 |
Η
Εγνατία είναι η μοναδική εθνική οδός
υπό
δημόσιο έλεγχο και έτσι πρέπει να μείνει
|
Η
Εγνατία οδός, που φτάνει από την Ηγουμενίτσα έως την Αλεξανδρούπολη, με μήκος 685
χιλιομέτρων, η μεγαλύτερη εθνική οδός, είναι και η μοναδική που βρίσκεται ακόμη
υπό δημόσιο έλεγχο. Η κατασκευή της ξεκίνησε το 1994, πριν ακόμα εγκαθιδρυθεί
για τα καλά η δικτατορία του κατασκευαστικού κεφαλαίου στον τομέα. Τώρα έχει
ενταχθεί στο υπερταμείο αποκρατικοποιήσεων για να ξεπουληθεί.
Η
Εγνατία είχε γλιτώσει απ’ την ιδιωτικοποίηση λόγω βασικά της μέτριας κίνησης
που έχει τουλάχιστον σ’ ένα κομμάτι της, το οποίο διασχίζει όλο τον δύσβατο
ορεινό βορειοδυτικό άξονα της χώρας και εξυπηρετεί περισσότερο εσωτερικές
ανάγκες. Είχε φτιαχτεί με τη φιλόδοξη προοπτική
των εξορμήσεων του εγχώριου
κεφαλαίου προς την Ανατολή. Οι διεθνείς ανταγωνισμοί όμως δεν δικαίωσαν αυτά τα
σχέδια των αστών, αφού οι ισχυροί καπιταλισμοί (ΗΠΑ, Γερμανία κ.λπ.) ενίσχυσαν
άλλες οδούς στα Βαλκάνια βορειότερα. Παρ’ όλα αυτά, η Εγνατία έχει έσοδα 350 εκατ. ευρώ το χρόνο, που σε βάθος 35ετίας
φτάνουν τα 5 δις ευρώ. Αυτά ορέγονται τα αρπακτικά του κεφαλαίου. Δεν
υπολογίζουν ότι, αυξάνοντας τα διόδια, θα
επιβαρύνουν το κόστος των μεταφορών και των εξαγωγών, αφού την Εγνατία
χρησιμοποιούν και τα φορτηγά που κατευθύνονται προς τα βόρεια και ανατολικά
σύνορα της χώρας.
Το καθεστώς της
ιδιωτικής εκμετάλλευσης των εθνικών δρόμων είναι στην ουσία ελληνική
αποκλειστικότητα, τουλάχιστον όσον αφορά την Ευρώπη. Ακόμα και στη «Μέκκα» του
νεοφιλελεύθερου μοντέλου, την Αγγλία, οι δρόμοι είναι υπό δημόσιο έλεγχο. Ενώ κάποιες
προσπάθειες ιδιωτικοποίησης αυτοκινητοδρόμων στη Γερμανία απέτυχαν. Στην Ελλάδα,
όμως, ζούμε υπό τη χυδαία δικτατορία των τυχοδιωκτικών αρπακτικών κεφαλαίων,
που επιδιώκουν την ασιατοποίηση-αποικιοποίηση της χώρας.
Ο άμεσα
θιγόμενος της υπόθεσης, ο ελληνικός λαός, οφείλει να αντιδράσει για πολλούς
λόγους. Απ’ το χαράτσωμα που υφίσταται μέσω των διοδίων μέχρι τον κίνδυνο για
την παραγωγική υποδομή της χώρας. Η Εγνατία είναι το τελευταίο οχυρό του
δημόσιου ελέγχου στους εθνικούς δρόμους. Πρέπει να παραμείνει δημόσια και να τη
γλιτώσουμε απ’ τα νύχια των αρπακτικών του κεφαλαίου, με την ενεργή
συμπαράσταση στον αγώνα των εργαζομένων της, που έχει ήδη αρχίσει. Και αυτή να
είναι η αφετηρία για την αντιστροφή της επικρατούσας κατάστασης και την
ανατροπή της δικτατορίας του κεφαλαίου στον τομέα των εθνικών οδικών αξόνων.
