ΜΑΤ, ΒΙΑ, ΧΑΦΙΕΔΙΣΜΟΣ: ΤΟ «ΟΡΑΜΑ» ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑ

 

Αποκαλύπτεται πέρα από κάθε αμφιβολία ο πραγματικός στόχος της ίδρυσης πανεπιστημιακής αστυνομίας

 

Οι φοιτητές, παρά το γεγονός ότι η κυβέρνηση κρατάει κλειστές
τις σχολές για 2ο χρόνο, αντιστέκονται δυναμικά στην Ερντογανική
πολιτική της για τα πανεπιστήμια. Ο αγώνας δεν αφορά μόνο την 
εκπαίδευση αλλά και την υπεράσπιση της δημοκρατίας σε όλη την 
κοινωνία

Οι φοιτητές συνεχίζουν τις μαζικές διαδηλώσεις τους αλλά και τις καταλήψεις στις πρυτανείες μιας σειράς πανεπιστημίων ενάντια στην εγκαθίδρυση αστυνομίας μέσα στις σχολές, στα υπόλοιπα μέτρα των νόμων Κεραμέως (μείωση εισακτέων, χρονικός περιορισμός σπουδών, «σύνδεση» με επιχειρήσεις, πειθαρχικά κ.λπ.), αλλά και για την επαναλειτουργία των σχολών, καθώς είναι κλειστές περισσότερο από έναν χρόνο, με την επίκληση της επιδημίας. Η κατάληψη της πρυτανείας στη Θεσσαλονίκη χτυπήθηκε από την αστυνομία, ενώ έγιναν συλλήψεις και ξυλοδαρμοί φοιτητών.

Η επέμβαση έγινε μετά από πρόσκληση του πρύτανη, που είναι προφανώς άνθρωπος της κυβέρνησης. Στην κατάληψη της πρυτανείας στα Γιάννενα, η υπουργός Κεραμέως πήρε τηλέφωνο νυχτιάτικα τον πρύτανη να τον πιέσει, μέσω και του υπουργού Δημόσιας Τάξης, Χρυσοχοϊδη, να επιτρέψει επέμβαση της αστυνομίας. Ανήκουστα πράγματα, ακόμα και για αστικό καθεστώς. Ο πρύτανης αρνήθηκε και η σύγκλητος αποφάσισε να μη γίνει καμιά ενέργεια ενάντια στην κατάληψη, ενώ συμφώνησε με τα αιτήματα των φοιτητών. Καταλήψεις γίνονται ακόμα σε Ξάνθη, Κομοτηνή και Πάτρα.

Η κυβέρνηση Μητσοτάκη επιχειρεί την επιβολή χουντικού καθεστώτος στο πανεπιστήμιο. Για να καταστείλει την ανήσυχη και σκεπτόμενη πολιτικά νεολαία αλλά και να δώσει μήνυμα αυταρχισμού σε όλη την κοινωνία. Η πολιτική της μοιάζει όλο και περισσότερο με αυτή του γείτονα δικτάτορα Ερντογάν, που κάνει τα ίδια σχεδόν στο Πανεπιστήμιο του Βοσπόρου στην Κωνσταντινούπολη.

Τα μέτρα καταστολής είναι «εμπροσθοφυλακή» της εισβολής του κεφαλαίου στα πανεπιστήμια. Το μαρτυρούν οι νόμοι που έχει ψηφίσει η Κεραμέως μέχρι τώρα: 1) Εξίσωση των πτυχίων των πανεπιστημίων με αυτά των –αμφίβολης εκπαιδευτικής αξίας– κολεγίων. 2) Περιορισμός του χρόνου σπουδών, ενώ είναι γνωστό ότι η επιμήκυνση των σπουδών οφείλεται είτε στο ότι οι φοιτητές δουλεύουν παράλληλα με τις σπουδές τους είτε ότι εγκαταλείπουν τις σχολές, αφού τα πτυχία δεν έχουν επαγγελματικό αντίκρισμα. 3) Υποβάθμιση των προγραμμάτων σπουδών στις κανονικές τεταρτοετείς σπουδές για να ενισχυθεί η «φάμπρικα» των μεταπτυχιακών με δίδακτρα. 4) Μείωση εισακτέων, που θα πλήξει ιδίως τα παιδιά φτωχών οικογενειών και θα ενισχύσει περαιτέρω τα φροντιστήρια. 5) Εξάρτηση του 20% της επιχορήγησης των σχολών από «αξιολόγησή» τους, που συνδέεται με τις επιχειρήσεις. Τώρα ετοιμάζει καινούργιο νομοσχέδιο για να διευκολύνει περισσότερο την είσοδο των εταιρειών στις σχολές.

Απέναντι σε αυτή την αγριοκαπιταλιστική πολιτική που υλοποιείται με τα γκλομπ της αστυνομίας στέκεται αντίθετο το σύνολο της πανεπιστημιακής κοινότητας, σπουδαστές και καθηγητές. Η σύγκλητος στη Θεσσαλονίκη πήρε θέση ενάντια στην αστυνομική επέμβαση, απομονώνοντας τον πρύτανη. Ο αγώνας όμως που διεξάγεται τώρα πρέπει να συντονιστεί και να μαζικοποιηθεί, σπάζοντας στην πράξη το δικτατορικό «λοκντάουν» της κυβέρνησης. Οι φοιτητικές παρατάξεις που είναι υπέρ του αγώνα πρέπει να δράσουν αποφασιστικά, αλλιώτικα είναι υπόλογες για την αδράνειά τους. Η αποτροπή των χουντικών μέτρων στα πανεπιστήμια θα δώσει αισιόδοξο μήνυμα σε όλη την κοινωνία.

Η κυβέρνηση αποκαλύπτει κάθε μέρα όλο και πιο πολύ το «μαύρο» αντιδραστικό της πρόσωπο γιατί τέτοια είναι η πολιτική των κεφαλαίων που εκφράζει. Εφοπλιστές, τραπεζίτες, εργολάβοι-κατασκευαστές ρέπουν όλο και πιο πολύ σε δικτατορικές μεθόδους, αφού και υπερ-συγκεντροποιημένα κεφάλαια είναι και χουντικό παρελθόν έχουν, ιδιαίτερα οι εφοπλιστές. Το πολιτικό τους όργανο, η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, είναι δοκιμασμένη σε τέτοιες μεθόδους, βγαλμένες από το αιματοβαμμένο παρελθόν της εγχώριας δεξιάς.

Ο ελληνικός λαός πρέπει να αντισταθεί στην εκκολαπτόμενη δικτατορία αναπτύσσοντας ένα ενιαίο μέτωπο πάλης και υπεράσπισης όλου του φάσματος των εργασιακών και δημοκρατικών δικαιωμάτων. Ένα τέτοιο μέτωπο μπορεί να συγκροτηθεί άμεσα σε όλη την εκπαίδευση, ενάντια στον αγριοκαπιταλιστικό οδοστρωτήρα της υπουργού του κεφαλαίου Κεραμέως. Από την αξιολόγηση των εκπαιδευτικών σε πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια βαθμίδα και την ύψωση νέων ταξικών φραγμών με την «τράπεζα θεμάτων» στα λύκεια μέχρι τη μείωση των εισακτέων και την είσοδο της αστυνομίας και των εταιρειών στα πανεπιστήμια. Ο αγώνας στην εκπαίδευση είναι αγώνας για την υπεράσπιση της ελευθερίας και της δημοκρατίας σε όλη την κοινωνία.

 

Σ. Κρόκος