Με βαθιά πίστη και στις ιδέες και στους ανθρώπους, ο Θανάσης δεν δίστασε να βγει μπροστά σε μικρούς και μεγάλους αγώνες, πάνω σε ζητήματα του κλάδου του και της περιοχής του. Ήταν καθηγητής ηλεκτρολογίας στο τεχνικό λύκειο της Επανομής Θεσσαλονίκης, αλλά είχε δουλέψει και ως βιομηχανικός εργάτης. Λίγο πριν τον θάνατό του είχε πρωταγωνιστήσει στην επιτυχημένη κινητοποίηση των γονιών της περιοχής του ενάντια στην αύξηση των τροφείων των παιδικών σταθμών. Νωρίτερα είχε παίξει αποφασιστικό ρόλο στον αγώνα για την επαναπρόσληψη των καθηγητών της τεχνικής εκπαίδευσης που είχε απολύσει η κυβέρνηση Σαμαρά.
Δεν αντιμετώπιζε αβασάνιστα κανένα θέμα και ήθελε να γνωρίζει βαθιά, σφαιρικά τα πράγματα. Εκτός από όλα τα υπόλοιπα, ήταν και ένας ζεστός άνθρωπος, βαθιά συναισθηματικός, όπως όλοι οι αυθεντικοί επαναστάτες, και πιστός φίλος. Αγαπούσε τη φύση, τις αγροτικές εργασίες, το ψάρεμα, τις κατασκευές. Και ήταν από τους ανθρώπους που χαιρόσουν να συζητάς μαζί του – γιατί ήταν από τους λίγους που ήξερε και να ακούει, εκτός από το να μιλάει. Σύντροφε Θανάση, δεν θα σε ξεχάσουμε ποτέ!
Από τη Σύνταξη
