Στις επερχόμενες ευρωεκλογές: μαυρίζουμε την αντιλαϊκή-αντιδημοκρατική κυβέρνηση Μητσοτάκη και καταδικάζουμε την ιμπεριαλιστική Ευρωπαϊκή Ένωση του πολέμου με κριτική ψήφο στο ΚΚΕ. Μια αλλαγή του πολιτικού συσχετισμού, μέσα από ένα ευνοϊκό εκλογικό αποτέλεσμα, θα είναι η καλύτερη βοήθεια στους νέους αγώνες μας.
1. Η αντιλαϊκή-αντιδημοκρατική πολιτική της κυβέρνησης Μητσοτάκη, αλλά και ευρύτεροι παράγοντες, όπως η κλιμάκωση των πολεμικών συγκρούσεων στη «γειτονιά» μας, επιδεινώνουν καθημερινά όλες τις πτυχές της επιβίωσης του εργαζόμενου ελληνικού λαού.
Η ακρίβεια συνεχίζεται ανεξέλεγκτη. Η δημόσια υγεία και η δημόσια παιδεία αποδομούνται σκόπιμα και συστηματικά. Τα δημοκρατικά δικαιώματα δέχονται επίθεση από την πιο αντιδημοκρατική κυβέρνηση των τελευταίων 50 χρόνων. Συνεχίζεται η απαξίωση και το ξεπούλημα κάθε δημόσιου αγαθού, προς όφελος της ολιγαρχίας του πλούτου και των ψευτο-επενδυτών. Τέλος, ο λαός μας απειλείται πολύπλευρα από την ταύτιση της κυβέρνησης με τις πλέον πολεμοχαρείς επιδιώξεις ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-Ε.Ε. στην περιοχή μας.
Σαν να μην έφτανε το γεγονός ότι έχει μετατρέψει τη χώρα μας σε βασικό κόμβο εξοπλισμού της Ουκρανίας, η κυβέρνηση Μητσοτάκη επέλεξε την πλήρη ευθυγράμμιση με την ακροδεξιά κυβέρνηση του Ισραήλ, που πνίγει στο αίμα τη Λωρίδα της Γάζας και επιδιώκει τη γενίκευση του πολέμου στη Μέση Ανατολή. Ο Μεϊμαράκης έφθασε στο σημείο να πει ότι, αν μας ζητήσει το ΝΑΤΟ να πάμε να πολεμήσουμε, πρέπει να μπούμε πρώτοι στη μάχη! Λες και υπάρχει περίπτωση να στείλουν τα δικά τους παιδιά να πεθάνουν στα πεδία των μαχών!
Η παρακμή του παγκόσμιου καπιταλισμού φέρνει απειλή γενικευμένων πολέμων, αναζωπύρωση κάθε είδους υπερ-αντιδραστικών ιδεολογιών, νέα μεταναστευτικά-προσφυγικά ρεύματα από διαλυμένες ή εξαθλιωμένες χώρες. Αλλά και έξαρση του αυταρχισμού, φίμωση κάθε άποψης που αρνείται να συνταχθεί με τη «σωστή πλευρά της ιστορίας» – σωστή βέβαια για τα συμφέροντα των αρχουσών τάξεων.
Απέναντι σε αυτή την κατάσταση, τα πλέον συνειδητά και σκεπτόμενα τμήματα του εργαζόμενου ελληνικού λαού οφείλουν να κινητοποιηθούν σε αντιπολεμική-αντιιμπεριαλιστική κατεύθυνση, στρέφοντας τις κινητοποιήσεις τους και κατά της πολεμοκάπηλης κυβέρνησης Μητσοτάκη. Μόνο το δυνάμωμα των εργατικών και λαϊκών κινημάτων, η ήττα των «φονταμενταλιστών» της αγοράς και του πολέμου, η αποφασιστική αλλαγή του κοινωνικού συσχετισμού μπορεί να αντιστρέψει την πορεία προς το φρενοκομείο όπου μας σέρνει το ιστορικά χρεοκοπημένο καπιταλιστικό σύστημα.
2. Ξαναγυρίζοντας στην εσωτερική κατάσταση, η κυβέρνηση Μητσοτάκη υπέστη το πιο σημαντικό μέχρι τώρα πλήγμα, εδώ και πέντε χρόνια που βρίσκεται στην εξουσία, από τις αποκαλύψεις για τη συγκάλυψη του εγκλήματος των Τεμπών. Το ηθικό σοκ που διέτρεξε την ελληνική κοινωνία απέδειξε ότι η πολιτική «ηγεμονία» Μητσοτάκη έχει κοντά ποδάρια. Σε συνδυασμό και με άλλα ζητήματα, η εικόνα του «ικανού διαχειριστή», του «μεγάλου μεταρρυθμιστή», που είχε φιλοτεχνηθεί επίμονα από ακριβοπληρωμένους επικοινωνιολόγους και διαπλεκόμενα μέσα ενημέρωσης, έχει πληγεί αποφασιστικά.
Η αύξηση της δυσαρέσκειας του ελληνικού λαού φέρει επίσης τη σφραγίδα της διαλυτικής ακρίβειας. Όπως έχουμε πει και άλλες φορές, δεν πρόκειται για ένα προσωρινό ή «εξωγενές» γεγονός: η ακρίβεια είναι επιλογή της κυβέρνησης Μητσοτάκη για να υποστηριχθούν τα περιθώρια κέρδους των μεγάλων μονοπωλιακών ομίλων. Η κυβέρνηση συνεχίζει να μην παίρνει κανένα δραστικό μέτρο κατά της αισχροκέρδειας, αν εξαιρέσει κανείς κάποια πρόστιμα, που, όταν φύγουν από τη δημοσιότητα, κατά κανόνα «κουρεύονται» ή και δεν πληρώνονται καθόλου. Φυσικά, όλη αυτή η κατάσταση συνιστά ένα ακόμη χτύπημα και για οτιδήποτε έχει απομείνει από παραγωγική οικονομία στη χώρα μας. Γιατί η ακρίβεια δεν αφορά μόνο τις τιμές με τις οποίες ψωνίζει ο καταναλωτής αλλά και τις τιμές ενέργειας και πρώτων υλών που πρέπει να καταβάλουν οι παραγωγικές επιχειρήσεις.
Γενικά στο πεδίο της οικονομίας βιώνουμε τη διάψευση όλου του υπεραισιόδοξου «αφηγήματος» πάνω στο οποίο έφτιαξε τα κοινωνικά του ερείσματα το επιτελείο Μητσοτάκη. Η πολυδιαφημισμένη «ανάπτυξη» στην πραγματικότητα δεν επαρκεί ούτε να καλυφθούν οι απώλειες από τα μνημόνια και την επιδημία, ενώ οφείλεται κυρίως στη συσσωρευμένη μετα-πανδημική ζήτηση, τη «φούσκα» των ακινήτων και την πληθωριστική αύξηση διαφόρων αξιών (και των εσόδων του κράτους, βλέπε φόροι). Οι εξίσου πολυδιαφημισμένες επενδύσεις κινούνται περίπου στο ένα τρίτο αυτού που προέβλεπε η κυβέρνηση. Οι εξαγωγές πέφτουν τουλάχιστον εδώ και έναν χρόνο και το εμπορικό έλλειμμα αυξάνεται. Η ακρίβεια έχει απορροφήσει τις αυξήσεις του κατώτατου μισθού –και με το παραπάνω– και ο μέσος μισθός είναι από τους χαμηλότερους στην Ευρώπη. Οι αυτοαπασχολούμενοι και μικροεπιχειρηματίες συνεχίζουν να κινούνται μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας, ενώ έχουν να αντιμετωπίσουν και την «τεκμαρτή» φορολόγηση.
Τέλος, ακόμα και όσον αφορά τα κονδύλια από το Ταμείο Ανάκαμψης (που υποτίθεται ότι θα άλλαζαν συνολικά την εικόνα της χώρας) τα πράγματα δεν εξελίσσονται καθόλου όπως τα έλεγε η κυβέρνηση. Υπάρχει μεγάλη υστέρηση στα σχέδια που πρέπει να παρουσιαστούν στην Ε.Ε. για να εγκρίνει τα ποσά. Και, ούτως ή άλλως, τη μερίδα του λέοντος θα πάρουν και πάλι οι κατασκευαστές και οι αετονύχηδες της «πράσινης» και «ψηφιακής» μετάβασης, αφήνοντας ψίχουλα για άλλες ανάγκες.
3. Δίπλα σε όλα τα παραπάνω, ο ελληνικός λαός βιώνει επίσης τις συνέπειες από την αποδόμηση της δημόσιας υγείας και της δημόσιας παιδείας. Το γεγονός ότι η πλειοψηφία του κόσμου, όπως προκύπτει από τα γκάλοπ, καταδικάζει τα απογευματινά επί πληρωμή χειρουργεία και τα ιδιωτικά πανεπιστήμια δείχνει ότι υπάρχει μια τάση επανεκτίμησης της σημασίας των δημόσιων αγαθών. Και αυτό είναι ελπιδοφόρο.
Ακόμα και δεξιοί συνδικαλιστές εκφράζουν δημόσια τη διαφωνία τους για τα απογευματινά χειρουργεία, επισημαίνοντας ότι το πρόβλημα του δημόσιου συστήματος υγείας είναι ότι δεν μπορούν να εκτελεστούν ούτε τα πρωινά χειρουργεία λόγω έλλειψης προσωπικού – δεκάδες χειρουργικές αίθουσες είναι κλειστές. Αντίθετα με τους ισχυρισμούς του Α. Γεωργιάδη ότι τα απογευματινά χειρουργεία θα μειώσουν τις λίστες αναμονής, οι περισσότεροι που τα «επέλεξαν» μέχρι στιγμής ήταν εκτός λίστας. Ωστόσο, η κυβέρνηση, αντί να κάνει προσλήψεις και να δώσει αυξήσεις στους υγειονομικούς, δίνει τη δυνατότητα στους γιατρούς του ΕΣΥ να δουλεύουν και ιδιωτικά και σε ιδιώτες γιατρούς να χειρουργούν στα δημόσια νοσοκομεία. Αυτή είναι άλλη μια βόμβα στα θεμέλια του δημόσιου συστήματος υγείας.
Η κυβέρνηση επιμένει επίσης στον δρόμο μιας ακόμα πιο ταξικής και εμπορευματοποιημένης παιδείας. Παραβίασε το σύνταγμα που απαγορεύει την ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων όχι για να έρθει το Χάρβαρντ και η Σορβόννη, όπως μας έλεγαν, αλλά το ανύπαρκτου κύρους Πανεπιστήμιο Λευκωσίας μαζί με το κερδοσκοπικό fund CVC να φτιάξουν… «μη κερδοσκοπική» σχολή ιατρικής. Και ενώ ο Πιερρακάκης προωθεί το εθνικό απολυτήριο, που μετατρέπει το λύκειο ακόμα περισσότερο σε εξεταστικό κέντρο, οι εκπαιδευτικοί πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης συνεχίζουν την αντίστασή τους στην αξιολόγηση-κατηγοριοποίηση, παρά την τρομοκρατία.
4. Οι επερχόμενες ευρωεκλογές πρέπει να αντιμετωπιστούν από το συνειδητό κομμάτι του εργαζόμενου ελληνικού λαού ως μια ευκαιρία όχι απλώς να δοθεί ένα «μήνυμα» στην κυβέρνηση αλλά να ξεκινήσει το ξήλωμά της. Είναι αλήθεια ότι το Ευρωκοινοβούλιο δεν έχει καμιά ουσιαστική εξουσία. Είναι επίσης αλήθεια ότι η παρέλαση από σελέμπριτι στα ευρωψηφοδέλτια των περισσότερων κομμάτων δημιουργεί και μια αηδία στον σκεπτόμενο κόσμο. Αυτό δεν σημαίνει όμως ότι πρέπει να υποτιμηθεί η μάχη της αποσταθεροποίησης αυτής της μαύρης κυβέρνησης, που περνάει και μέσα από αυτές τις εκλογές. Και το γεγονός ότι η Ευρωπαϊκή «Ένωση» έχει αποκαλυφθεί πλέον ολοφάνερα ως αυτό που ήταν από την αρχή, μια συμμορία ιμπεριαλιστών-ληστών για τον συντονισμό των επιθέσεων στους ευρωπαϊκούς και άλλους λαούς υπογραμμίζει τη σημασία αυτής της μάχης.
Εμείς στην Κομμουνιστική-Τροτσκιστική Ένωση επιλέγουμε να δώσουμε αυτή τη μάχη μέσα από μια κριτική ψήφο στο ΚΚΕ. Δεν έχουμε αυταπάτες για την ηγεσία του ΚΚΕ και έχουμε εκθέσει επί σειρά ετών τις ιδεολογικές και πολιτικές μας διαφορές, διαφορές αρχών, με αυτό το κόμμα. Όμως σε αυτές τις κρίσιμες συγκυρίες η αποχή δεν είναι λύση σε καμιά περίπτωση και δεν υπάρχει η πολυτέλεια μιας ατέρμονης συζήτησης γιατί αυτό το αριστερό ψηφοδέλτιο και όχι ένα άλλο, και ποιος είναι πιο αριστερά από ποιον. Είτε μας αρέσει είτε όχι, το ΚΚΕ είναι το μόνο μεγάλο κόμμα που τάσσεται γενικά κατά της Ε.Ε. και κατά των ιμπεριαλιστικών πολέμων, ενώ είναι το μόνο αριστερό κόμμα που έχει ελπίδες να πετύχει ένα καλό αποτέλεσμα, επηρεάζοντας τον γενικότερο συσχετισμό δυνάμεων.
Σε κάθε περίπτωση, ανεξαρτήτως του αποτελέσματος των ευρωεκλογών, σημασία έχει να συνεχιστεί και να δυναμώσει μια ελπιδοφόρος τάση αντίστασης που αναδείχθηκε τους τελευταίους μήνες (Τέμπη, φοιτητές-εκπαίδευση, αγρότες, δημόσια υγεία κ.λπ.). Η νεοφιλελεύθερη και πολεμοκάπηλη ακροδεξιά του Μητσοτάκη, η κυβέρνηση που θέλει να ενταφιάσει οριστικά τις δημοκρατικές, εργασιακές και κοινωνικές κατακτήσεις δεκαετιών, μπορεί και πρέπει να ηττηθεί. Και αυτό θα γίνει πρώτα και κύρια μέσα από την αφύπνιση και τους αγώνες του ελληνικού λαού.
24.4.2024
Η Συντακτική Επιτροπή
