Αλλά η τρομοκρατία και το κράτος επιτήρησης στρέφονται ενάντια σε όλο τον λαό
Με μπροστάρηδες τους λιμενεργάτες, οι Ιταλοί ξεσηκώθηκαν κατά του
απαρτχάιντ του «πράσινου πάσου». Παρόμοια γεγονότα έχουμε και σε πολλές
άλλες χώρες. Ο ελληνικός λαός, με τη μεγάλη του παράδοση σε δημοκρατικούς
αγώνες, δεν επιτρέπεται να παραμένει παθητικός απέναντι
σε μια αντιδημοκρατική εκτροπή
Η κήρυξη γενικευμένου πολέμου κατά των ανεμβολίαστων, που στοχοποιούνται ως υπεύθυνοι για τη συνέχιση της επιδημίας και τις συνέπειές της, αποκλείονται πλήρως από σειρά δραστηριοτήτων (συνελεύσεις, συνέδρια, χώροι ψυχαγωγίας και εστίασης) και θα πρέπει πλέον να πληρώνουν μηνιαίως υπέρογκα ποσά για ράπιντ τεστ, καταδικαζόμενοι έτσι σε οικονομικό, επαγγελματικό, κοινωνικό και ηθικό θάνατο, αποτελεί μια άκρως επικίνδυνη πολιτική εκτροπή.
Όταν δαιμονοποιείς και καλείς να κατασπαραχθεί μια ολόκληρη κοινωνική ομάδα ως ηθικά και πνευματικά υποδεέστερη και καταστροφική, ουσιαστικά αντιγράφεις τα μοντέλα των ναζί και του απαρτχάιντ. Όταν φτάνεις να αντιμετωπίζεις το σαράντα τοις εκατό του λαού ως «μιάσματα», σε λίγο δεν θα διστάσεις να αντιμετωπίσεις το σύνολο του λαού με τον ίδιο τρόπο. Όταν με πρόσχημα έναν μέτριας σοβαρότητας ιό έχεις επιβάλει επί ενάμιση χρόνο γενικευμένη αστυνόμευση της παραμικρής κίνησης του συνόλου του πληθυσμού και αυτό το παρατείνεις επ’ αόριστον, πλέον έχεις αλλάξει το πολίτευμα.
Όλα αυτά συμβαίνουν με τον πλήρη συντονισμό κυβέρνησης και ΜΜΕ, αλλά και με την ανοχή, σε πολλές δε περιπτώσεις και ενθάρρυνση εκ μέρους της «αντιπολίτευσης», που έχει υιοθετήσει πλήρως το κυρίαρχο αφήγημα και ενίοτε εμφανίζεται «βασιλικότερη του βασιλέως», πάντοτε βεβαίως με το περιτύλιγμα ενός κάλπικου και υποκριτικού «προοδευτισμού».
Τα πράγματα πλέον είναι πολύ σοβαρά. Είναι προφανές ότι δεν μιλάμε για «υγειονομική διαχείριση» αλλά για την προσπάθεια οριστικής, διά παντός εγκατάστασης ενός τεράστιου μηχανισμού διαρκούς ελέγχου, τιμωρίας, ποινών, εκβιασμών, εξουθένωσης και εξόντωσης. Το καθεστώς των λοκντάουν, των sms, της απαγόρευσης κυκλοφορίας, της λυσσαλέας επιβολής πειραματικών εμβολίων, των παράλογων και εξευτελιστικών διακρίσεων σε βάρος του μισού σχεδόν πληθυσμού, όσο δεν συναντά σοβαρή αντίσταση, αποθρασύνεται και αγριεύει ακόμα περισσότερο. Δεν πρόκειται να φύγει πάνω από τον σβέρκο μας, αν δεν το διώξουμε εμείς.
Τον δρόμο τον δείχνουν τα μαζικά λαϊκά κινήματα της Γαλλίας και της Ιταλίας. Στη Γαλλία, με τη σταθερή παρουσία των Κίτρινων Γιλέκων και την υποστήριξη εργατικών συνδικάτων, οι ακατάπαυστες διαδηλώσεις από τις 21 Ιουλίου μέχρι σήμερα ενάντια στο «υγειονομικό πιστοποιητικό» έχουν ανακόψει τη σκλήρυνση των μέτρων και σε έναν βαθμό τα έχουν καταστήσει ανενεργά. Στην Ιταλία, με πρωτοπόρους τους λιμενεργάτες της Τεργέστης και τον λαό της πόλης, έχει γεννηθεί ένα ισχυρό κίνημα ενάντια στο «πράσινο πάσο», με διαδηλώσεις σε όλη τη χώρα. Ακολουθούν η γειτονική Ελβετία, με ένα οργανωμένο και δυναμικό κίνημα, αλλά και οι μακρινές Αυστραλία και Νέα Ζηλανδία.
Στη χώρα μας οι χιλιάδες υγειονομικοί που επέλεξαν να μην εμβολιαστούν, και τιμωρούνται με αναστολή εργασίας και μισθού επ’ αόριστον, συνεχίζουν με πείσμα, δυναμισμό και αυταπάρνηση τον αξιέπαινο αγώνα τους,αυτό όμως δεν είναι αρκετό για να ανακόψει την επίθεση, όταν κάθε άλλη αντίδραση έχει υποχωρήσει. Χρειάζεται ένα ευρύτερο κίνημα διαμαρτυρίας, ενεργητικής αντίστασης και πολιτικής ανυπακοής, μέσα από το οποίο θα εκφραστούν και θα δράσουν τα πιο συνειδητά και μαχητικά τμήματα όχι μόνο όσων δεν θέλουν να εμβολιαστούν αλλά και όσων καταλαβαίνουν την πολιτική σοβαρότητα της κατάστασης.
Είναι λοιπόν επιτακτική ανάγκη όσες δυνάμεις αντιλαμβάνονται ότι έχουμε να κάνουμε με την εγκαθίδρυση ενός νέου τύπου ολοκληρωτισμού να συσπειρωθούν και να καλέσουν άμεσα σε οργανωμένη αντίδραση. Οι εξελίξεις δεν θα περιμένουν.
Βασίλης Παπανικολάου
