Τους τελευταίους μήνες η κίνηση στην Αθήνα είναι απελπιστική. Οι συγκοινωνιολόγοι προβάλλουν διάφορες αιτίες και προτείνουν διάφορες λύσεις, αλλά, όπως όλοι οι «ειδικοί» στην εποχή μας, βλέπουν τα πράγματα στενά, μηχανιστικά και «από τα πάνω». Υπάρχουν ένα σωρό παράγοντες που αγνοούνται: 1) Οι Αθηναίοι για δύο χρόνια ήταν έγκλειστοι λόγω λοκντάουν. Πολλές υποχρεώσεις έμειναν πίσω και τώρα ο κόσμος τρέχει και δεν φθάνει. 2) Η γνωστή τρομοκρατία για την επικινδυνότητα του ιού έχει σαν αποτέλεσμα ακόμα και τώρα πολύς κόσμος να αποφεύγει τα μέσα μαζικής μεταφοράς.
3) Ο κόσμος δεν έχει λεφτά να κάνει σέρβις στο αυτοκίνητό του, με αποτέλεσμα όλο και περισσότερα αυτοκίνητα να «μένουν» και να κλείνουν λωρίδες. 4) Πάρα πολύς κόσμος δουλεύει πλέον σε δουλειές που απαιτούν μετακινήσεις. Αυτό έχει να κάνει και με την «ελαστικοποίηση» της εργασίας και με την κυριαρχία της παρασιτικής οικονομίας. Σε χώρες όπου οι εργαζόμενοι δουλεύουν σε μεγάλες επιχειρήσεις με σταθερά ωράρια οι μετακινήσεις είναι πιο προγραμματισμένες. 5) Η «απορρύθμιση» της αγοράς έχει ως αποτέλεσμα να κυκλοφορούν και να σταθμεύουν παντού, και όλη τη μέρα, πάρα πολλά επαγγελματικά οχήματα και να επικρατεί αναρχία σε διάφορα έργα που προκαλούν όχληση. 6) Οι «παρεμβάσεις» ορισμένων δημάρχων εξυπηρετούν κυρίως το «φαίνεσθαι» καθώς και διάφορα ιδιωτικά συμφέροντα, και όχι τις ανάγκες των πολλών.
Π.Δ.
