 |
Θυρίδες ελβετικής τράπεζας – εδώ ακριβώς
κατέληξαν οι
επιχορηγήσεις των προηγούμενων «αναπτυξιακών» νόμων
|
Στο παρασκήνιο των κοινωνικών κινητοποιήσεων, η
κυβέρνηση, με πρωτεργάτη τον Σταθάκη, ετοιμάζει ένα νέο σχέδιο αναπτυξιακού
νόμου, με πρόσχημα την ενίσχυση της μικρομεσαίας επιχειρηματικότητας. Ο ΣΕΒ ήδη
έσπευσε να βγάλει ανακοίνωση δηλώνοντας την αναγκαιότητά του… για το καλό του
τόπου φυσικά! Μύρισε ο λύκος αίμα…
Οι «αναπτυξιακοί» νόμοι ξεκίνησαν ως εφεύρημα του
ΠΑΣΟΚ το 1982 και από τότε μέχρι σήμερα η δικαιολογία είναι η υπεράσπιση της
εργασίας και του βιοτικού επιπέδου της μικροαστικής και εργατικής τάξης. Από το
1995, ο Γιάννης Βερούχης στη Σοσιαλιστική Προοπτική είχε αποδείξει ότι οι εκάστοτε «αναπτυξιακοί νόμοι» δεν ήταν
τίποτε άλλο από μηχανισμοί μεταφοράς κεφαλαίων –που προέρχονταν μάλιστα από
κρατικό δανεισμό– με σκοπό την κερδοφορία της αστικής τάξης. Η
πολυδιαφημισμένη «ανάπτυξη» για τις υπόλοιπες κοινωνικές τάξεις δεν ήρθε ποτέ!
Τους ερχόταν μόνο τακτικότατα ο λογαριασμός και τώρα πια και το πτωχευτήριο!
Οι «αριστερές» καταβολές της κυβέρνησης εξανεμίζονται
αν αναλογιστούμε τρία πράγματα: α) Στο σχέδιο νόμου προβλέπονται ρυθμίσεις για
επενδύσεις ύψους ακόμα και μεγαλύτερου των 100 εκατ. ευρώ. Τέτοιες επενδύσεις σίγουρα δεν αφορούν μικρομεσαίες επιχειρήσεις. Ουσιαστικά
πρόκειται για αποδοχή του ιδιωτικού τομέα και ειδικότερα του μεγάλου κεφαλαίου ως
κινητήριου μοχλού της οικονομίας. Το «δίκαιο μοίρασμα του πλούτου» αναβάλλεται
μέχρις εξαντλήσεως των… επιχορηγήσεων. Μετά θα ξαναδιεκδικούν την «κοινωνική δικαιοσύνη»
– πού είναι το πρόβλημα; β) Ένα μέρος (και πάλι όμως μικρό) αυτών των
επιχορηγήσεων θα πάνε τελικά στη μικρομεσαία επιχειρηματικότητα. Πώς όμως θα
αναπτυχθεί αυτή όταν ταυτοχρόνως φορολογείται τόσο βαριά; γ) Σε αυτά τα 34
χρόνια επιχορηγήσεων, υπήρξαν μήπως κάποιοι
μηχανισμοί παρακολούθησης και αξιολόγησης των επενδύσεων; Πόσες θέσεις
εργασίας και για ποιο χρονικό διάστημα δημιουργήθηκαν; Απλούστατα, τα χρήματα
παραδίδονται σε μια αδηφάγα και αδίστακτη αστική τάξη και μετά ξεχνιούνται.
Τελευταία μάθαμε και επισήμως ποιον ακριβώς…
«ανέπτυξαν» οι προηγούμενοι αναπτυξιακοί νόμοι. Τα 200 δις ευρώ που λιμνάζουν σε εξωχώριους τραπεζικούς λογαριασμούς
έναντι μιας ισοπεδωμένης κοινωνίας εργαζομένων αποδεικνύουν το έγκλημα. Στους διαβόητους
«αναπτυξιακούς» νόμους οι εργαζόμενοι θα βάλουν τέλος! Όχι μόνο γιατί δεν
αντέχουν να φορτώνονται τα χρέη που οι καπιταλιστές δημιουργούν, αλλά και γιατί
το πείραμα της πριμοδότησης του ιδιωτικού τομέα δοκιμάστηκε και απέτυχε. Οι
δημόσιες επενδύσεις είναι η μόνη επιλογή προς όφελός μας.
Θωμάς
Θαλασσινός
