Του
Γιάννη Βερούχη (1931-2010)
1)Περί του ύπνου και
της αφύπνισης των λαών
Καλά θα κάνουμε να βλέπουμε τους λαούς –και τον ελληνικό- όχι
όπως εμείς θέλουμε να είναι, αλλά όπως αυτοί είναι. Ο ύπνος των λαών βαστάει
πολύ και μετριέται με αρκετά χρόνια, και η αφύπνιση τους βαστάει πολύ λίγο και
μετριέται με εβδομάδες. Γι’ αυτό και για τους μαρξιστές επαναστάτες, το κλειδί
του ζητήματος βρίσκεται στην πολιτική προετοιμασία της οργανωμένης πρωτοπορίας,
της μόνης επαναστατικής τάξης, (δηλαδή της εργατική τάξης).
Εάν υπάρχει αυτή η πρωτοπορία, θα οδηγήσει την αφυπνισμένη
και ορμητική εργατική τάξη, στην ανύψωση της σε κυβερνώσα τάξη, η οποία
ταυτόχρονα θα ανατρέψει την αστική τάξη και θα καταργήσει το αστικό κράτος της.
Εάν όμως δεν υπάρχει αυτή η πρωτοπορία της εργατικής τάξης
στον αναγκαίο βαθμό ετοιμότητας, η εργατική τάξη θα παραπλανηθεί, θα επιδοθεί
σε σπασμωδικές κινήσεις, θα κουραστεί και θα ξαναπέσει σε έναν ύπνο αρκετών
χρόνων.
Για μας τους επαναστάτες μαρξιστές – που η πλέον σύγχρονη ονομασία
μας είναι κομμουνιστές-τροτσκιστές: Η ανθρωπότητα μπορεί να προχωρήσει, και θα
προχωρήσει, με τος λαούς όπως αυτοί είναι.
2) Τι είναι η αστική
ιδεολογία
 |
Από όλα τα δεσμά που υπάρχουν,
τα πιο βαριά είναι οι αόρατες ιδεολογικές αλυσίδες. Μόνο που ακόμα και αυτές, τελικά σπάνε. |
Απόσπασμα από μια πάρα πολύ απλή και σύντομη πρώτη απάντηση,
στο γράμμα ενός νέου εργαζόμενου.
«όλες οι κοινωνίες που στηρίχθηκαν και στηρίζονται στην
υποδούλωση και εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, δηλαδή η δουλεία, η δουλοπαροικία,
και ο καπιταλισμός, έχουν σαν θεμέλιό τους την ιδεολογία.
Η ιδεολογία είναι ένα σύμπλεγμα ιδεών, διαμέσου των οποίων η
κυρίαρχη κοινωνική τάξη επιβάλλεται πάνω στην υπόδουλη. Γι’ αυτό και τα
βασικότερα όπλα της επιβολής της κυρίαρχης κοινωνικής τάξης, πάνω στην
υπόδουλη, καθώς και τα όπλα για την απελευθέρωση της υπόδουλης τάξης, και κατά
συνέπεια και τα όπλα της αέναης πάλης μεταξύ των δύο αυτών τάξεων, είναι τα
ιδεολογικά όπλα.
Στη δουλεία ο αριθμός των δούλων ήταν πολλαπλάσιος των
δουλοκτητών, στην δουλοπαροικία το ίδιο, και στο καπιταλιστικό σύστημα η
αριθμητική διαφορά είναι πολύ μεγαλύτερη.
Τι ήτανε όμως αυτό που έκανε τους δούλους –που ήταν και
εμπειροπόλεμοι σαν αιχμάλωτοι πολέμου- να υποτάσσονται στους πολύ λιγότερους
δουλοκτήτες; Τι ήταν αυτό που έκανε τους πολυάριθμους δουλοπάροικους να
υποτάσσονται στους ολιγάριθμους φεουδάρχες: και τι είναι αυτό που κάνει την
τεράστια εργατικοί τάξη να υποτάσσεται στην ολιγάριθμη τάξη των
καπιταλιστών-εργοδοτών;
Και στις τρεις
περιπτώσεις, και των τριών κοινωνικών συστημάτων τα όπλα είναι τα ίδια, είναι
τα ιδεολογικά όπλα. Είναι η ιδέα που επέβαλε η κυρίαρχη τάξη πάνω στην
υπόδουλη, διαμέσου της κυρίαρχης δουλοκτητικής ιδεολογίας, διαμέσου της
κυρίαρχης φεουδαρχικής ιδεολογίας, και σήμερα διαμέσου της κυρίαρχης αστικής
ιδεολογίας. Είναι η ιδέα ότι είναι πολύ φυσικό και νόμιμο και δίκαιο, αυτοί να
είναι δούλοι, δουλοπάροικοι, ή σημερινοί μισθωτοί του κεφαλαίου, και να
υπακούουν και να σέβονται, τα αυθαίρετα δικαιώματα των δουλοκτητών, των
φεουδαρχών και των σημερινών καπιταλιστών εργοδοτών τους.
Η κυρίαρχη κοινωνική τάξη διαθέτει οπωσδήποτε και στρατιωτικά
όπλα, αυτά όμως έχουν δεύτερη σημασία, όταν η υπόδουλη τάξη που σήμερα είναι η
εργατική τάξη, σπάσει τα δεσμά της αστικής ιδεολογίας. Δηλαδή όταν σπάσει τις
πνευματικές χειροπέδες της.
Στην αστική ιδεολογία εντάσσονται: Η ατομική ιδιοκτησία στα
μέσα παραγωγής, ο εθνικισμός, η θρησκεία και το αστικό κράτος: Δηλαδή ο αστικός
στρατός, η αστική δικαιοσύνη, η αστική παιδεία, και γενικά οι νόμοι της αστικής
τάξης κ.λπ…»
3) Σκέψεις για τον
σοσιαλισμό σε συντομία
Ο Σοσιαλισμός είναι ένα
οικονομικό σύστημα, το οποίο κατά την έμπρακτη λειτουργία του: Πρέπει να
προηγείται έστω ένα βήμα –από άποψη οικονομικής δυναμικής- από το πλέον
προωθημένο σημείο που έχει φθάσει ο καπιταλισμός. Η Μαρξιστική λογική είναι
πολύ απλή και πολύ καθαρή.
Αυτό όμως που έχει μπλέξει τη σημερινή ανθρώπινη σκέψη, είναι
ότι το ρωσικό πείραμα για το σοσιαλισμό φαίνεται άσχετο με αυτή την
προαναφερόμενη Μαρξιστική λογική.
Φαίνεται άσχετο αλλά δεν είναι. Διότι για τους πρωταγωνιστές
αυτού του πειράματος, η Ρωσική επανάσταση δεν ήταν ο τελικός σκοπός, αλλά ήταν
ο προθάλαμος για την επανάσταση στην κεντρική Ευρώπη.
Δηλαδή για την έμπρακτη λειτουργία του σοσιαλισμού στην
οικονομικά ανεπτυγμένη βιομηχανική Ευρώπη, που ήταν ο φυσιολογικός σκοπός της
Μαρξιστικής λογικής.
Αυτό όμως δεν πραγματοποιήθηκε, και ο σοσιαλισμός έμεινε στον
απομονωμένο προθάλαμο της καθυστερημένης οικονομικά Ρωσίας, και εκφυλίστηκε.
Οπότε οι οπαδοί του
σοσιαλισμού συνεχίζουν πάνω στη λογική του επαναστατικού Μαρξισμού, κατά την
οποία το οικονομικό σύστημα του Σοσιαλισμού μπορεί να αρχίσει τη λειτουργία του
μόνο από τις πλέον ανεπτυγμένες οικονομικά χώρες.
4) Ο κυνισμός σε όλο
του το μεγαλείο
 |
| Λουκάς Παπαδήμος |
Θέλετε μια γεύση της νέας «στροφής» στην κοινωνική πολιτική
του Σημίτη; Ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας Λ. Παπαδήμος, ο διορισμένος σ’
αυτή τη θέση από τον ίδιο τον Σημίτη, γράφει στις 17 Μαρτίου 2001 στην επίσημη
έκθεσή του, με θρασύτητα και κυνισμό: «Χρειάζεται πολλή δουλειά, μικρές
εργατικές αμοιβές, και γενικά θυσίες της παρούσας γενιάς».
ΣΗΜΕΙΩΣΗ ΤΗΣ ΣΥΝΤΑΞΗΣ:
Έντεκα χρόνια μετά, αυτό το υποκείμενο διορίστηκε πρωθυπουργός από τους
ντόπιους και ξένους τραπεζίτες, για να εφαρμόσει αυτά ακριβώς που έλεγε από
τότε!
5) Η καταγωγή του
κεφαλαίου
Η κυρία Κουάντ, η πλουσιότερη γυναίκα της Γερμανίας, αγόρασε
τη μεγάλη Αγγλική αυτοκινητοβιομηχανία ROVER.
Διαθέτει μια από τις ισχυρότερες οικονομικές αυτοκρατορίες
της Ευρώπης. Τη μεγάλη αυτοκινητοβιομηχανία BMW, την εταιρεία τροφίμων Milupa, μια σειρά από μεγάλες χημικές και
φαρμακευτικές επιχειρήσεις, την εταιρεία μπαταριών Varta και πολλές άλλες.
Ιδρυτής της αυτοκινητοβιομηχανίας BMW ήταν ο πατέρας του συζύγου της
κυρίας Κουάντ. Αυτός ο κύριος ήταν στέλεχος των εθνικοσοσιαλιστών και διετέλεσε
επικεφαλής των οικονομικών συμβούλων του Χίτλερ.
Στη θέση αυτή ο κύριος Κουάντ είχε οπωσδήποτε και κέρδη και
ζημίες. Η ζημία του ήταν ότι του έκλεψε τη γυναίκα του ο υπουργός προπαγάνδας
του Χίτλερ, ο Γκέμπελς. Είχε όμως και φοβερά κέρδη ο εφευρετικότατος κύριος
Κουάντ.
Μήπως έχετε δει φωτογραφίες από στρατόπεδα συγκέντρωσης του
Χίτλερ, που οι κρατούμενοι είχαν το κεφάλι σαν γουλί; Τους κούρευαν όλους,
άνδρες και γυναίκες με την ψιλή μηχανή κατ’ εντολή του, και τα μαλλιά τους τα
χρησιμοποιούσαν για τζίβα στα καθίσματα των αυτοκινήτων της εταιρείας του.
Αυτή είναι η καταγωγή των κεφαλαίων της κυρίας Κουάντ, η
οποία κατά τον γερμανικό Τύπο είναι μια αξιαγάπητη κυρία, που της αρέσει να ζει
απλά…!
Αν μπορούσαμε να ψάξουμε και να βρούμε την καταγωγή των
κεφαλαίων των περισσότερων μεγάλων Ελλήνων καπιταλιστών, που η συσσώρευσή τους
άρχισε στη γερμανική κατοχή, να είμαστε βέβαιοι ότι θα αισθανόμαστε φρίκη.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ ΤΗΣ ΣΥΝΤΑΞΗΣ
Συνεχίζουμε, με
αναδημοσίευση παλιών κομματιών (που διατηρούν όλη τους την επικαιρότητα και την
πολιτική σημασία), τη σπουδαία αυτή στήλη που έγραφε ο αλησμόνητος σύντροφος,
δάσκαλος και ηγέτης Γιάννης Βερούχης. Τα άρθρα που δημοσιεύουμε σε αυτό το
φύλλο μας έχουν γραφτεί τον Μάρτιο του 2004 το 1ο, τον Μάιο του 2004
το 2ο, τον Οκτώβριο του 2006 το 3ο, τον Απρίλιο του 2001
το 4ο και τον Μάρτιο του 1994 το 5ο.
