«Μέρος του προβλήματος και βασική αιτία της ανισορροπίας δυνάμεων είναι ότι οι προοδευτικοί ακτιβιστές προέρχονται κυρίως από τα ανώτερα μεσαία στρώματα και έχουν περιορισμένες σχέσεις με τους ανθρώπους της εργατικής τάξης. Τα κεντροαριστερά κόμματα θα πρέπει να αποδέχονται ρητά την εργατική τάξη και τους ανθρώπους χωρίς πτυχία, ιδιαίτερα σε ηγετικές θέσεις».
Αυτά τα λόγια δεν είναι κανενός μαρξιστή, αλλά ενός αστού οικονομολόγου. Και συγκεκριμένα γράφτηκαν από τον Τουρκο-αμερικανό οικονομολόγο Ντάρον Ατζέμογλου σε πρόσφατη ανάλυσή του για τους Τάιμς της Νέας Υόρκης σχετικά με τις προοπτικές του φιλελευθερισμού. Ο Ατζέμογλου, ο οποίος έχει ασχοληθεί ιδιαίτερα με τη σχέση οικονομίας-δημοκρατίας-κοινωνικής πολιτικής και εργατικής τάξης, πήρε το 2024 το Νόμπελ Οικονομικών Επιστημών, μαζί με άλλους δύο οικονομολόγους.
Αυτή την απλή αλήθεια που είπε ένας φιλελεύθερος αστός οικονομολόγος την έχουν αγνοήσει τελείως τις τελευταίες δεκαετίες τα κόμματα τα οποία προσβλέπουν στις ψήφους της εργατικής τάξης, σοσιαλδημοκρατικά ή πιο «ριζοσπαστικά». Δυστυχώς όμως την έχουν ξεχάσει και οι δυνάμεις που αναφέρονται στην επαναστατική αριστερά και τον μαρξισμό.
Η εργασία της επανασύνδεσης των επαναστατικών ιδεών με το φυσικό τους περιβάλλον, την εργατική τάξη, θα είναι μακρά και επίπονη. Όμως δεν υπάρχει πιο κρίσιμη μάχη από αυτή για όποιον πιστεύει στην απελευθέρωση της καταπιεζόμενης ανθρωπότητας.
Π.Δ.
