 |
Για πρώτη φορά καταγράφονται αντιδράσεις και από μερίδα
εγχώριων επιχειρηματιών στην πλήρη «κινεζοποίηση»
του Πειραιά
|
Τον περασμένο μήνα ο Μητσοτάκης θριαμβολογούσε για τις νέες,
16 τον αριθμό, συμφωνίες που υπέγραψε με τον Κινέζο πρόεδρο Σι Τζινπίνγκ. Όμως,
σε αυτή την ιστορία, της ελληνο-κινεζικής καπιταλιστικής συνεργασίας, έχουν
αρχίσει να μαζεύονται σύννεφα.
Κατά πρώτον, τόσο οι
ΗΠΑ όσο και η Ε.Ε. δεν θέλουν μια πολύ ισχυρή παρουσία της Κίνας στη Νοτιοανατολική
Ευρώπη. Θα γίνουν ακόμα πιο πιεστικοί ως προς αυτό, ειδικά με τις
τελευταίες εξελίξεις σε Μέση Ανατολή και Ανατολική Μεσόγειο.
Κατά δεύτερον, η
στάση των ίδιων των Κινέζων απέναντι στις επενδύσεις γενικά έχει αλλάξει. Δεν
είναι πλέον οι «επαρχιώτες» που μπορούσε κανείς να τους πείσει να
χρηματοδοτήσουν το οτιδήποτε. Οι Κινέζοι επιδιώκουν τώρα κυρίως επενδύσεις με
μεγάλο ποσοστό κέρδους, ιδίως σε δίκτυα, υπηρεσίες και τεχνολογία, και όχι τόσο
σε «τσιμέντα» (υποδομές). Θέλουν όπου
επενδύουν να έχουν πλήρη έλεγχο, και όχι μια επένδυση δική τους να τροφοδοτεί
ένα δίκτυο που βρίσκεται υπό τον έλεγχο Αμερικανών ή Ευρωπαίων. Αυτό στην
Ελλάδα έχει συγκεκριμένα εμπόδια, όπως ο
αναβαθμισμένος ρόλος των Αμερικανών στη Βόρεια Ελλάδα και στα ναυπηγεία, καθώς
και η αντίθεση ενός μέρους της εγχώριας αστικής τάξης στην πλήρη «κινεζοποίηση»
του Πειραιά. Τελευταία, Έλληνες επιχειρηματίες διαμαρτύρονται ότι οι
Κινέζοι κόβουν προμήθειες και υπηρεσίες σχετικές με το λιμάνι από ελληνικές
επιχειρήσεις και τις αναλαμβάνουν οι ίδιοι ή τις δίνουν σε τρίτους, ενώ σφοδρές
ήταν οι αντιδράσεις στα σχέδια της COSCO να επεκταθεί και στη ναυπηγοεπισκευή.
Ένας τρίτος παράγοντας είναι ότι όλο και περισσότερες κινεζικές επενδύσεις αποδεικνύονται… μαϊμού. Χαρακτηριστικό
παράδειγμα η κινεζική επενδυτική Fosun, που μπήκε και βγήκε δύο φορές από την εξαγορά της Εθνικής
Ασφαλιστικής, που άφησε στα κρύα του λουτρού τη Lamda στο Ελληνικό αποσύροντας τα
κεφάλαιά της κ.ο.κ.
Εμείς οι
Κομμουνιστές-Τροτσκιστές ήμαστε οι πρώτοι που προειδοποιήσαμε για τους
κινδύνους που αντιμετωπίζει ο ελληνικός λαός από τη σύσφιξη των σχέσεων
ελληνικού και κινεζικού καπιταλισμού (απώλεια θέσεων εργασίας στην Ελλάδα,
διάλυση εγχώριας παραγωγής λόγω φθηνών κινεζικών εμπορευμάτων, επιδράσεις από
το υπερ-αυταρχικό καθεστώς της Κίνας κ.λπ.). Το ότι αυτή η σχέση θα
αντιμετωπίσει και εγγενή προβλήματα είναι κάτι που δυναμώνει τα επιχειρήματά
μας – και αποδεικνύει και το γενικότερο στρατηγικό αδιέξοδο του ελληνικού
καπιταλισμού.
Πάρις Δάγλας
