 |
| Η βία μεταξύ μαθητών στα σχολεία είναι υπαρκτό πρόβλημα· την ευνοεί η ακολουθούμενη πολιτική διάλυσης του κοινωνικού ιστού. Από εκεί και πέρα, η κυβέρνηση εργαλειοποιεί το πρόβλημα για τους δικούς της σκοπούς, όπως για να ενοχοποιήσει τη νέα γενιά. |
Η κυβέρνηση, και μάλιστα διά του ίδιου του πρωθυπουργού, παρουσίασε μέτρα για την καταπολέμηση του «σχολικού εκφοβισμού». Τα μέτρα αυτά είναι ένα μείγμα παλαιάς κοπής αγριοσυντηρητισμού και καταστολής με νεοφιλελεύθερα «συστήματα» κοινωνικού χαφιεδισμού και μετακύλισης ευθυνών στην κοινωνία, σε εκπαιδευτικούς και γονείς. Δηλαδή: επαναφορά πενθήμερων αποβολών, αυστηροποίηση καθεστώτος απουσιών, διευκόλυνση της διαδικασίας αλλαγής σχολικού περιβάλλοντος, πλατφόρμα επώνυμων καταγγελιών για περιστατικά εκφοβισμού σε κάθε σχολείο, πληρωμή από τους γονείς για τις ζημιές που κάνουν οι μαθητές.
Σχολικός εκφοβισμός είναι η άσκηση οργανωμένης και συνεχούς βίας, ψυχολογικής και σωματικής, από ομάδα παιδιών σε ένα άλλο παιδί, συνήθως αδύναμο σωματικά ή ψυχολογικά, για την απόσπαση οφελών ή και χωρίς τέτοιο κίνητρο. Το ζήτημα έχει παιδαγωγική και κοινωνική διάσταση. Τα παιδιά έχουν από μόνα τους, ιδιαίτερα στις μικρές ηλικίες, μια μορφή έμφυτης επιθετικότητας. Το αν αυτή θα πάρει επικίνδυνες διαστάσεις εξαρτάται απ’ τα βιώματα και τις παραστάσεις του κάθε παιδιού. Μεγάλη σημασία έχει η ηλικία: άλλο πράγμα η επιθετικότητα στα νήπια (4-6 χρονών), άλλο στο δημοτικό (6-12 χρονών) και άλλο στο γυμνάσιο (12-15 χρονών). Το πρόβλημα του σχολικού εκφοβισμού εντοπίζεται περισσότερο στις ηλικίες 11-15 χρονών, όπου τα παιδιά αποκτούν μεγαλύτερη συνειδητότητα των πράξεών τους και μπαίνουν στο κρίσιμο για τη ζωή τους στάδιο της εφηβείας.
Αυτά γενικά όσον αφορά την παιδαγωγική διάσταση. Όσον αφορά την κοινωνική διάσταση: πέρα από το ότι ζούμε στην αστική κοινωνία της βίας και της εκμετάλλευσης –και αυτό έχει την αντανάκλασή του στην ψυχολογία και τον χαρακτήρα πρώτα απ’ όλα των παιδιών–, η πίεση σε οικογένειες και παιδιά έχει αυξηθεί ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια, κάτω απ’ το βάρος των εγκλεισμών της επιδημίας, της άγριας οικονομικής αφαίμαξης, της διάλυσης του κοινωνικού ιστού που επιφέρει η εφαρμοζόμενη πολιτική, ιδιαίτερα των νεοφιλελεύθερων κυβερνήσεων. Είναι λογικό κάτω από μια τέτοια κατάσταση να έχουν αυξηθεί τα περιστατικά βίας, ιδιαίτερα στους εφήβους. Ρόλο φυσικά έχει παίξει και η άθλια αστική πολιτική στο μεταναστευτικό ζήτημα.
Η κυβέρνηση έχει ξεκινήσει αυτή την «αντι-μπούλινγκ» εκστρατεία (μπούλινγκ λένε τον εκφοβισμό στα Αγγλικά) με διάφορες σκοπιμότητες: Να διογκώσει το πρόβλημα για να αποπροσανατολίσει από άλλα κοινωνικά προβλήματα αλλά και για να ενοχοποιήσει νεολαία και κοινωνία, παρουσιάζοντας ιδιαίτερα τη νέα γενιά σαν αλληλοσπαρασσόμενη αγέλη που το μόνο που της πρέπει είναι καταστολή και περιορισμοί. Να αποκρύψει τις δικές της, και του συστήματος που υπηρετεί, ευθύνες για το ζήτημα. Να χτυπήσει κάθε έννοια προοδευτικής παιδαγωγικής, επαναφέροντας αυταρχικές και ξεπερασμένες μεθόδους, εξατομικεύοντας το πρόβλημα και εξαφανίζοντας κάθε κοινωνική προσέγγιση των παιδαγωγικών ζητημάτων. Να κάνει τα σχολεία «άντρα» κοινωνικού χαφιεδισμού και κατασταλτικών μέτρων. Να συκοφαντήσει ως βία και εκφοβισμό κάθε μαζική αντίσταση στην αντιδραστική πολιτική της στον χώρο της παιδείας (καταλήψεις, διαδηλώσεις της νεολαίας).
Η βάση του προβλήματος είναι η ίδια η ύπαρξη της καπιταλιστικής κοινωνίας, που βασίζεται στην εκμετάλλευση και την αποθέωση του ανταγωνισμού. Και είναι μέγιστη υποκρισία η κυβέρνηση των συμμοριών του κεφαλαίου που αφαιμάζουν τον ελληνικό λαό να κατηγορεί τη νέα γενιά για… οργανωμένο εκφοβισμό.
Η απάντηση απ’ τη μεριά της εργαζόμενης εκμεταλλευόμενης κοινωνίας στο ζήτημα πρέπει να είναι: Η πάλη για μέτρα υπέρ της κοινωνικής συνοχής, η δημιουργία σταθερών προοπτικών για τη νεολαία, η υπεράσπιση της δημόσιας παιδείας με πλήρη και σύγχρονα εκπαιδευτικά και επαγγελματικά δικαιώματα, η ενίσχυση όλων των μορφών κοινωνικής αλληλεγγύης και συλλογικότητας, η διατήρηση και διεύρυνση των –υπό διωγμό– δημοκρατικών κατακτήσεων του λαού μας.
Η κυβέρνηση της τρομοκρατίας του κεφαλαίου κατηγορεί τη νεολαία και τον εργαζόμενο λαό για εκφοβισμό. Της επιστρέφουμε την κατηγορία και παλεύουμε για την κοινωνική και πολιτική ανταπόδοση των αντιδημοκρατικών-αντιλαϊκών πράξεών της. Δυναμώνουμε τις μορφές και δράσεις κοινωνικής αλληλεγγύης και στρέφουμε την οργή μας, οργανωμένα και μαζικά, ενάντια στους πραγματικούς αίτιους του προβλήματος της βίας, το κεφάλαιο και τους πολιτικούς του υπηρέτες.
Σ. Κρόκος
