 |
Η πανευρωπαϊκή εργατική μας τάξη δεν θ’
αφήσει αναπάντητα
τα μαύρα σχέδια του κεφαλαίου
|
Σχεδόν
πενταπλάσιοι είναι οι εργαζόμενοι στη Γερμανία, σε σχέση με την τελευταία
μεγάλη καπιταλιστική κρίση, που εξαναγκάζονται να δουλεύουν σήμερα εκ
περιτροπής. Σύμφωνα με το ινστιτούτο οικονομικών ερευνών Ifo, μέχρι τον
Μάη είχαν καταγραφεί 7,3 εκατ.
εργαζόμενοι σε εκ περιτροπής εργασία, δηλαδή με μειωμένες ώρες ή μέρες εργασίας
και μικρότερη αμοιβή.
Στην ήδη επιδεινούμενη
οικονομική κατάσταση ήρθε και «έδεσε» η πανδημία και εκεί οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις
έδωσαν όλα όσα ζήτησαν οι καπιταλιστές: επιδοτήσεις για τις επιχειρήσεις τους, ελαστικοποίηση
των εργασιακών σχέσεων, εκ περιτροπής εργασία κ.ά. Και τώρα οι μεγάλες
εταιρείες και απολύουν τελικά και ζητούν νέες θυσίες εργασιακών δικαιωμάτων!
Εκτός της Γερμανίας, τα ίδια γίνονται και με τους κολοσσούς της χαλυβουργίας (Tata Steel, Arcelor Mittal) σε Ιταλία,
Βρετανία, Ολλανδία, καθώς και με την Airbus σε Γαλλία, Γερμανία, Ισπανία κ.λπ.
Ήδη από το
2009, κατά τη διάρκεια της προηγούμενης κρίσης, η Γερμανία εφάρμοσε το πρόγραμμα «Kurzarbeit», που επιτρέπει στις επιχειρήσεις να μειώνουν τα ωράρια
των εργαζομένων τους ενώ το κράτος καταβάλλει ένα τμήμα των αποδοχών τους, για
να μην έχουν τόσο μεγάλες απώλειες. Σε αυτό το κρατικό πρόγραμμα βασίζονται
τώρα οι μισές γερμανικές επιχειρήσεις, οι οποίες δεν μπορούν να αντεπεξέλθουν
στις οικονομικές τους υποχρεώσεις λόγω της κρίσης του κορωνοϊού. Αυτό όμως για πόσο
θα συνεχιστεί; Πόσο το κράτος θα δίνει αυτό το επίδομα; Οι νόμοι που πέρασαν μέσα στην πανδημία δίνουν δυνατότητες μείωσης των
εργασιακών δικαιωμάτων που δεν θα μείνουν ανεκμετάλλευτες από τους καπιταλιστές
και στο μέλλον, όταν δεν θα υπάρχει κορωνοϊός.
Η είδηση για
τα 7,3 εκατ. μερικώς απασχολούμενων στη Γερμανία είναι συγκλονιστική, αν
σκεφτεί κανείς ότι ο αριθμός αυτός ξεπερνά τον αριθμό των ανέργων της εποχής
της ανόδου του Χίτλερ. Το μέλλον της εργατικής τάξης μοιάζει ζοφερό. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι στις χώρες του πλέον
ανεπτυγμένου καπιταλισμού στην Ευρώπη δεν υπάρχει η οικογενειακή βοήθεια ούτε η
ιδιόκτητη κατοικία, όπως σε κάποιες
χώρες του Νότου. Όμως, αυτή είναι
μόνο η μία πλευρά, γιατί υπάρχει και η αντίδραση της εργατικής τάξης, που
μπορεί να ανοίξει έναν άλλο δρόμο. Ας μην ξεχνάμε τα Κίτρινα Γιλέκα στη Γαλλία
αλλά και τις τωρινές εργατικές αντιστάσεις, που μπορούν να κλιμακωθούν και να
γενικευτούν.
Ματίνα
Χελιδώνη
