 |
|
Τα
πλεονάσματα να πάνε όχι σε «φιλανθρωπία»
χωρίς αντίκρισμα,
αλλά σε παραγωγικές
επενδύσεις για να βρει ο κόσμος δουλειά
|
Οι
εξαγγελίες του πρωθυπουργού για διάθεση
«κοινωνικού
μερίσματος»,
από
το ματωμένο από
τη λεηλασία του λαού
πρωτογενές
πλεόνασμα
του
2016, αποτελούν
προφανώς
προσπάθεια
αναζήτησης
από
την κυβέρνηση
κοινωνικών
ερεισμάτων ενόψει
των
αντιλαϊκών
μέτρων
που έχουν συμφωνηθεί στο πλαίσιο της
2ης
αξιολόγησης
και του νέου, 4ου
μνημονίου.
Έχουν δηλαδή στόχο να αποσπάσουν την
ανοχή
του λαού για τη συνέχιση ενός
μνημονιακού
δρόμου
που τα επόμενα χρόνια θα γεννήσει κι
άλλους φτωχούς και πάμφτωχους.
Όπως
φαίνεται, για δεύτερη συνεχή χρονιά
στην εποχή των μνημονίων, το
κράτος κάνει τη «φιλανθρωπία» επίσημη
πολιτική του.
Μοιράζει
τα ψίχουλα που του περίσσεψαν από το
πλιάτσικο που με τόση επιτυχία έκανε
στις συντάξεις και στους μισθούς, με
τις περικοπές και τη φορολογία.
Έχουμε και άλλες φορές γράψει για αυτές
τις πολιτικές επιλογές, που αναπαράγουν
στην κοινωνία τη λογική της ελεημοσύνης.
Θα λύσουν το πρόβλημα της ανεργίας και
της αξιοπρέπειας; Όχι, εκτός από μια
κάποια στιγμιαία ανακούφιση που θα
φέρουν σε αυτούς που θα πάρουν το
«κοινωνικό μέρισμα».
Αυτά
τα πλεονάσματα, αν πραγματικά θέλεις
έναν εργαζόμενο λαό αξιοπρεπή, θα πρέπει
να χρησιμοποιηθούν για να ενισχύσουν
άλλες δομές και προτεραιότητες. Όπως
να επενδυθούν από το κράτος σε νέους
τομείς τεχνολογίας και παραγωγής, που
θα δημιουργήσουν θέσεις εργασίας για
τους νέους. Να δοθούν στα νοσοκομεία
για επάνδρωση σε προσωπικό. Στην παιδεία
επίσης. Είναι
λάθος για μια κοινωνία οι νέοι άνθρωποι
να εκπαιδεύονται στο να επιβιώνουν με
επιδοματικές πολιτικές και όχι με
δημιουργική εργασία.
Με
αυτές τις πολιτικές, οι κυβερνήσεις
προσανατολίζονται
στην παραγωγή νεόπτωχων με μηδέν
επαγγελματική εκπαίδευση που θα ψευτοζούν
με επιδόματα.
Αυτό φαίνεται να είναι το μέλλον της
νέας γενιάς. Η νέα γενιά, από την άλλη,
με τέτοια αντιμετώπιση, θα επιλέγει πιο
εύκολα, σε μεγάλο βαθμό, τη μετανάστευση.
Εννοείται
ότι από ηθική αλλά και πολιτική σκοπιά
είμαστε αντίθετοι με πολιτικές κρατικής
ελεημοσύνης. Ο λαός δεν χρειάζεται αυτά
τα ψίχουλα. Χρειάζεται εργασία και
αξιοπρέπεια. Δεν μπορείς να θεραπεύσεις
μια νόσο με ασπιρίνες, χρειάζονται
δραστικά μέτρα για μαζική δημιουργία
θέσεων εργασίας με δημόσιες επενδύσεις.
Οι ίδιοι οι εργαζόμενοι πρέπει να
παλέψουμε για αυτή την προοπτική.
Ματίνα
Χελιδώνη
