Τα περισσότερα σπίτια ζεσταίνονται ανεπαρκώς και κάποια καθόλου. Η θέρμανση είναι δικαίωμα και όχι πολυτέλεια!
 |
| Η εικόνα είναι πολύ ρεαλιστική. Η θέρμανση απαιτεί πλέον χρήματα που πολλά νοικοκυριά δεν διαθέτουν. Σε πολλές πολυκατοικίες, ιδίως των πιο φτωχών συνοικιών, το καλοριφέρ πια δεν ανάβει. Όμως, έτσι και το σπίτι και κυρίως η υγεία μας φθείρεται. |
Με επίσημα στοιχεία, το 20% των σπιτιών στην Ελλάδα δεν μπορεί να θερμανθεί επαρκώς μέσα στον χειμώνα. Η στατιστική φυσικά δεν μπορεί να αναδείξει σε όλη του την έκταση αυτό το τεράστιο κοινωνικό πρόβλημα, που είναι ξεκάθαρα κατόρθωμα της ασυδοσίας και της απληστίας του εγχώριου καπιταλισμού.
Τα βασικά μέσα θέρμανσης είναι δύο: το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο. Η τιμή των πετρελαιοειδών στη λιανική αγορά διατηρείται πάντα ψηλά, μέσω της «απελευθέρωσής» της εδώ και 35 χρόνια (από την τότε κυβέρνηση Κωνσταντίνου Μητσοτάκη) και των ειδικών φόρων κατανάλωσης. Το αποτέλεσμα είναι, ακόμα και όταν πέφτει η τιμή του αργού πετρελαίου διεθνώς, οι τιμές των πετρελαιοειδών να παραμένουν στα ύψη.
Επίσης, λόγω του πολέμου της Ουκρανίας και της θέσης της κυβέρνησης Μητσοτάκη εναντίον της Ρωσίας, χάθηκε η δυνατότητα προμήθειας φθηνού ρωσικού φυσικού αερίου. Το αποτέλεσμα ήταν να ανέβουν κατακόρυφα οι τιμές του φυσικού αερίου, αφού ούτε τo –μέσω τούρκικου αγωγού– αζέρικο αέριο ούτε το πανάκριβο αμερικάνικο υγροποιημένο (LNG) μπορούν να αναπληρώσουν το ρώσικο.Η θέρμανση συνδέεται άμεσα και με τον ηλεκτρισμό. Η μετατροπή του ηλεκτρικού ρεύματος από κοινωνικό αγαθό σε χρηματιστικό προϊόν για τα κέρδη των ίδιων καπιταλιστικών όρνεων που νέμονται και τα μέσα θέρμανσης έχει κάνει δυσβάσταχτη υπόθεση οικονομικά για τα εκατομμύρια των πολιτών συνολικά τα έξοδα στέγασης. Στην Ελλάδα ξοδεύεται το 35,2% του μέσου εισοδήματος για το κόστος στέγασης, έναντι 19,2% που είναι ο ευρωπαϊκός μέσος όρος. Η έγνοια της θέρμανσης έχει γίνει σχεδόν εφιάλτης για την πλειοψηφία του εργαζόμενου λαού.
Η έλλειψη θέρμανσης έχει δραματικές συνέπειες για την υγεία του λαού και την κατάσταση των σπιτιών. Η επιβάρυνση από τις ιώσεις γίνεται ακόμα μεγαλύτερη και ο οργανισμός καθίσταται ευάλωτος μεσοπρόθεσμα σε κάθε είδους ασθένειες. Τα σπίτια διαβρώνονται από την υγρασία, υπόκεινται σε μεγαλύτερη φθορά από τη συνηθισμένη, με αποτέλεσμα να γίνονται ακόμα και ακατάλληλα για να μένουν άνθρωποι.
Χωρίς υπερβολή μπορούμε να πούμε ότι, με την εγκληματική πολιτική του, ο εγχώριος καπιταλισμός εξοντώνει σιγά σιγά τον ελληνικό λαό με το να έχει καταστήσει τη θέρμανση πολυτέλεια και ένα μεγάλο μέρος των σπιτιών ακατάλληλα για διαβίωση.
Είναι ζήτημα επιβίωσης για τον ελληνικό λαό να παλέψει οργανωμένα για να αλλάξει αυτή την κατάσταση. Το ρήμαγμα των σπιτιών είναι συνειδητή πολιτική για να επωφελούνται οι τράπεζες και οι εργολάβοι-κατασκευαστές, είτε μέσω της μείωσης της ιδιοκατοίκησης είτε λανσάροντας δάνεια επισκευών-ανακαινίσεων (που ακόμα και άτοκα να είναι, η μεγαλύτερη μάζα του πληθυσμού αδυνατεί να ανταποκριθεί). Για αυτή τη ζωτικής σημασίας πάλη χρειάζονται αιτήματα που θα χτυπάνε στη ρίζα τους την αστική πολιτική της ενεργειακής ασφυξίας:
- Επιβολή διατίμησης στις τιμές των μέσων θέρμανσης και δραστική μείωση έως κατάργηση των ειδικών φόρων κατανάλωσης.
- Κατάργηση του αισχρού καθεστώτος που έχει καταστήσει τον ηλεκτρισμό χρηματιστικό προϊόν. Κρατικοποίηση όλου του ηλεκτρικού συστήματος κάτω από τον εργατικό-κοινωνικό έλεγχο.
- Πρόγραμμα δημόσιων επενδύσεων, μέσα από την προοδευτική φορολόγηση του μεγάλου κεφαλαίου, για την ανακατασκευή των σπιτιών χωρίς καμία επιβάρυνση των πολιτών, ιδιαίτερα των φτωχών.
- Περιορισμός της ασυδοσίας στην ενοικίαση των σπιτιών. Καθιέρωση διατίμησης στα ενοίκια, σταθερό καθεστώς ενοικίασης με προστασία του ενοικιαστή.
Για αυτά τα μέτρα φυσικά χρειάζεται η ανατροπή του καθεστώτος ασυδοσίας που έχουν επιβάλει στη χώρα τα αρπακτικά του ελληνικού καπιταλισμού, βιομήχανοι του πετρελαίου-εφοπλιστές, εργολάβοι της ενέργειας και των κατασκευών, τραπεζίτες.
Ζωή, υγεία και κατοικία είναι πράγματα άρρηκτα συνδεμένα. Για να τα προστατέψει ο ελληνικός λαός πρέπει να παλέψει άμεσα και οργανωμένα ενάντια σε αυτόν που τα απειλεί, το εγχώριο μεγάλο κεφάλαιο.
Σ. Κρόκος
