Με ποιους τρόπους, λοιπόν,
επιδιώκονται αυτοί οι αντιδραστικοί σκοποί; Πρώτον, με συγκεκριμένους νόμους και διατάξεις, όπως ο νόμος για
τον περιορισμό των διαδηλώσεων, οι διατάξεις για ηλεκτρονικά μητρώα και
ηλεκτρονικές ψηφοφορίες στα σωματεία, ο
νόμος για την εγκατάσταση μόνιμης αστυνομικής δύναμης στα πανεπιστήμια, το
επερχόμενο νομοσχέδιο για την κατάργηση του 8ώρου –που θα περιλαμβάνει και
νέους περιορισμούς στο δικαίωμα της απεργίας–, το Εθνικό Σχέδιο Διαχείρισης
Δημόσιων Συναθροίσεων, ακόμα και το επερχόμενο νομοσχέδιο που θα
αντιδραστικοποιεί περαιτέρω την τοπική αυτοδιοίκηση. Δεύτερον, με τον απόλυτο έλεγχο της ενημέρωσης-πληροφόρησης, αφού κατά
συντριπτική πλειονότητα τα ΜΜΕ λειτουργούν πλέον ως γραφεία Τύπου της κυβέρνησης και αποσιωπούν οτιδήποτε δεν συμφέρει
την κυβέρνηση. Και τρίτον, φυσικά, με τα
μέτρα για την αντιμετώπιση της επιδημίας, που ολοφάνερα πλέον είναι μέτρα
αστυνομοκρατίας και όχι μέτρα υγειονομικής ανάγκης. Είναι μέτρα που
αποσκοπούν να εθίσουν τους πολίτες στην υποταγή, στον έλεγχο, στην εκχώρηση
ελευθεριών, στην απόλυτη εξάρτηση από ένα πανοπτικό κράτος.
2. Ουσιαστικά
χωρίς διακοπή από το δεύτερο λοκντάουν, αυτό του Νοεμβρίου-Δεκεμβρίου (αφού η
«χαλάρωση» του Ιανουαρίου αφορούσε μόνο τη λειτουργία των καταστημάτων), πάμε στο πιο επαχθές λοκντάουν μέχρι
σήμερα, επαχθέστερο και από εκείνο της άνοιξης του 2020. Τότε η κυκλοφορία
επιτρεπόταν μέχρι τα μεσάνυχτα, το πρόστιμο ήταν το μισό σε σχέση με σήμερα και
δεν υπήρχε καν η μάσκα! Και φυσικά, ήταν άλλη η ψυχολογία, γιατί δεν ξέραμε τι
μας περιμένει…
Βαδίζουμε προς τη συμπλήρωση
ενός ολόκληρου χρόνου σε «καραντίνα», με προοπτική αυτό να συνεχιστεί μέχρι τις
αρχές του καλοκαιριού, και με ορισμένα μέτρα να παραμένουν και όλο το 2021.
Άλλωστε, το δηλώνουν ανοιχτά –και χαιρέκακα– ότι, ακόμα και να εμβολιαστούμε όλοι, «κάποιοι περιορισμοί θα διατηρηθούν». Φυσικά,
πρώτ’ απ’ όλα, ο περιορισμός στις συναθροίσεις, αφού αυτό τους καίει, να μην
μπορεί να αντιδράσει ο κόσμος στην πολιτική τους.
Ο τρόπος που μεθοδεύτηκε η
νέα σκλήρυνση του λοκντάουν είναι αποκαλυπτικός. Στην πραγματικότητα, δεν υπήρχε καμιά τεκμηρίωση μιας έξαρσης
της επιδημίας. Απλώς, αυξάνοντας κατά 3-3,5 φορές τα τεστ, έβρισκαν 2-2,5
φορές περισσότερα κρούσματα, ασυμπτωματικά κατά συντριπτική πλειοψηφία. Οι διασωληνωμένοι
ήταν στο ένα τρίτο σε σχέση με την κορύφωση των αρχών Δεκεμβρίου, όπου και τότε
ακόμα το σύστημα υγείας δεν έφτασε στα όριά του. Ενώ οι νεκροί, τη στιγμή που
γράφονται αυτές οι γραμμές, συνεχίζουν να μειώνονται, αργά αλλά σταθερά. Η μόνη
ένδειξη που υπήρχε ήταν η αύξηση του ανιχνευόμενου στα λύματα ιικού φορτίου –
μια μέθοδος όμως που είναι καθαρά επικουρική.
Στην πραγματικότητα, η επιδημία σε όλο τον κόσμο
βρίσκεται σε υποχώρηση όσον αφορά το βασικό κριτήριο, τη θνησιμότητα. Τα τυφλά
κατασταλτικά λοκντάουν όχι μόνο δεν επισπεύδουν το τέλος της αλλά το
καθυστερούν. Κι αυτό γιατί: α) επιβαρύνουν
τη γενικότερη σωματική και ψυχική υγεία του πληθυσμού· β) φέρνουν πιο κοντά
τους φορείς του ιού στα ευπαθή άτομα, εξαιτίας του διαρκούς εγκλεισμού στα
σπίτια· γ) βάζουν σε δεύτερη μοίρα την πραγματική επιδημιολογική επιτήρηση
(μαζικά τεστ, ιχνηλάτηση κ.λπ.)· και δ) προκαλούν συνωστισμό είτε σε χώρους
όπως τα σούπερ μάρκετ είτε κατά τη διάρκεια των σύντομων «ανοιγμάτων», όταν ο
κόσμος τρέχει σαν τρελός να τακτοποιήσει τις υποχρεώσεις του πριν τον
ξανακλείσουν μέσα!
Ο βασικός λόγος, όμως, που η κυβέρνηση του Μητσοτάκη
αποφάσισε μια ακόμα απαγόρευση κυκλοφορίας χουντικού τύπου δεν είναι… τα
λύματα, αλλά ο φόβος! Η κυβέρνηση φοβήθηκε την κλιμάκωση του κινήματος της
νεολαίας κατά του νομοσχεδίου για την τριτοβάθμια εκπαίδευση (στο οποίο αντιτίθεται το σύνολο της ακαδημαϊκής
κοινότητας, αλλά ακόμα και στελέχη της ΝΔ). Φοβήθηκε την κλιμάκωση των αντιδράσεων επιχειρηματιών και εργαζομένων ιδίως
στους κλάδους που καταστρέφονται ολοκληρωτικά (π.χ. εστίαση, λιανεμπόριο,
καλλιτεχνικά επαγγέλματα κ.λπ.). Φοβήθηκε πως, ό,τι και να βγάζουν οι στημένες
δημοσκοπήσεις, το κλίμα έχει αρχίσει να
στρέφεται εναντίον της. Κάτι που φαίνεται ακόμα και από μικρά γεγονότα,
όπως η κατακραυγή για το ταξίδι του πρωθυπουργού στην Ικαρία. Φοβήθηκε, τέλος,
ότι, με την επιστροφή σε κάποιου είδους «κανονικότητα», θα αποκαλυφθεί το
μέγεθος της οικονομικής καταστροφής καθώς και η γύμνια της σε επίπεδο
πραγματικών αναπτυξιακών και ανακουφιστικών μέτρων. Οπότε εφαρμόζει για μια ακόμη φορά το γνώριμό της δόγμα του σοκ: εγκλεισμός,
τρομοκρατία, καταστολή, κοινωνικός κανιβαλισμός. Υπολογίζουν ότι, ακόμα κι
αν προσωρινά η δυσαρέσκεια αυξηθεί –λόγω της ολοφάνερης πλέον αντίθεσης του
κόσμου στα λοκντάουν–, στον βαθμό που αυτή η δυσαρέσκεια δεν θα μπορεί εύκολα
να εκφραστεί στο πεζοδρόμιο (ή τουλάχιστον έτσι πιστεύουν), θα κερδίσουν χρόνο ώστε
να αποπροσανατολίσουν, και να λειτουργήσει υπέρ τους η κατάθλιψη, η
ατομικοποίηση, η απογοήτευση. Ο απώτερος
στόχος τους τελικά είναι να επικαλεστούν την «απρόβλεπτη» διάρκεια της
επιδημίας για να φέρουν ένα νέο μνημόνιο, με το οποίο φλερτάρει ούτως ή άλλως η
πολιτική τους.
3. Το θέμα της υγείας, το θέμα της οικονομίας
και το θέμα της δημοκρατίας δεν είναι τρία πράγματα ξέχωρα μεταξύ τους. Ίσα
ίσα, είναι αλληλένδετα. Η κυβέρνηση πατάει στο υγειονομικό ζήτημα για να
τσακίσει τα δημοκρατικά μας δικαιώματα και αυτό το αξιοποιεί αμέσως για να
περάσει αντιλαϊκά μέτρα, μέτρα που αποδυναμώνουν ακόμα περισσότερο εργατική και
μικροαστική τάξη. Και αντίστροφα, η απειλή της εξαθλίωσης και η πολιτική της
τρομοκρατίας και της καταστολής δεν επιτρέπουν να ανοίξει η συζήτηση και να
υπάρξει αποτελεσματική άμυνα στην υγειονομική απειλή.
Γι’ αυτό η υπεράσπιση των δημοκρατικών δικαιωμάτων και
ελευθεριών πρέπει να γίνει το υπ’ αριθμόν ένα ζήτημα για όλο τον ελληνικό λαό.
Αυτό είναι το μετερίζι μας αυτή τη στιγμή! Κάθε κινητοποίηση, για οποιοδήποτε
άλλο θέμα, υγειονομικό, εκπαιδευτικό, οικονομικό, πρέπει να συνδέεται άμεσα με
το θέμα της δημοκρατίας!
Να παραδειγματιστούμε από τις αντιδράσεις των
υπόλοιπων ευρωπαϊκών (και όχι μόνο) λαών ενάντια στα ταξικά και αντιδημοκρατικά
λοκντάουν, ενάντια στη φτωχοποίηση και τον κρατικό αυταρχισμό. Τα απολύτως ελεγχόμενα ΜΜΕ στη χώρα μας αποκρύπτουν
αυτές τις κινητοποιήσεις, ή προσπαθούν να τις ταυτίσουν με τους «αρνητές του
ιού», κάτι που είναι ένα μεγάλο ψέμα. Ο ελληνικός λαός ήταν πάντα πρωτοπόρος σε
κάθε δίκαιο αγώνα σε αυτή την ήπειρο. Τα 200 χρόνια από την Επανάσταση του ’21
που συμπληρώνονται φέτος μας καλούν σε ανάταση, αφοβία και αντίσταση, όχι σε
δειλία και υποταγή!
Να εκμεταλλευθούμε και την παραμικρή ευκαιρία για να
σπάσουμε τον τρόμο και τις απαγορεύσεις, βάζοντας επιτακτικά το ζήτημα της
αποκατάστασης των δημοκρατικών μας ελευθεριών, μαζί με όλα τα άλλα αιτήματά
μας. Η φωνή της νεολαίας «όλοι στον δρόμο, όλοι στον αγώνα» όχι μόνο δεν πρέπει
να σβήσει από την «καραντίνα», αλλά πρέπει ν’ ακουστεί παντού, βάζοντας στην
«καραντίνα» την κυβέρνηση της κορωνο-χούντας! Το οφείλουμε στη ζωή, στα παιδιά
μας, στις νέες γενιές, στο μέλλον αυτής εδώ της χώρας!
12.2.2021
Η Συντακτική Επιτροπή
