Σε υποχώρηση η προστασία της μητρότητας

 

Η προστασία των εγκύων και των μητέρων 
επιδεινώνεται και λόγω της εργοδοτικής ασυδοσίας
και των ελαστικών εργασιακών σχέσεων

Η κυβέρνηση δεν χάνει ευκαιρία να διαφημίζει πρωτοβουλίες για την «εναρμόνιση επαγγελματικής και οικογενειακής ζωής» με σκοπό την αύξηση της συμμετοχής των γυναικών στην αγορά εργασίας και την ενδυνάμωση αυτής της σχέσης. Όμως πόσο αυτό μπορεί να είναι εφικτό; Ελεύθερη αγορά και καπιταλισμός δεν ευνοούν αυτή τη σχέση, εκτός αν το κράτος θέλει να παρέμβει προστατευτικά με διάφορους τρόπους.

Από στατιστικές της ΕΛΣΤΑΤ προκύπτει ότι οι γεννήσεις στη χώρα μας μειώθηκαν το 2023, σε σχέση με το 2022, κατά 6,2%. Επομένως η καθοδική πορεία των τελευταίων ετών συνεχίζεται.

Η μητρότητα είναι μια διαδικασία για τη γυναίκα η οποία δεν διαρκεί μόνο την περίοδο της εγκυμοσύνης και της λοχείας αλλά ολόκληρη τη γενετήσια περίοδο. Εκτός αυτού, η δυνατότητα της γυναίκας να φέρει στον κόσμο ένα παιδί συνδέεται με μια σειρά κοινωνικούς και ψυχολογικούς παράγοντες, επομένως με τον τρόπο ζωής της. Έτσι λοιπόν η γυναίκα, επιφορτισμένη με αυτόν τον επιπλέον ρόλο, ο οποίος τη διαφοροποιεί βιολογικά, χρειάζεται ειδικές φροντίδες και υπηρεσίες υγείας από το κράτος. Με μνημόνια ή όχι, στη χώρα μας η μητρότητα «κοστίζει» και στην ουσία διώκεται όποτε το αποφασίζει η εργοδοσία, στο όνομα του κέρδους. 

Οι άδειες για την περίοδο της εγκυμοσύνης, του τοκετού και της λοχείας δεν επαρκούν για να καλύψουν τις σύγχρονες ανάγκες της εργαζόμενης γυναίκας. Σε μεγάλο βαθμό καλύπτονται με μειωμένο μισθό, γεγονός που αποτρέπει τις εργαζόμενες γυναίκες από το να τις χρησιμοποιήσουν. Ακόμα περισσότερο, μειώθηκε ο αριθμός των γυναικών που τις δικαιούνται, λόγω της συρρίκνωσης του δημόσιου τομέα, της αύξησης της ανεργίας, της αλλαγής των εργασιακών σχέσεων, της ανασφάλιστης εργασίας, αλλά και του εκβιασμού των εργοδοτών προς τις εγκύους να εργαστούν παράνομα. Πλήθος είναι οι καταγγελίες για ενυπόγραφες διαβεβαιώσεις ότι δεν θα μείνουν έγκυοι για ορισμένο χρονικό διάστημα που ζητούν οι εργοδότες για να προσλάβουν εργαζόμενες. Η εργοδοσία ξεσαλώνει, αφού έχει στο πλευρό της ένα αντεργατικό νομοθετικό οπλοστάσιο, και με αυτό προχωρούν σε απολύσεις εγκύων. Όλο αυτό καθρεφτίζει την εργοδοτική τρομοκρατία και αυθαιρεσία που αντιμετωπίζουν χιλιάδες νέες γυναίκες. 

Για να έχει η μητέρα που γεννά ένα παιδί πραγματική στήριξη και φροντίδα από το κράτος, στην έκταση που απαιτείται, προϋπόθεση είναι μια άλλη οργάνωση της κοινωνίας. Ωστόσο μέχρι τότε πρέπει να παλέψουμε για ουσιαστικές κατακτήσεις. 

 

Ματίνα Χελιδώνη