Οι
αγροτικές κινητοποιήσεις του προηγούμενου μήνα δεν είχαν τη συνέχεια και την
κλιμάκωση που έπρεπε. Κατέληξαν σε δύο συλλαλητήρια, στη Λάρισα και τη
Θεσσαλονίκη.
Για
να προχωρήσει το αγροτικό κίνημα, θέλει αλλαγή κατεύθυνσης σε δύο βασικά
ζητήματα: τη μορφή των κινητοποιήσεων και το περιεχόμενο των αιτημάτων. Οι
πρώτες μπορούν να γίνουν πιο ευέλικτες και πρωτότυπες. Οι μέχρι τώρα μορφές
πάλης έχουν κουράσει τον κόσμο. Ο αγρότης διστάζει να κατεβάσει το τρακτέρ του
στον δρόμο. Και πισωγυρίσματα έχουν γίνει παλιά, σε κρίσιμες στιγμές, και
διακινδυνεύει τη βασική του περιουσία.
Οι δρόμοι μπορούν να κλείσουν και μέ
άλλους τρόπους (παλιά, άχρηστα αγροτικά οχήματα, προϊόντα που δεν είναι για
πούλημα κ.λπ.).
Όσον
αφορά τα αιτήματα, χρειάζεται περιεχόμενο που να ενώνει με τους εργαζόμενους
των πόλεων. Με βασικό σύνθημα τη διατίμηση στην τιμή πώλησης από τον παραγωγό
και την τιμή αγοράς από τον καταναλωτή, που θα προστατέψει και τους μεν και
τους δε απ’ την ασυδοσία των εμπόρων.
Γι’
αυτά φυσικά χρειάζονται καινούργιες, τίμιες και άφθαρτες , πολιτικές
αγωνιστικές δυνάμεις.
Σ.Κ.
