 |
Από την περιφρούρηση του κοινοβουλίου το
2011 μέχρι σήμερα, η ηγεσία
του ΚΚΕ κάνει ό,τι μπορεί για να υπονομεύσει την
αντιμνημονιακή πάλη
του εργαζόμενου λαού και την ενότητα της εργατικής τάξης.
Μόνο που
οι πάντες τους έχουν πάρει πια χαμπάρι…
|
● Τα τελευταία
πέντε χρόνια ο ελληνικός λαός ζει για τα καλά στα πετσί του τον προδοτικό ρόλο
του ΚΚΕ, βλέποντάς το σταθερά και αδιάλειπτα να διασπά κάθε προσπάθεια ενότητας
απέναντι στη γενοκτονία των μνημονίων και στην πραγματικότητα να τους ανοίγει
το δρόμο με χωριστές συγκεντρώσεις, άρνηση συμμετοχής σε οποιοδήποτε κοινό
μέτωπο, οξύτατες επιθέσεις κατά των αντιμνημονιακών δυνάμεων κ.λπ. Έτσι και στο
δημοψήφισμα προτίμησε επί της ουσίας να συνταχθεί με το μαύρο μέτωπο των
καναλαρχών, των τραπεζιτών, των ξένων τοκογλύφων και των εγχώριων οργάνων τους,
στην προσπάθειά τους για πλήρη υποδούλωση του ελληνικού λαού και κυρίως της
εργατικής τάξης και για επάνοδο στην εξουσία των πλέον αντιδραστικών δυνάμεων.
Αλλά και από
την επομένη του δημοψηφίσματος, συνεχίζει τον βρώμικο ρόλο του, σπέρνοντας την
απαισιοδοξία και έντεχνα το φόβο στα λαϊκά στρώματα, με τη θέση του ότι «είτε Grexit είτε νέα συμφωνία, τα πράγματα θα είναι το ίδιο
άσχημα». Λέει δηλαδή με απλά λόγια ότι ο λαός δεν πέτυχε τίποτα με το
μεγαλειώδες «Όχι» του, ότι δεν χρειάζεται καμία ρήξη ή έστω απειλή ρήξης με
τους ευρωπαϊκούς ιμπεριαλισμούς και ότι ο λαός θα πρέπει να καθίσει να υποστεί
τις συνέπειες, να τιμωρηθεί, επειδή δεν ακολουθεί το ΚΚΕ.
Με την
πολιτική του αυτή, το ΚΚΕ κάνει ό,τι μπορεί για να κρατήσει το λαό απαθή,
αδρανή και μοιρολάτρη, για να εμποδίσει την επιστροφή του στους δρόμους, για να
εμποδίσει τη ριζοσπαστικοποίησή του.
● Για εμάς
τους Κομμουνιστές-Τροτσκιστές η θλιβερή κατάληξη αυτού του υποτιθέμενου
«κόμματος της εργατικής τάξης» δεν αποτελεί έκπληξη. Το ΚΚΕ, πριν ακόμη από το
Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, ελεγχόταν πλήρως από τη σταλινική γραφειοκρατία της
Μόσχας. Η σταλινική του φύση σημαίνει ότι είναι αντεπαναστατικό,
γραφειοκρατικό, προδοτικό, επιρρεπές στη συνεργασία των τάξεων και
καταδικασμένο κάποια στιγμή σε πολιτικό θάνατο. Όλη του η ιστορία το
επιβεβαιώνει: Μετά τον πόλεμο, παρέδωσε αμέσως την εξουσία στην αστική τάξη και
με τη Συμφωνία της Βάρκιζας εγκατέλειψε στο σφαγιασμό το πιο προοδευτικό και
μαχητικό κομμάτι του λαού μας. Το 1973 προσπάθησε να εμποδίσει την εξέγερση του
Πολυτεχνείου με τις γραπτές καταγγελίες του ότι υποκινούνταν από προβοκάτορες.
Το 1989 συγκυβέρνησε (μέσω του ενιαίου τότε Συνασπισμού) με τη ΝΔ. Και τα
τελευταία πέντε χρόνια λειτουργεί σαν το δεκανίκι των μνημονίων, λαμβάνοντας
άλλωστε συνεχώς τους ανοιχτούς επαίνους των καναλιών και των πλέον
αντιδραστικών κομμάτων.
● Το πότε θα εκδοθεί και επίσημα η ληξιαρχική
πράξη θανάτου του ΚΚΕ δεν μπορούμε με ακρίβεια να το προβλέψουμε. Όπως όμως και
να ’χει, όσο κι αν τα παπαγαλάκια της διαπλοκής προσπαθήσουν να το κρατήσουν
στη ζωή και να το εμφανίσουν ως «σοφό», «προβλεπτικό», «σοβαρό» και «δικαιωμένο
από τις εξελίξεις», στη συνείδηση του λαού μας ο κύβος έχει ριφθεί. Το κόμμα αυτό έχει μπει στην τελική ευθεία
της κατάπτωσής του. Έχει κόψει οριστικά τους δεσμούς του με κάθε έννοια
υπεράσπισης της εργατικής τάξης και έχει μετατραπεί σε ανοιχτό εχθρό της. Κι
αυτό η εργατική τάξη το έχει πλέον καταλάβει. Και όπως ακριβώς στο δημοψήφισμα
του γύρισε την πλάτη, έτσι από δω και πέρα θα του έχει για πάντα γυρισμένη την
πλάτη.
Βασίλης Παπανικολάου
