Πριν από κάποιους μήνες διαβάσαμε στον διεθνή Τύπο ότι παρατηρήθηκε μεγάλη έλλειψη διοξειδίου του άνθρακα στην Αγγλία. Το διοξείδιο του άνθρακα είναι ένα αέριο που έχει απίστευτες χρήσεις (αναψυκτικά, πυροσβεστήρες, ιατρικά αέρια, θερμοκήπια, υδραυλικά συστήματα, ψυκτικά μέσα, οινοποιία, βιοκαύσιμα κ.ά.). Την ίδια στιγμή, σύμφωνα τουλάχιστον με τις κυρίαρχες θεωρίες περί «κλιματικής αλλαγής», τα επίπεδα διοξειδίου του άνθρακα στην ατμόσφαιρα είναι τα υψηλότερα που έχουν υπάρξει από τότε που γίνονται μετρήσεις. Ένα μέρος του διοξειδίου του άνθρακα που καταλήγει στην ατμόσφαιρα εκλύεται από την παραγωγική διαδικασία (π.χ. φουγάρα εργοστασίων).
Αν σήμερα ζούσαμε σε μια σοσιαλιστική κοινωνία, με μια οικονομία κεντρικού σχεδιασμού, θα ήταν εύκολο να συλλέγεται το διοξείδιο του άνθρακα από τις καμινάδες των εργοστασίων (η σχετική τεχνολογία υπάρχει), ώστε και όφελος για το περιβάλλον να υπάρχει και αφθονία σε προϊόντα στα οποία χρειάζεται το διοξείδιο του άνθρακα.
Και τώρα όμως υπάρχει σκέψη σε πολλές χώρες αυτό να προχωρήσει. Η διαφορά είναι ότι στον καπιταλισμό όλα υποτάσσονται στο κέρδος και ότι τόσο μεγάλες δουλειές πρέπει υποχρεωτικά να περάσουν από το χρηματιστήριο (δικαιώματα άνθρακα κ.λπ.). Οπότε έχουμε κάθε λόγο να αμφιβάλλουμε ότι αυτή η εξαιρετική ιδέα θα λειτουργήσει τελικά επωφελώς για το περιβάλλον και τις ανθρώπινες ανάγκες. Αλλά αυτός είναι ο καπιταλισμός.
Α.Α.
