη Δανία,
την Ελβετία και τη Βαυαρία, μοιάζει πραγματικά ανεξήγητο. Καθόλου ανεξήγητο,
όμως, δεν είναι αν σκεφτούμε ότι τα υποκείμενα αυτά, οι πολιτικοί υπηρέτες των
καπιταλιστών, δεν διστάζουν να παίζουν πολιτικά παιχνίδια πάνω στα πτώματα
πνιγμένων παιδιών στο Αιγαίο, ή σε ανθρώπους που πεθαίνουν από το κρύο
κυνηγώντας έστω και την ελάχιστη ελπίδα επιβίωσης που αυτοί τους έδωσαν. Εκμεταλλεύονται
τον πόνο και τη δυστυχία ανθρώπων που είναι
θύματα των πολέμων για τους οποίους οι ιμπεριαλιστές έχουν κεντρική ευθύνη.
Όσο υπολόγιζαν ότι η εκμετάλλευση αυτών των ανθρώπων θα τους έφερνε κέρδη, ήταν
«καλοδεχούμενοι». Τώρα που εκτιμούν διαφορετικά τα πράγματα, το σκηνικό
αλλάζει.
Το έγκυρο περιοδικό Economist παρουσιάζει
το προσφυγικό πρόβλημα σαν τον νούμερο
ένα κίνδυνο κατάρρευσης της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Τώρα δεν υπάρχουν περιθώρια
για δήθεν ανθρωπισμούς. Προτείνουν οι πρόσφυγες να παραμείνουν στην Ελλάδα, με κλείσιμο
των συνόρων προς την Ευρώπη. Αυτοί οι καλοταϊσμένοι και καλοντυμένοι κύριοι που
περιφέρονται στους διαδρόμους υπουργείων και οργανισμών βγάζουν τα κομπιούτερ
τους και υπολογίζουν τι κέρδη μπορούν να έχουν από το προσφυγικό ζήτημα· εξαθλιωμένους ανθρώπους για φτηνό εργατικό
δυναμικό, που θα αντικαταστήσει τους «απαιτητικούς» Ευρωπαίους εργάτες· άνοδο
της ακροδεξιάς, που και αυτό τους συμφέρει, γιατί λειτουργεί σαν φόβητρο για
την εργατική τάξη. Τους είναι πολύ βολικό, με πρόσχημα τους πρόσφυγες, να ενισχυθούν τα πιο αντιδραστικά στοιχεία,
που θα λειτουργούν κατασταλτικά για όποιον εναντιώνεται στις πολιτικές του
κεφαλαίου. Και από την άλλη, βέβαια, υπάρχει και ο εκβιασμός σε χώρες όπως η Ελλάδα
να υποταχτούν πλήρως στα σχέδιά τους. Κι αν η ροή τείνει να γίνει ανεξέλεγκτη,
όπως τώρα, υπάρχουν και οι φράχτες και η κατάσχεση των προσωπικών ειδών των
προσφύγων.
Υπάρχει, όμως, κάτι που δεν
μπορούν να το υπολογίσουν με την κοντόφθαλμη πολιτικά ματιά τους. Πράγματι ο
καπιταλισμός αναπαράγεται μέσα από πολέμους, κρίσεις, δυστυχία, όπως και τώρα. Αυτές οι εποχές, όμως, είναι και οι εποχές
της μεγάλης αφύπνισης, της συνειδητοποίησης, της αλληλεγγύης, της κοινωνικής
και πολιτικής δράσης.
Πώς πρέπει, λοιπόν, να
τοποθετηθούμε απέναντι στο πρόβλημα της προσφυγιάς;
* Ενίσχυση με κάθε τρόπο οποιωνδήποτε προοδευτικών δυνάμεων δρουν στη
Συρία και γενικά στη Μέση Ανατολή, όπως οι Κούρδοι της Συρίας, προκειμένου
να ηττηθούν οι ισλαμοφασίστες του ISIS, κάτι που θα δώσει τη δυνατότητα στους πρόσφυγες να γυρίσουν
στις εστίες τους αλλά θα σταματήσει και μια κατάσταση που είναι πισωγύρισμα για
όλη την ανθρωπότητα.
* Αλληλεγγύη στους πρόσφυγες. Οι πρόσφυγες πρέπει να αντιμετωπίζονται
σαν θύματα ενός άδικου και βάρβαρου πολέμου. Δεν είναι οικονομικοί μετανάστες,
δεν πρέπει να αφήσουμε να γίνουν αντικείμενο εκμετάλλευσης, όπως θα ήθελε η
Μέρκελ και ο ευρωπαϊκός καπιταλισμός, που αυτή εκπροσωπεί. Πρέπει να επιβιώνουν
αξιοπρεπώς, και αν «δεν υπάρχουν χρήματα», να φορολογηθούν οι καπιταλιστές, που
είναι συνυπεύθυνοι για τους πολέμους. Είναι απαράδεκτο να ενισχύεται οικονομικά
η Τουρκία (βασική σύμμαχος της Γερμανίας) που εκμεταλλεύεται τους πρόσφυγες μέσω
των δουλεμπόρων.
* Πάλη στις ίδιες μας τις χώρες
ενάντια στην πολεμοκαπηλεία, ενάντια στο σύστημα που γεννά τους πολέμους, ενάντια σε όλους αυτούς που προσπαθούν να εκμεταλλευτούν
το προσφυγικό ζήτημα για να χτυπήσουν την εργατική τάξη, ενάντια σε έναν
καπιταλισμό που σαπίζει και κάνει κόλαση τις ζωές όλων μας, όχι μόνο των
προσφύγων αλλά και εμάς των εργατών των ευρωπαϊκών χωρών.
Μαρία Καράβολα
