Στις ευρωεκλογές: μαυρίζουμε την αντιλαϊκή-αντιδημοκρατική κυβέρνηση Μητσοτάκη και καταδικάζουμε την Ευρωπαϊκή Ένωση του πολέμου, του ιμπεριαλισμού, του ολοκληρωτισμού με κριτική ψήφο στο ΚΚΕ.
1. Η εσωτερική κατάσταση καθώς βαδίζουμε προς τις ευρωεκλογές της 9ης Ιουνίου χαρακτηρίζεται από μια μεγάλη αντίθεση. Από τη μια, η βάση της κοινωνίας, τα φτωχότερα στρώματα, βιώνουν μια αυξανόμενη ανασφάλεια, πρώτ’ απ’ όλα οικονομική: ακρίβεια στα βασικά αγαθά που δεν λέει να υποχωρήσει, απλησίαστα ενοίκια και γενικά στεγαστικό κόστος, αυξανόμενη επιβάρυνση από άμεσους και έμμεσους φόρους, όλο και περισσότερα έξοδα για υγεία και παιδεία, που έχουν μπει στο φάσμα της έμμεσης ή άμεσης ιδιωτικοποίησης. Από την άλλη, στην κορυφή της κοινωνίας, η άρχουσα μεγαλοαστική τάξη ζει ένα λαμπρό καλοκαίρι υπερ-κερδοφορίας και, παρά τις περιστασιακές ανησυχίες της, κυρίως από τις διεθνείς εξελίξεις, ξέρει ότι μπορεί να βασίζεται σε μια κυβέρνηση που ξεπερνάει κάθε προηγούμενη όσον αφορά την αφοσίωσή της στα συμφέροντα του κεφαλαίου.
Παράλληλα, η κυβέρνηση, φοβούμενη ότι η δυσαρέσκεια των από κάτω μπορεί με κάποιον τρόπο να εκφραστεί στις ευρωεκλογές, φορτσάρει για να επιβάλει μια ψεύτικη, παραποιημένη, επικοινωνιακά «δουλεμένη» εικόνα της πραγματικότητας. Ώστε να εξαπατήσει ψηφοφόρους χαμηλής πολιτικής συνείδησης, να φοβίσει ψηφοφόρους με συντηρητικά αντανακλαστικά και, φυσικά, να συσπειρώσει τα πλέον αντιδραστικά κομμάτια της κοινωνίας που αποτελούν το κύριο έρεισμά της. Σε αυτό τη βοηθά η πλήρης στήριξή της από τα (μεγαλοαστικά) μέσα ενημέρωσης και η απουσία ισχυρής αντιπολίτευσης.
Ενώ είμαστε προτελευταίοι στην Ε.Ε. σε αγοραστική δύναμη, τελευταίοι σε αποταμίευση και ουσιαστικά πρώτοι σε ακρίβεια, ενώ επενδύσεις και εξαγωγές μειώνονται και η όποια «ανάπτυξη» αφορά και πάλι μόνο ακίνητα και τουρισμό, η κυβέρνηση παρουσιάζει μια «επανάσταση» ανάπτυξης, καινοτομίας και επενδύσεων στην Ελλάδα, από την οποία υποτίθεται ωφελούμαστε όλοι, χάρη στις άοκνες προσπάθειές της! Και ενώ η χώρα μας βρίσκεται ανάμεσα σε δύο πολεμικά μέτωπα (Ουκρανία-Μέση Ανατολή), στα οποία η κυβέρνηση Μητσοτάκη κλιμακώνει την εμπλοκή της (αποστολή όπλων στην Ουκρανία, αποστολή πλοίων στην Ερυθρά Θάλασσα), ενώ η Ε.Ε. γίνεται όλο και περισσότερο ο αδύναμος κρίκος των παγκόσμιων ανταγωνισμών, εμείς θα πρέπει περίπου να πανηγυρίζουμε για τη «σταθερότητα» και «κανονικότητα» που μας έχει εξασφαλίσει η πολιτική Μητσοτάκη!
Μέσα σε αυτές τις συνθήκες βαδίζουμε προς τις ευρωεκλογές, για το αποτέλεσμα των οποίων όμως δεν μπορούμε να κάνουμε πρόβλεψη. Η ιδιαίτερα ελπιδοφόρος φετινή κινητοποίηση της σπουδάζουσας νεολαίας κατά των ιδιωτικών πανεπιστημίων, η λαϊκή αγανάκτηση για τη στάση της κυβέρνησης στο έγκλημα των Τεμπών, καθώς και ορισμένα άλλα «μέτωπα» στα οποία η κυβέρνηση υπέστη πλήγματα, θα μπορούσαν να έχουν διαμορφώσει έναν καλύτερο συσχετισμό εν όψει ευρωεκλογών. Ωστόσο, για πολλούς λόγους, όπως η γενικότερη υποχώρηση της συνείδησης των καταπιεζόμενων στρωμάτων, ιδίως μετά τα γεγονότα της περιόδου 2010-2015, και η έλλειψη συγκεκριμένης πολιτικής προοπτικής, είναι πιθανό οι εκλογές να έχουν μεγάλη αποχή. Κάτι τέτοιο κατά πάσα πιθανότητα θα ωφελήσει το κυβερνών κόμμα. Η κυβέρνηση, ακόμα κι αν έχει υποστεί μια αξιοσημείωτη φθορά μέσα σε λιγότερο από έναν χρόνο από την τελευταία εκλογική της νίκη, διαθέτει ακόμα τη στήριξη ή ανοχή των συντηρητικών στρωμάτων καθώς και στρωμάτων που ευνοούνται από το υπάρχον παρασιτικό μοντέλο «ανάπτυξης». Επίσης, έχει το πλεονέκτημα της κυριαρχίας στο τοπίο της «ενημέρωσης» του ελληνικού λαού.
Γι’ αυτό, ένα άμεσο καθήκον για όλους όσοι δεν έχουν κανέναν λόγο να είναι ευχαριστημένοι από αυτή την πολιτική είναι να πάνε να ψηφίσουν! Να ψηφίσουν με γνώμονα τι θα αδυνατίσει περισσότερο αυτή την αντιλαϊκή-αντιδημοκρατική επίθεση που είναι σε εξέλιξη. Εμείς προτείνουμε την κριτική ψήφο στο ΚΚΕ, γιατί μια τέτοια ψήφος θα δώσει ένα πιο καθαρό μήνυμα αριστερής στροφής, ενίσχυσης των μάχιμων εργατικών, λαϊκών και νεολαιίστικων δυνάμεων. Αλλά και ένα μήνυμα αντίστασης στην Ε.Ε. του πολέμου και των αντιλαϊκών μονόδρομων.
2. Η Ελλάδα, όσο κι αν αυτό προσπαθεί να περάσει η κυβέρνηση, δεν είναι κάποια «όαση» που θα μείνει έξω από την παγκόσμια όξυνση των ανταγωνισμών και των αδιεξόδων του καπιταλισμού της παρακμής. Στην ευρύτερη γειτονιά μας, στην Ουκρανία, στη Μέση Ανατολή, το αίμα ρέει ποτάμι. Μια αλυσίδα γεγονότων, από την απόπειρα δολοφονίας του πρωθυπουργού της Σλοβακίας, που διαφωνεί με την πολιτική της Ε.Ε. στο Ουκρανικό, μέχρι τον θάνατο σε ατύχημα ή «ατύχημα» του προέδρου και του υπουργού Εξωτερικών της Περσίας, και μέχρι την όξυνση μεταξύ Κίνας και Ταϊβάν, δείχνουν ότι η παγκόσμια κατάσταση μπορεί να «ξεφύγει», και να δώσει ακόμα μεγαλύτερες εστίες πολεμικών συγκρούσεων.
Στον χώρο της πρώην Γιουγκοσλαβίας, έχουμε όξυνση μεταξύ Σερβίας και Κοσόβου, αυξανόμενη πίεση από την Ε.Ε. προς τη Σερβία να ανέβει στο δικό της άρμα (και όχι σε αυτό της Ρωσίας και της Κίνας), καθώς και προοπτική διάλυσης της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης. Στη Μολδαβία και τη Γεωργία αντι-ρωσικές και φιλο-ρωσικές δυνάμεις είναι σε σκληρή αντιπαράθεση, με πιθανότητα διάχυσης του πολέμου της Ουκρανίας σε αυτές τις χώρες. Η εξωτερική πολιτική Μητσοτάκη είναι τόσο «επιτυχημένη» που αυτή τη στιγμή ο μόνος ηγέτης της περιοχής με τον οποίο έχει θερμές σχέσεις η κυβέρνηση είναι ο… Ερντογάν. Αλλά και αυτή η ελληνο-τουρκική «προσέγγιση» εκτιμούμε ότι είναι προσωρινή.
Την ίδια στιγμή, η λεγόμενη Ευρωπαϊκή «Ένωση» είναι ό,τι πιο ασταθές και παρακμιακό κυκλοφορεί στον πλανήτη σε επίπεδο μεγάλων δυνάμεων. Με την πολιτική της στο Ουκρανικό καταστρέφει την ευρωπαϊκή βιομηχανία και συσσωρεύει δεινά για τους λαούς της ηπείρου μας. Τεχνολογικά και παραγωγικά έχει μείνει τραγικά πίσω όχι μόνο σε σχέση με την Αμερική αλλά και σε σχέση με την Κίνα. Και ενώ παριστάνει την παγκόσμια υπερασπίστρια της «δημοκρατίας», δεν χάνει ευκαιρία να χτυπήσει τις δημοκρατικές κατακτήσεις των ευρωπαϊκών λαών και πρωταγωνιστεί σε πολεμοκαπηλία και σε δίψα για εξοπλισμούς. Η «πολεμική οικονομία» μπορεί να γίνει το νέο πεδίο καταλήστευσης των ευρωπαϊκών λαών από το κεφάλαιο, υποσκελίζοντας ακόμα και την μπίζνα της «πράσινης μετάβασης».
Για αυτούς τους λόγους, είναι ένας στόχος μέσα από αυτές τις ευρωεκλογές, όσο είναι δυνατό βέβαια, να αποκαλυφθεί ο βαθιά αντιδραστικός χαρακτήρας της ιμπεριαλιστικής Ε.Ε. Με απώτερο στόχο να οξυνθούν οι αντιφάσεις της, να αποδυναμωθούν οι κυρίαρχες πολιτικές δυνάμεις της, να ανοίξουν δρόμοι απαλλαγής των ευρωπαϊκών λαών από τον ζουρλομανδύα των Βρυξελλών. Ακόμα πιο βασικό είναι να φτάσει και στη χώρα μας η επίδραση από το τεράστιο διεθνές νεολαιίστικο κίνημα υπεράσπισης του παλαιστινιακού λαού και καταδίκης των ιμπεριαλιστικών πολέμων. Που στη ρίζα του είναι κίνημα γενικότερης λαϊκής αφύπνισης με δυνάμει αντικαπιταλιστικά χαρακτηριστικά.
3. Δεν πρέπει να υπάρχουν αυταπάτες για το πώς θα κινηθεί στην υπόλοιπη θητεία της η κυβέρνηση Μητσοτάκη, ιδίως αν περάσει χωρίς πρόβλημα τον κάβο των ευρωεκλογών. Να κάποια παραδείγματα μόνο από τις τελευταίες ημέρες: Νέες αποκαλύψεις για το έγκλημα των Τεμπών, και ακόμα μεγαλύτερη προσπάθεια πλήρους αποσιώπησής του. Ανακοίνωση προκλητικών υπερκερδών και μερισμάτων για τους τραπεζίτες, με την κυβέρνηση να δίνει κάλυψη στις ληστρικές προμήθειές τους και τη ληστρική επιτοκιακή τους πολιτική. Στραγγάλισμα των μικρών επιχειρήσεων, μεταξύ άλλων με τον αποκλεισμό τους από το Ταμείο Ανάκαμψης και με μια σειρά κυβερνητικά μέτρα που ευνοούν τη συγκέντρωση της οικονομικής δραστηριότητας. Κλιμάκωση της λεηλασίας του δημόσιου χρήματος, με απευθείας αναθέσεις σε εταιρείες-φαντάσματα φίλων της κυβέρνησης. Σκόπιμη υποστελέχωση των δημόσιων νοσοκομείων και ακόμα περισσότερες δαπάνες υγείας για τους πολίτες (βλ. χαράτσι του Άδωνι στις διαγνωστικές εξετάσεις). Άνοιγμα του δρόμου για ιδιωτικοποίηση ακόμα και της αιμοληψίας! Απειλή βαριών προστίμων για τους ιδιοκτήτες οικοπέδων, με πρόσχημα την πυροπροστασία, αλλά με πραγματικούς σκοπούς την τρομοκρατία, την ψηφιακή επιτήρηση και το χτύπημα της μικρής ιδιοκτησίας.
Πολλά από τα παραπάνω, βέβαια, γυρίζουν μπούμερανγκ στην κυβέρνηση, καθώς η αλαζονεία τους τους οδηγεί να μην κρύβουν πόσο υποτιμούν και απεχθάνονται τον λαό. Τώρα είναι η ώρα, και με την ψήφο αλλά κυρίως με αποφασιστικούς αγώνες, να αλλάξει ο συσχετισμός δυνάμεων. Οι πρωτοπόρες δυνάμεις του εργατικού, λαϊκού και νεολαιίστικου κινήματος πρέπει να μάθουν να επικοινωνούν με τα υπόγεια ρεύματα μέσα στον λαό. Να αντιλαμβάνονται τη διάχυτη δυσαρέσκεια ακόμα και όταν υπάρχουν δυσκολίες να εκφραστεί ανοιχτά, να μεγιστοποιούν τον αντίκτυπό της και να τη διοχετεύουν σε συγκεκριμένα μέτωπα, όπου μπορούν να δοθούν νικηφόροι αγώνες. Ακρίβεια, υγεία, παιδεία, καθεστωτικός αυταρχισμός είναι μερικά από αυτά τα μέτωπα. Η ενότητα ανάμεσα στην εργατική τάξη, το μαχητικό κομμάτι της νεολαίας και τα χτυπημένα μικροαστικά και αγροτικά στρώματα είναι κρίσιμης σημασίας για να γείρει η πλάστιγγα, να περάσει ο αντίπαλος σε θέση άμυνας, να ξεφοβηθεί ο λαός και να αρχίσει να υπερασπίζεται δυναμικά το δίκιο του!
31.5.2024
Η Συντακτική Επιτροπή
