Ανήμερα την Πρωτοχρονιά του 2020 έφυγε από κοντά μας η καπετάνισσα Στέλλα Φραντζεσκάκη. Αγωνίστρια,
μαχήτρια, από τα σκαριά που ατσαλώνονται μέσα στην ταξική και επαγγελματική
πάλη.
Ήταν μία από τις δύο καπετάνισσες στις οποίες ο ελληνικός εφοπλισμός εμπιστεύτηκε
καράβι στους ωκεανούς. Ήταν δηλαδή ποντοπόρος καπετάνισσα. Και μία από τις
πέντε καπετάνισσες της ιστορίας του εμπορικού ναυτικού.
Γεννήθηκε στα Νέα Ρούματα Χανίων, και έφυγε νικημένη από τον καρκίνο, μόλις
στα 57 της χρόνια. Για λίγα χρόνια έδινε την προσωπική της μάχη, ηρωικά, όπως
ταιριάζει σε μια καπετάνισσα και επαναστάτρια. Δυστυχώς όμως...
Πρωτοπόρα στη μάχη στις σχολές Εμπορικού Ναυτικού που σπούδαζε, ως ασυρματίστρια,
πάλεψε ενάντια στις προκλήσεις των λιμενικών και των εφοπλιστών. Με την
κατάργηση της θέσης του ασυρματιστού, έγινε καπετάνισσα.
Οι σύντροφοι που τη γνώρισαν και αγωνίστηκαν μαζί της μιλούν όλοι για μια
ντόμπρα Κρητικιά γυναίκα, με χιούμορ και αυταπάρνηση.
Η Στέλλα, όταν δεν ταξίδευε, ήταν πάντα κοντά στους ταξικούς και
κοινωνικούς αγώνες. Κοντά στη ζωή του ελληνικού προλεταριάτου, στις διαδηλώσεις
και τις πορείες, με μια αστείρευτη αισιοδοξία.
Στην πολιτική της κηδεία στο Πρώτο Νεκροταφείο παρευρεθήκαμε όλοι οι φίλοι
και αγωνιστές που τη θαυμάσαμε. Τον στερνό λόγο είχε ο Π.Υ., που στάθηκε κοντά της
σαν αδελφός. Παρευρέθηκαν άνθρωποι από όλο το φάσμα της αριστεράς. Όλοι μα όλοι
βαθιά συγκινημένοι.
Η Στέλλα Φραντζεσκάκη έφυγε προς την τελευταία της οικία, αφού εψάλλαμε όλοι
μαζί την Κομμουνιστική Διεθνή. Αθάνατη θα μείνει στην καρδιά μας. Αθάνατη.
Αριστείδης
Λάμπρου
