Η αστική κοινωνία «σοκάρεται» από
τις σχετικές αποκαλύψεις, όταν η ίδια αντιμετωπίζει τη γυναίκα ως τρόπαιο για
πλούσιους και ισχυρούς
 |
Το σκίτσο λέει: «Ο
καπιταλισμός βασίζεται και στην οικιακή εργασία».
Και αυτή ακριβώς είναι η βάση
της ειδικής εκμετάλλευσης της γυναίκας
μέσα στην καπιταλιστική κοινωνία.
|
Αυτό
που ουσιαστικά αναδύεται μέσα από τον θόρυβο που προκάλεσαν τα ΜΜΕ, το πλέον
ισχυρό όργανο του καπιταλιστικού συστήματος, για τα σκάνδαλα των σεξουαλικών
παρενοχλήσεων και των βιασμών μέσα στην κάστα των celebrities, παραγωγών και ηθοποιών του Χόλιγουντ
είναι η υπέρτατη υποκρισία αυτού του συστήματος. Μια καθημερινή ματιά, ειδικά
στις πρωινές τηλεοπτικές εκπομπές, στις διαφημίσεις που μας κατακλύζουν με κάθε
δυνατό τρόπο και στα περιοδικά αρκεί για να αντιληφθεί κανείς ότι αυτοί που
«σοκαρίστηκαν» και «ανησύχησαν» με τις εν λόγω αποκαλύψεις είναι οι ίδιοι που αναπαράγουν και συντηρούν σεξουαλικά πρότυπα και
κοινωνικούς ρόλους που καθιστούν τη γυναίκα μόνιμα λάγνο θηλυκό και ταυτόχρονα «βασίλισσα»
της καθαριότητας και της φροντίδας (παιδιών, ηλικιωμένων, ασθενών). Αντικειμενοποιούν και εμπορευματοποιούν το
γυναικείο σώμα, προκειμένου να πουλήσουν οποιοδήποτε προϊόν. Το περιοδικό Forbes υπολογίζει ότι οι 40 πιο
διακεκριμένες εταιρείες προϊόντων καλλωπισμού έχουν συνολικές πωλήσεις 445 δις
δολάρια.
Αναμφισβήτητα,
τις τελευταίες δεκαετίες οι κατακτήσεις των γυναικών, μέσα από σημαντικούς
κοινωνικούς αγώνες, έχουν βελτιώσει κατά πολύ τη θέση μας μέσα στις κοινωνίες
του δυτικού κόσμου. Ωστόσο, σ’ ένα σύστημα
που έχει βασικά δομικά συστατικά την πατριαρχική οικογένεια και την
εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, συνηγορούμενο και από τη θρησκεία, σε ένα
σύστημα όπου ο ατομικισμός και η αποξένωση είναι κυρίαρχα χαρακτηριστικά, η
γυναικεία καταπίεση και ο σεξισμός είναι βαθιά ριζωμένα. Παράγονται και
αναπαράγονται από το ίδιο το σύστημα και είναι διάχυτα παντού: Στο σπίτι, καθώς η ένταξη της γυναίκας στην
αγορά εργασίας δεν την απάλλαξε από τα οικιακά της «καθήκοντα», τα οποία
βάσει κοινωνιολογικής έρευνας είναι γύρω στις 77 ώρες την εβδομάδα! Στη δουλειά (μισθολογικές διακρίσεις,
σεξουαλικές παρενοχλήσεις και βιασμοί, απολύσεις και διακρίσεις κατά των εγκύων
γυναικών). Αναπαράγονται με την πορνεία
και παράνομη διακίνηση γυναικών (trafficking), τον στιγματισμό, τη δικαιολόγηση
της βίας κατά γυναικών από τα αστικά δικαστήρια… και δυστυχώς περιστατικά σεξιστικής
συμπεριφοράς παρατηρούνται και στο εσωτερικό της αριστεράς!
Αν
είσαι λοιπόν γυναίκα:
-
Έχεις 35% πιθανότητες να κακοποιηθείς σεξουαλικά και πιθανότητες 7 στις 10 να
δεχτείς κάποιου είδους βία.
-
Στην ΕΕ, αν είσαι πάνω από 15 ετών, οι πιθανότητες να πέσεις θύμα σεξουαλικής
βίας είναι 1 στις 3 και σεξουαλικής παρενόχλησης πάνω από 50%.
-
Στην Ελλάδα, οι πιθανότητες να κακοποιηθείς σεξουαλικά και σωματικά είναι 1 στις
4 και να πέσεις θύμα βιασμού 1 στις 5.
-
1 στις 10 γυναίκες έχει πέσει θύμα κάποιας μορφής σεξουαλικής βίας μετά την
ηλικία των 15, και 1 στις 20 έχει πέσει θύμα βιασμού.
Ακόμα,
στην Ευρώπη η μέση ωριαία αμοιβή σου θα είναι κατά 16,3% χαμηλότερη από την
αντίστοιχη των ανδρών, που σημαίνει ότι δουλεύεις 59 ημέρες επιπλέον το χρόνο. Το
2015 οι εργαζόμενες γυναίκες στην ΕΕ επιβαρύνθηκαν με τα τρία τέταρτα των
υποχρεώσεων του νοικοκυριού και με τα δύο τρίτα της γονικής φροντίδας.
Η θέση που επιφυλάσσει μια κοινωνία
στη γυναίκα δείχνει και το επίπεδο της κοινωνίας. Το φαινόμενο του σεξισμού δεν
αφορά μόνο τις γυναίκες που βλέπουν καθημερινά να εξευτελίζεται το σώμα τους
και η ταυτότητά τους. Αφορά το σύνολο των εργαζομένων που θα πρέπει να στραφούν
ενάντια σε όλους αυτούς που κερδοσκοπούν μετατρέποντάς μας σε σεξουαλικά
ανδρείκελα και ανεγκέφαλους καταναλωτές. Το ζήτημα της γυναικείας καταπίεσης
και της σεξιστικής αντιμετώπισης των γυναικών να τεθεί στους εργασιακούς χώρους,
στις γειτονιές αλλά και μέσα στους χώρους της αριστεράς, με ουσιαστικές
συζητήσεις και εκπαίδευση των μελών της. Καμία ανοχή στον σεξισμό και στην
κουλτούρα του βιασμού. Ο αγώνας κατά της γυναικείας καταπίεσης είναι κομμάτι
του εργατικού κινήματος.
Όλγα Στεφανίδου
