 |
Οι άθλιες συνθήκες εργασίας και διαμονής, η εργοδοτική ασυδοσία, τα κυβερνητικά "μέτρα" της περιόδου των λοκντάουν, και η γενικότερη απαξίωση του εργατικού δυναμικού τελικά απέτρεψαν τους νέους από το να πάνε να εργαστούν για σεζόν στον τουρισμό. Και ούτε θα ξαναπάνε εύκολα... |
Κάποιοι χρειάζονται μαθήματα ιστορίας μπας και θυμηθούν ότι ο θεσμός της δουλείας έχει καταργηθεί εδώ και αιώνες και σύγχρονους σκλάβους δεν θα βρουν, ειδικά στον δυτικό κόσμο. Αυτό επιβεβαιώνεται περίτρανα με τη μαζική άρνηση των νέων να συμμετάσχουν στο success story της τουριστικής βιομηχανίας, να πάνε δηλαδή τη φετινή σεζόν για δουλειά στα νησιά. Οι κυβερνήσεις των τελευταίων δεκαετιών, αφού πρώτα απαξίωσαν και εξαφάνισαν την πραγματική βαριά βιομηχανία, εκτοξεύοντας το ποσοστό ανεργίας στα ύψη, μας βομβαρδίζουν από κοινού με το τουριστικό κεφάλαιο για τις «ευοίωνες» οικονομικές και εργασιακές προοπτικές της νέας «βαριάς βιομηχανίας», της «ατμομηχανής της ελληνικής οικονομίας», δηλαδή του τουρισμού. Και μέχρι προ υγειονομικής κρίσης η προσέλκυση εργαζομένων στις τουριστικές περιοχές ήταν ένα σοβαρό ποσοστό.
● Το 2012 οι εργοδοτικοί συνδικαλιστές υπέγραψαν μείωση μισθών 15% στη συλλογική σύμβαση των εργαζομένων στον τουρισμό.
● Εν μέσω πανδημίας η κυβέρνηση επιδότησε γενναιόδωρα τις μεγάλες τουριστικές επιχειρήσεις, ενώ στους εργαζόμενους πέταξε ένα επίδομα πείνας των 534 ευρώ, και αυτό αν είχες τις προϋποθέσεις. Όσοι «τυχεροί» συνέχισαν να εργάζονται, αμείβονταν με πενιχρούς μισθούς λόγω του προγράμματος με τον γελοίο τίτλο «ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ», με ανύπαρκτα μέτρα προστασίας. Και όσοι νοσούσαν, στην καλύτερη περίπτωση κάθονταν 5 μέρες καραντίνα.
● Μέχρι την επιδημία, τα κέρδη των τουριστικών επιχειρήσεων ήταν σημαντικά αυξημένα, και τα έσοδα ήταν πάντα πολύ μεγαλύτερα από αυτά που δηλώνονταν, ωστόσο οι εργοδότες είναι απρόθυμοι να τηρήσουν έστω και τις υπάρχουσες υποχρεώσεις τους προς τους εργαζόμενους. Δίνουν μισθούς πείνας, με ωράρια εξοντωτικά, 10ωρα και 12ωρα, 7 ημέρες την εβδομάδα χωρίς ρεπό. Οι συμβάσεις υπογράφονται με βάση τον κατώτατο μισθό και τα υπόλοιπα μαύρα. Τα δώρα και τα επιδόματα, όταν δίνονται, υπολογίζονται στον πλασματικό της σύμβασης και όχι στον πραγματικό μισθό. Οι υπερωρίες φυσικά απλήρωτες και τα ένσημα κουτσουρεμένα. Το χειμώνα οι εργαζόμενοι έχουν την πολυτέλεια να ζουν με τα 400 ευρώ του ταμείου ανεργίας και αυτό για ένα τρίμηνο μόνο!
● Τα φιλοδωρήματα σε πάρα πολλές περιπτώσεις τα μοιράζονται με την εργοδοσία, άλλοτε 50-50 και άλλοτε 70-30 υπέρ της επιχείρησης!
● Οι πρακτικάριοι (σπουδαστές που κάνουν την πρακτική τους), αντί να δουλεύουν 5ημερο και 8ωρο, δουλεύουν όπως και οι υπόλοιποι εργαζόμενοι.
● Οι χώροι διαβίωσης που παρέχονται στους εργαζόμενους είναι επιεικώς απαράδεκτοι. Άλλοτε υπόγεια μέσα στην υγρασία και άλλοτε κοντέινερς που βράζουν το καλοκαίρι και αποθήκες. Εργαζόμενοι στοιβαγμένοι σε συνθήκες αισχρές, από κάθε άποψη, ενώ τα ενοίκια των σπιτιών είναι απαγορευτικά. Πέρσι στη Μύκονο εργαζόμενη αναγκάστηκε να μείνει 3 μήνες μέσα στο αυτοκίνητό της.
● Τα πρόστιμα για οποιαδήποτε παράβαση της εργοδοσίας, όταν και αν μπουν, είναι πάρα πολύ μικρά πια. Σε πολλές τουριστικές περιοχές η επιθεώρηση εργασίας είναι ανύπαρκτη και αλλού υποστελεχωμένη.
Να μην αναρωτιούνται λοιπόν γιατί τα νέα παιδιά προτιμούν από τις συνθήκες γαλέρας της Μυκόνου και της Σαντορίνης να μείνουν στο σπίτι τους, να βρουν δουλειές με μικρότερες απολαβές, να δουλέψουν με τηλεργασία –που τόσο προωθήθηκε από την κυβέρνηση–, αλλά τουλάχιστον σε πιο ανθρώπινες συνθήκες και με λιγότερα έξοδα. Ή να μεταναστεύσουν σε άλλες χώρες για ένα καλύτερο βιοτικό επίπεδο.
Άρα εδώ μιλάμε για μια αντίδραση των νέων εργαζομένων απέναντι στην εργοδοτική αυθαιρεσία και τις αντεργατικές πολιτικές, και αυτό μόνο αισιόδοξα μπορούμε να το δούμε. Πάνω από 50.000 κενές θέσεις φέτος; Του χρόνου περισσότερες!
- Να καταργηθεί ο νόμος Χατζηδάκη και όλοι οι αντεργατικοί νόμοι.
- Επαναφορά κλαδικών συλλογικών συμβάσεων.
- Γενναία αύξηση του κατώτατου μισθού. Αύξηση του επιδόματος ανεργίας και χρονική επέκτασή του για όσο χρόνο διαρκεί η ανεργία.
- Μείωση των ωρών εργασίας.
- Επαναλειτουργία και στελέχωση των ελεγκτικών μηχανισμών της Επιθεώρησης Εργασίας.
Όλγα Στεφανίδου
