Για τις παρεμβάσεις στην Ακρόπολη

 

Πέρα από την αισθητική πλευρά των παρεμβάσεων στην
Ακρόπλη, είναι βασικό ότι η κυβέρνηση αδιαφορεί για την
άποψη του ελληνικού λαού

Έντονη συζήτηση και αντιδράσεις έχει προκαλέσει το λεγόμενο «τσιμέντωμα» της Ακρόπολης από το Υπουργείο Πολιτισμού της Μενδώνη. Το υπουργείο λέει ότι όλα έγιναν όπως πρέπει και με προδιαγραφές. Οι επικριτές υποστηρίζουν ότι η παρέμβαση επιβάλλεται αισθητικά στο τοπίο, με τη σύγχρονη όψη και τον όγκο της, «περικυκλώνει» τον Παρθενώνα και τον απομονώνει αισθητικά και λειτουργικά από τα υπόλοιπα μνημεία του βράχου. Η Υπηρεσία Συντήρησης Μαρμάρων Ακρόπολης (ΥΣΜΑ) από την άλλη, που είχε την ευθύνη του έργου, υποστηρίζει ότι το υλικό που χρησιμοποιήθηκε δεν είναι τσιμέντο αλλά ένα πρωτοποριακό υλικό που μπορεί να αφαιρεθεί οποιαδήποτε στιγμή θεωρηθεί απαραίτητο. Και επίσης ότι το έργο έχει τη μορφή που είχε και παλιά, ότι πάντα υπήρχε διάδρομος. Δεν αμφισβητούμε τη δουλειά τους και την επιστημοσύνη τους, αλλά υπάρχουν και άλλες, πιο σημαντικές πλευρές σε αυτή την ιστορία.

Έξω από τη γνώμη των ειδικών, όταν εμείς βλέπουμε το έργο από ψηλά ή από κοντά βλέπουμε μια εικόνα που αλλοιώνει το μνημείο. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι αυτά τα μνημεία ανήκουν στον ελληνικό λαό, ο οποίος θα έπρεπε να έχει γνώμη και να παρεμβαίνει ως προς τον τρόπο αξιοποίησής τους. Και σίγουρα η απόφαση της κυβέρνησης μπαίνει στο φως της κριτικής εφόσον δεν έγινε δημόσια διαβούλευση, ή έστω αρχιτεκτονικός διαγωνισμός, για να κατατεθούν εναλλακτικές ιδέες ή προτάσεις. Ο Σύλλογος Ελλήνων Αρχαιολόγων (ΣΕΑ) λέει ότι υπήρχαν και άλλες λύσεις, οι οποίες δεν επιλέχθηκαν.

Με τη δικαιολογία από τη μεριά της κυβέρνησης ότι έπρεπε να εξασφαλιστεί η πρόσβαση σε ΑΜΕΑ, αλλά ουσιαστικά για να αυξηθεί η δυνατότητα προσέλευσης τουριστών (και τα σχετικά έσοδα), έγινε το έργο βιαστικά, εν μέσω επιδημίας. Απ’ ό,τι φαίνεται, πάντως, το έργο δεν έχει σχεδιαστεί με βάση τις απαιτούμενες προδιαγραφές για αυτόνομη κίνηση αμαξιδίων.

Βλέπουμε λοιπόν και στα θέματα του πολιτισμού την αυταρχική νοοτροπία της κυβέρνησης, η οποία δεν φρόντισε να γίνει διάλογος για τις παρεμβάσεις ούτε να ενημερώσει κατάλληλα τον ελληνικό λαό. Με τη λογική της τουριστικής ή άλλης «αξιοποίησης» (ας μην ξεχνάμε εδώ και τον ρόλο των καπιταλιστικών ιδρυμάτων-«χορηγών») αποφάσισε να βάλει χέρι στην Ακρόπολη. Δεν περίμενε βέβαια κανείς από την κυβέρνηση της ΝΔ να έχει την κουλτούρα να αντιμετωπίσει όπως θα έπρεπε αυτά τα μνημεία παγκόσμιας κληρονομιάς. Τα μνημεία πολιτισμού και γενικά ο πολιτισμός ενδιαφέρουν την κυβέρνηση μόνο όσο έχουν σχέση με την οικονομία και τα επιχειρηματικά συμφέροντα, τουριστικά ή άλλα.

 

Ματίνα Χελιδώνη