 |
Η διακίνηση ανθρώπων και το εγκληματικό κύκλωμα γύρω
από αυτή είναι βασικός «πυλώνας» της «μαύρης»
οικονομίας στη χώρα μας
|
Πρόσφατη έρευνα του
Πανεπιστημίου Μακεδονίας έδειξε ότι, παρά τα capital controls και όλα τα
μέτρα για την καταπολέμηση της φοροδιαφυγής που πάρθηκαν τα τελευταία χρόνια, η «παραοικονομία» στη χώρα μας ανθεί. Η
έρευνα την υπολογίζει σε 25% του ΑΕΠ, δική μας αίσθηση ωστόσο είναι ότι οι
υπολογισμοί αυτοί είναι συντηρητικοί.
Οι γενεσιουργές αιτίες της εκτεταμένης
παραοικονομίας στη χώρα μας είναι γνωστές. Είναι κατ’ αρχάς η ίδια η ιστορία
του ελληνικού κεφαλαίου, που γεννήθηκε
μέσα σε ένα οθωμανικό περιβάλλον και δεν μπόρεσε ποτέ να αποτινάξει την έφεσή
του στον πιο ακραίο τυχοδιωκτισμό και παρασιτισμό.
Είναι η παραδοσιακά
χαμηλή φορολογική και ασφαλιστική συνείδηση της μικροαστικής τάξης και η τεράστια διασπορά της μικρής
ιδιοκτησίας. Είναι οι ειδικές
συνθήκες υπερεκμετάλλευσης της εργατικής τάξης (π.χ. πρόσφυγες του 1922, μετακατοχική
περίοδος, σήμερα με τα μνημόνια).
Όλα αυτά δεν εξηγούν όμως το
πώς, μέσα σε συνθήκες που όλο και περισσότερο χρήμα φεύγει από την αγορά και
την αποταμίευση για να πληρωθούν φόροι και χρέη, η παραοικονομία ζει και
βασιλεύει. Επομένως πρέπει να πάμε στην πηγή: από πού δηλαδή μπορεί να μπαίνει νέο «μαύρο» χρήμα στη χώρα. Κι εδώ
έχουμε τουλάχιστον τρεις «πύλες». Πρώτον,
ο τουρισμός, πεδίον δόξης λαμπρό για κάθε παθογένεια της ελληνικής
κοινωνίας. Όπου είναι αποδεδειγμένο ότι ακόμα και οι μεγαλύτερες ξενοδοχειακές
αλυσίδες φοροδιαφεύγουν συστηματικά. Δεύτερον,
η διακίνηση ανθρώπων (πρόσφυγες, μετανάστες, πορνεία και όλες οι συναφείς
εγκληματικές δραστηριότητες). Και
τρίτον, το ίδιο το «μνημονιακό» χρήμα! Το ελάχιστο μέρος των μνημονιακών
δανείων που δεν ξαναγυρίζει πίσω στους «δανειστές» καταλήγει στην εγχώρια
αστική τάξη. Αυτή το περνάει στη «μαύρη» οικονομία μέσα από χίλια δυο
«μονοπάτια»: εταιρείες-βιτρίνες, οφσόρ εταιρείες, προγράμματα ΕΣΠΑ που μόνο για
ανάπτυξη παραγωγικών δραστηριοτήτων δεν πάνε, εικονικές συναλλαγές μέσω
Βουλγαρίας ή Κύπρου, όπου έχουν μεταφερθεί οι φορολογικές έδρες των εταιρειών κ.λπ.
Η εργατική μας τάξη, χωρίς αυταπάτες ότι μπορεί να
ηθικοποιηθεί ο καπιταλισμός (ειδικά ο ελληνικός), πρέπει να έχει μόνιμο μέτωπο ενάντια
σε αυτά τα φαινόμενα. Η κατάσταση αυτή θα αλλάξει μόνο σε μια Ελλάδα της
παραγωγικής δουλειάς, με επίκεντρο τις δημόσιες παραγωγικές επενδύσεις υπό
εργατικό έλεγχο.
Πάρις Δάγλας
