Ακούμε από κάποιους μέσα στον
χώρο της αριστεράς να λέγεται το εξής: Ο ιμπεριαλισμός δεν είναι όπως στα
χρόνια του Λένιν, έχει αλλάξει. Τότε υπήρχαν αντιμαχόμενα ιμπεριαλιστικά
στρατόπεδα, ενώ σήμερα υπάρχει μόνο μία υπερδύναμη, οι ΗΠΑ, και η πολιτική όλων
των ιμπεριαλιστών είναι η ίδια, η λεγόμενη «νέα τάξη», «παγκοσμιοποίηση» κ.λπ.
Αυτό είναι ένα λάθος. Ο ιμπεριαλισμός, σαν ανώτερο στάδιο του καπιταλισμού,
υπάρχει εδώ και περίπου 130 χρόνια, από τη δεκαετία του 1880. Από αυτά τα 130
χρόνια, οι ιμπεριαλιστές χωρίστηκαν σε δύο στρατόπεδα και συγκρούστηκαν ανοιχτά
μεταξύ τους μόνο κατά τη διάρκεια των δύο Παγκοσμίων Πολέμων (1914-1918 και
1939-1945).
Σε κάθε άλλη περίπτωση, ο ανταγωνισμός συνυπήρχε με την πολύπλευρη συνεργασία
– είτε για την καθυπόταξη των εργατικών τάξεων, είτε για τη «συλλογική» καταλήστευση
του Τρίτου Κόσμου, είτε για την υποστήριξη διεθνών μονοπωλίων κ.λπ. Επίσης, η
κάθε ιμπεριαλιστική χώρα ανέκαθεν υποστήριζε το «ελεύθερο εμπόριο» για τα
προϊόντα στα οποία η ίδια ήταν ανταγωνιστική και ταυτόχρονα τον «προστατευτισμό»
για τα προϊόντα στα οποία δεν ήταν. Συμπερασματικά, η κλασική ανάλυση του Λένιν
διατηρεί όλη της την εγκυρότητα και πολιτική σημασία.
Π.Δ.
